Το δεύτερο σωζόμενο τμήμα είναι τα ερείπια από τον πύργο της βασίλισσας Βεργίνας που βρίσκεται αριστερά της Λέσχης Αξιωματικών Φρουράς Βέροιας, πίσω από το δικαστικό μέγαρο. Σύμφωνα με την παράδοση κατά την κατάληψη της πόλης και τη σύλληψη του Αρσενίου και των προκρίτων στην Μητρόπολη, οι Τούρκοι προσπάθησαν να συλλάβουν και τη βασίλισσα Βεργίνα η οποία ήταν σύζυγος του τελευταίου Δούκα της Βέροιας που βρισκόταν επίσης στην εκκλησία. Εκείνη κυνηγημένη, μη μπορώντας να ξεφύγει και μη θέλοντας να πιαστεί και να ατιμαστεί, έπεσε με τα ανήλικα παιδιά της στο ποτάμι (Τριπόταμο) στο σημείο που βρίσκεται σήμερα η γέφυρα με το όνομα της. Λέγεται και γέφυρα της Μπαρμπούτας και ενώνει τις όχθες του Τριπόταμου έξω από την εβραϊκή συνοικία.

Το Εθνικό Χιονοδρομικό Κέντρο Σελίου βρίσκεται σε υψόμετρο 1530μ και είναι το πρώτο οργανωμένο Χιονοδρομικό Κέντρο της Χώρας.
Λειτουργεί από το 1934, χρονιά που οργανώθηκαν οι πρώτοι Πανελλήνιοι αγώνες χιονοδρομίας και αποτέλεσε για χρόνια το μοναδικό χιονοδρομικό κέντρο της χώρας
. Έτσι, δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε πως εδώ στο Σέλι «ξεκίνησαν όλα» για την ελληνική χιονοδρομία.
Απέχει μόλις 24 χιλιόμετρα από τη Βέροια και 95 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη.
Το Εθνικό Χιονοδρομικό Κέντρο Σελίου, διαθέτει 17 πίστες συνολικού μήκους 14χλμ. πίστες καταβάσεων με διάφορα επίπεδα δυσκολίας ώστε να ικανοποιηθεί ο κάθε χιονοδρόμος.
Επίσης είναι διαθέσιμες δύο πίστες Δρόμων Αντοχής (LANG – LAUF) συνολικού μήκους 8χλμ. ενώ υπάρχουν αρκετές και πολύ ενδιαφέρουσες διαδρομές για σκι – snowboard εκτός πίστας.
Οι πίστες είναι αναγνωρισμένες από την F.I.S. (HOMOLOGATION αριθ.953-954-988-957/1975, 5448/178/1999, 5449/179/1999) και προσφέρονται για αγώνες αθλητικής χιονοδρομίας.

 Το Εθνικό Χιονοδρομικό Κέντρο Σελίου βρίσκεται σε υψόμετρο 1530μ και είναι το πρώτο οργανωμένο Χιονοδρομικό Κέντρο της Χώρας.

Λειτουργεί από το 1934, χρονιά που οργανώθηκαν οι πρώτοι Πανελλήνιοι αγώνες χιονοδρομίας και αποτέλεσε για χρόνια το μοναδικό χιονοδρομικό κέντρο της χώρας.

Έτσι, δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε πως εδώ στο Σέλι «ξεκίνησαν όλα» για την ελληνική χιονοδρομία. Απέχει μόλις 24 χιλιόμετρα από τη Βέροια και 95 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη.

Το Εθνικό Χιονοδρομικό Κέντρο Σελίου, διαθέτει 17 πίστες συνολικού μήκους 14χλμ. πίστες καταβάσεων με διάφορα επίπεδα δυσκολίας ώστε να ικανοποιηθεί ο κάθε χιονοδρόμος.

Επίσης είναι διαθέσιμες δύο πίστες Δρόμων Αντοχής (LANG – LAUF) συνολικού μήκους 8χλμ. ενώ υπάρχουν αρκετές και πολύ ενδιαφέρουσες διαδρομές για σκι – snowboard εκτός πίστας.
 

Mε το όνομα αυτό γνωρίζουμε το ποτάμι από πολλά χρόνια και είναι καταγεγραμμένο σε όλα τα βιβλία που εκδόθηκαν από το 1930 και μετά. Βασιλικός ήταν το όνομά του κατά τους Βυζαντινούς χρόνους. Ενώ πιθανόν στην αρχαιότητα να έφερε το όνομα Όλγανος, γιού ενός εκ των δύο ιδρυτών της Βέροιας του Βέρη.

Η ιστορική παρουσία της Βέροιας είναι διαχρονική και σημαντική μέσα στους αιώνες. Την παρουσία της αυτή η Βέροια την οφείλει στη γενναιοδωρία της φύσης, η οποία την προίκισε με άφθονα νερά. Κοντά και δίπλα της ζουν και « δρουν» εδώ και αιώνες ακατάπαυτα, δυο ποτάμια, ο μεγάλος Αλιάκμονας και ο μικρός Τριπόταμος για να διαμορφώσουν το τοπίο έτσι όπως το βλέπουμε να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας και τώρα. Αισθητή η διάβρωση που προκαλεί ο Τριπόταμος ακόμα την βλέπουμε να συντελείτε μπροστά μας. Η παρουσία των δύο ποταμών στην πορεία της πόλης είναι καταλυτική, γιατί της εξασφάλιζαν την ύδρευση και την άρδευση, την ενέργεια από τις υδατοπτώσεις.

Ο Τριπόταμος σχηματίζεται από 3 ρέματα που ενώνονται σε ένα, 500 μέτρα έξω και Β.Α. του ομώνυμου χωριού, κοντά στα τελευταία σπίτια στο ΝΔ άκρο της Βέροιας.
• Πρώτο ρέμα Ασπρονέρι: Αποτελείται από δύο μικρότερα ρέματα που πηγάζουν από το Ανατολικό Βέρμιο και είναι η Μεγάλη Ρεματιά και ο Ξερόλακκος . Βόρεια και Βορειοδυτικά της Κουμαριάς η λεκάνη απορροής τους. Τα δυο ρέματα ενώνονται στην περιοχή του Λόφου Αη Λιά και συνεχίζουν την πορεία τους πλέον ως Ασπρονέρι. Από εδώ υδρεύεται η Βέροια αλλά μέρος του πηγαίνει και στο Δήμο Αλεξάνδρειας για ίδια χρήση (ύδρευση). Από το ύψος του Αη Λια και μέχρι τη Βέροια έχει πλήθος πηγών.
• Δεύτερο ρέμα: Το δεύτερο ρέμα είναι νοτιοδυτικά του χωριού Τριπόταμος στην περιοχή του παλιού οικισμού Τορμάνης . Είναι το μικρότερο από τα τρία και είναι καθαρά χείμαρρος. Στην πορεία του ενώνεται με το τρίτο ρέμα (Μαυρονέρι) που κατεβαίνει από την περιοχή της Καστανιάς.
• Τρίτο Ρέμα Μαυρονέρι: Το σπουδαιότερο από τα τρία ρέματα είναι το Μαυρονέρι. Αντλεί τα νερά του από τις περιοχές του Α. Βερμίου μεταξύ Καστανιάς και Γεωργιανών. Είναι το ρέμα που βλέπουμε πηγαίνοντας για την Καστανιά. Μέρος των νερών του υδροδοτούν τη Βέροια , ενώ υδροδοτούν και αρδεύουν τους Γεωργιανούς και τη Ραχιά.

Αυτό σε συνδυασμό με τα μαλακά τοιχώματα τραβερτίτη (πωρόπετρα) μέσα στην πόλη της Βέροιας δημιούργησαν το συγκεκριμένο ανάγλυφο της περιοχής. Το Μεσαίο τμήμα του ποταμού είναι αυτό που διασχίζει την πόλη της Βέροιας. Ορίζεται από την περιοχή της Αγίας Τριάδας (Εργοστάσιο Πασχαλίδη) μέχρι και την έξοδό του από την πόλη γέφυρα παλιών Σφαγείων ( Γέφυρα Μόδια). Αυτό το γεγονός είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία γεφυρών για την επικοινωνία των κατοίκων της πόλης που ζούσαν στις δύο πλευρές της πόλης. Αυτές είναι:

1. Γέφυρα Αγίας Τριάδας: Χτίστηκε για την εξυπηρέτηση των εργοστασίων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας . Οφείλει την ονομασία της στη στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδας που έχτισαν οι πρώτοι εργοστασιάρχες.
2. Γέφυρα Πανοράματος: Καινούργια γέφυρα που ενώνει το συνοικισμό του Πανοράματος με τη Βέροια.
3. Γέφυρα Καμάρες: Είναι η γέφυρα που ενώνει το άνω κομμάτι της πόλης με τον Προμηθέα στην Οδό Δήμητρας. Η σημερινή γέφυρα που χτίστηκε το 1990 είναι ευρύχωρη στερεή και αντέχει σε πλημμύρες. Αντικατέστησε την προκατασκευασμένη σιδερένια γέφυρα που είχε στηθεί εκεί μετά την πλημμύρα του 1935. Η γέφυρα μέχρι το 1935 , οπότε και καταστράφηκε από την πλημμύρα ήταν λιθόκτιστη, με δυο καμάρες και πανέμορφη. Από κείνες τις καμάρες πήρε και το όνομά της. Δίπλα στη γέφυρα στη δυτική όχθη του ποταμού λειτουργεί Μπατάνι ( υδροτριβείο) Εκεί στο μπατάνι υπήρχε μία πρόχειρη ξύλινη γέφυρα από όπου περνούσαν οι Προμηθιώτες κι έπαιρναν νερό από τη βρύση της Μπαρμπούτας
4. Γέφυρα Μπαρμπούτας: Η περιοχή της Μπαρμπούτας είναι η πιο πολυσυζητημένη και ενδιαφέρουσα περιοχή. Η κοινωνική παρουσία του χώρου ήταν πάντα πολύ μεγάλη για τους Βεροιώτες αλλά και τους ξένους επισκέπτες της πόλης . Εκεί δίπλα στο παλιό καφενείο – κέντρο διασκέδασης όπου υπάρχει και σήμερα υπήρχε επίσης λιθόκτιστη γέφυρα που την κατέστρεψε η μεγάλη πλημμύρα του 1935.
5. Γέφυρα Χάβρας: Είναι η γέφυρα που ενώνει τον Προμηθέα με την Εβραϊκή συνοικία της πόλης . Παλιότερα επίσης υπήρχε λιθόκτιστη γέφυρα που παρασύρθηκε από την πλημμύρα του 1935. Υπάρχει και ένα μικρότερο γεφυράκι ξύλινο στο μονοπάτι της Βασίλισσας Βεργίνας. Ξύλινα γεφυράκια είχε και σε πολλά άλλα σημεία των όχθεων του ποταμού. Δεν διασώζεται κανένα .
6. Γέφυρα Καραχμέτ: Η ευρύτερη περιοχή είναι γνωστή με το όνομα Καραχμέτ. Η ονομασία προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από το καφενείο που υπήρχε εκεί χαμηλά σε ένα πλάτωμα κοντά στη γέφυρα. Το καφενεδάκι παρασύρθηκε από την πλημμύρα του ’35 , η γέφυρα έχασε μόνο τα πέτρινα κυκλιδώματα της . Μοναδικό χαρακτηριστικό δείγμα από τα πέτρινα γιοφύρια της πόλης που διασώζεται μέχρι τις μέρες μας δείχνοντάς μας την επιμέλεια των τεχνιτών – γεφυροποιών με την οποία έχτιζαν εκείνη την εποχή τα πέτρινα γεφύρια, παρά τις δυσκολίες και τους κινδύνους που αντιμετώπιζαν.
7. Γέφυρα Μπόμπολης (κοντά στη σημερινή γέφυρα Θερμοπυλών): Η γέφυρα όπου γίνεται το παζάρι. Ονομάστηκε έτσι από την αφθονία των Μπόμπολων (Κακαβιές) που υπάρχουν στις όχθες της κοίτης . Ηλικιωμένοι και υπέργηροι μιλούν για Μπομπολιές τεράστιες που κόπηκαν κατά την κατασκευή της γέφυρας. Η γέφυρα κατασκευάστηκε από την Δομική Εταιρεία ως δώρο προς το Δήμο της Βέροιας και δόθηκε για χρήση το 1960. Την περιοχή εξυπηρετούσε για μικρό χρονικό διάστημα 2-3 χρόνων περίπου στα τέλη του 59 με αρχές 60 ξύλινο γεφυράκι που υπήρχε στο πλάτωμα κάτω από το σημερινό πάρκινγκ . Η πρόταση για μια πεζογέφυρα δίπλα στην υπάρχουσα ακουγόταν πολλά χρόνια . Υλοποιήθηκε στις μέρες μας .
8. Γέφυρα Μαρίφ: ¨Έτσι ονομάζονταν η περιοχή και η γέφυρα που πλέον ονομάζουμε του Σταυρού. Στην περιοχή του κτιρίου που στεγάζεται σήμερα η ΔΕΗ υπήρχε εξοχικό μαγαζί που ανήκε σε κάποιον Μουαρίφ (Μουαερίφ) . Η γέφυρα ήταν λιθόκτιστη με τρεις καμάρες , η οποία επίσης παρασύθηκε από την πλημμύρα του 35. Πάνω από αυτήν την γέφυρα γινόταν ο αγιασμός των υδάτων κατά την γιορτή των Φώτων.
9. Γέφυρα Μοδιά: Είναι η γέφυρα της οδού Σταδίου προς Νάουσα. «Μοδιά» έλεγαν τον εισπράκτορα , γι΄ αυτό και οι κατοπινές γενιές την έλεγαν γέφυρα του «φόρου». Εκεί πλήρωναν φόρο όσοι έφεραν προϊόντα με κάρα ή υποζύγια στην πόλη για πούλημα. Με το πέρασμα των χρόνων στην περιοχή αναπτύχθηκε ζωοπανήγυρης. Η μόδια σημαίνει μέτρο κυρίως καρπών, δημητριακών ως επί το πλείστο, ίσο με 7,8 ίτρα και είναι λέξη λατινική modius. Στη συγκεκριμένη θέση πάντα υπήρχαν γέφυρες.

Στην Τριπόταμο βρίσκεται το νεροτριβείο Παπαρουσόπουλου, όπου ήταν αλευρόμυλος αρχικά και χρονολογείται στα τέλη του 19ου αιώνα, λειτουργεί ως σήμερα και επιπλέον διατηρεί στη θέση του όλο τον εξοπλισμό του αλευρόμυλου. Είναι άξιο αναφοράς πως κατά μήκος του Τριπόταμου αναπτύχθηκαν κατά το παρελθόν προ-βιομηχανικές εγκαταστάσεις, οι οποίες αξιοποίησαν την υδραυλική ενέργεια για τη λειτουργία των μηχανών τους. Τα περισσότερα κτήρια παρασύρθηκαν από τα νερά της πλημμύρας του 1935. Ακόμη, υπάρχουν 17 καταγεγραμμένες σπηλιές από την περιοχή της σχολής Αστυνομιάς μέχρι και την γέφυρα Μαρίφ. Ασκηταριά, μαντριά, σημεία συνάθροισης των πλυστρών σήραγγες μεταφοράς νερού κρυψώνες οστεοφυλάκια αλλά και αρχαίοι Μακεδονικοί Τάφοι ήταν οι χρήσεις τους.

Ο ποταμός Αλιάκμονας πηγή ζωής για ολόκληρη την Ημαθία, απλώνεται δαμασμένος πια εδώ και δεκαετίες σχηματίζοντας μια πανέμορφη φυσική κοιλάδα στα σύνορα με τον νομό Κοζάνης. Χάρη στο ποτάμι στην περιοχή έχει αναπτυχθεί το ενεργειακό φράγμα της Σφηκιάς, αξιοποιώντας ένα μέρος του υδροδυναμικού του δήμου και κατ επέκταση του Νομού. Το ποτάμι είναι πανάρχαιο, όπως και το όνομα του. Το όνομα Αλιάκμονας είναι σύνθετο και προέρχεται από το άλς (άλας, θάλασσα) και από το ακμών (αμόνι).

 Σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία ο ποτάμιος θεός Αλιάκμονας ήταν γιός του Ωκεανού και της Τηθύς Ο Ωκεανός ήταν ένας τεράστιος ποταμός που περιέβαλλε τη γη από παντού. Η δε Τηθύς ήταν μία από τις Τιτανίδες, κόρη του Ουρανού και της Γης. Υπάρχει και άλλη εκδοχή κατά την οποία πατέρας του Αλιάκμονα ήταν ο βασιλιάς της Θράκης, ο Παλαιστίνος και μητέρα του η Πιερίδα, που ήταν μία από τις εννιά θνητές κόρες του βασιλιά της Πιερίας, Πίερου και της Ευδίππης. Ο Παλαιστίνος αγαπούσε πολύ το γιο του, τον Αλιάκμονα. Όταν έμαθε το φόνο του (Αλιάκμονα) σε κάποια μάχη, έπεσε στον ποταμό Κονασό που μετονομάστηκε Παλαιστίνος (σήμερα Στρυμόνας). Ακόμα, υπάρχει μια αρχαία παράδοση που λέει ότι όσα πρόβατα έπιναν νερό από τον Αλιάκμονα, άλλαζαν χρώμα και γίνονταν λευκά. Η παράδοση αυτή επιβεβαιώνεται από μια καταγραφή του Λατίνου συγγραφέα Πλίνιου (23-79 μ.Χ.), που μεταφρασμένη από τα λατινικά, λέει: «Ωσαύτως εν Μακεδονία, όσοι θέλουσι να έχωσι πρόβατα λευκά άγουσιν εις τον Αλιάκμονα, όσοι δε μέλανα εις τον Αξιόν». Ακόμα, ο Αλιάκμονας συνδέθηκε με τις επαναστάσεις στη Μακεδονία(1821), όπως με το Μακεδονικό Αγώνα (1904-1908), την απελευθέρωση της Βέροιας (1912) από τον τουρκικό ζυγό, και με την αντίσταση (1941-1944) κατά των δυνάμεων κατοχής (Γερμανών – Ιταλών).
 Η παραλίμνια έκταση στην περιοχή του Αλιάκμονα αποτελεί περιοχή του Δικτύου Natura 2000 (GR1210002).

Βέρμιο
 Βόρεια της Βέροιας μέσα από μια πανέμορφη διαδρομή βρίσκονται τα χωριά Κουμαριά, Ξηρολίβαδο και Κάτω Βέρμιο ή Σέλι. Εκεί υπάρχουν πάνω από 70 χλμ. σηματοδοτημένων ορειβατικών μονοπατιών Ε4 καθιστώντας το βουνό σημαντικό προορισμό πεζοπορίας, ορειβασίας και ορεινής ποδηλασίας. Στο Κάτω Βέρμιο βρίσκεται και το φαράγγι του Σελίου, μήκους 5 χλμ., με την γνωστή τρύπα του Μιχάλη. Το φαράγγι του Σελίου συναντά τη δασική διαδρομή μεταξύ Σελίου και 3-5 Πηγαδιών χαράσσοντας μια υπέροχη περιπατητική διαδρομή κατά μήκος της κορυφογραμμής. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες πολιτιστικές, αθλητικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις συγκεντρώνουν πλήθος επισκεπτών.
 Κοινότητα Σελίου
Μέσα από μια πανέμορφη διαδρομή φτάνουμε στο χωριό Κάτω Βέρμιο ή Σέλι που βρίσκεται σε υψόμετρο 1450 μέτρων. Αν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέπουν οι πίστες του σκι θα σας ανταμείψουν. Οι λάτρες του σκι θα έχετε μια υπέροχη εμπειρία ενώ όσοι δεν επιθυμούν τη δραστηριότητα αυτή μπορούν εναλλακτικά να εξερευνήσουν το βουνό. Η ηπιότητα των πλαγιών, η πυκνή βλάστηση, η πλούσια πανίδα και η κοντινή του απόσταση από τις πόλεις της Ημαθίας έχουν αναδείξει το Βέρμιο σε σημαντικό προορισμό πεζοπορίας. Στο βουνό, υπάρχουν πάνω από 70 χιλιόμετρα σηματοδοτημένων μονοπατιών. Στο Κάτω Βέρμιο ακόμα, βρίσκεται και το φαράγγι του Σελίου, μήκους 5 χλμ., με την γνωστή τρύπα του Μιχάλη στην είσοδο του. Το φαράγγι του Σελίου, τέμνει τη δασική διαδρομή μεταξύ Σελίου και 3-5 Πηγαδιών, δημιουργώντας μια περιπατητική διαδρομή κατά μήκος της κορυφογραμμής. 

Το χωριό ιδρύθηκε την περίοδο 1826-1835 από Βλάχους κτηνοτρόφους, που κατάγονταν από τα χωριά Αβδέλλα και Σαμαρίνα στην βόρεια Πίνδο, που εξαιτίας των διωγμών από τους Τούρκους εγκαταστάθηκαν στα αλπικά λιβάδια του Βερμίου. Υπάρχουν όμως και άλλες πηγές που αναφέρονται σε ένα προγενέστερο οικισμό με το όνομα Σέλι σε παραπλήσια τοποθεσία. Στο Σέλι έχουμε τη δυνατότητα να γευματίσουμε σε μία από τις ταβέρνες που λειτουργούν όλο το χρόνο με υπέροχα τοπικά κρέατα και βλάχικες πίτες όπως Τσουκνιδόπιτα και Κρεμμυδόπιτα θαυμάζοντας τη θέα του κάμπου της Ημαθίας.

Το Σέλι έχει πλούσια λαογραφική παράδοση. Πολιούχος του χωριού είναι η Παναγία. Στις 15 Αυγούστου γίνεται 3ήμερο πανηγύρι της Παναγίας συγκεντρώνοντας πλήθους κόσμου. Την ένατη μέρα μετά τον Δεκαπενταύγουστο, στα εννιάμερα της Παναγίας, τελείται λειτουργία στον Ιερό Ναό της Παναγίας της Σελιώτισας στην περιοχή ‘Πριόνια’. Εκεί, στο φυλάκιο στα Πριόνια, μπορεί κανείς να κεραστεί πίτες λουκούμια, σουβλάκια, λουκάνικα και άλλα κρεατικά προσφορά του τοπικού συνεταιρισμού και να γλεντήσει στους ήχους των χάλκινων.
 Κοινότητα Κουμαριάς
Η Κουμαριά είναι ένα μικρό ορεινό χωριό χτισμένο στους πρόποδες του Βερμίου σε υψόμετρο 750μ. Χτίστηκε εκεί περίπου στα τέλη του 19ου αιώνα από κατοίκους των γειτονικών χωριών, του Σελίου και του Ξηρολιβάδου. Στην Κουμαριά μπορεί κανείς να απολαύσει δροσιά τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες και γραφικές βόλτες στα χιόνια το χειμώνα. Μπορεί κανείς να δοκιμάσει Κρεατόπιτα ή Γαλατόπιτα και να πιεί καφέ σε ένα από τα τέσσερα μαγαζιά του χωριού, ακόμη και να διανυκτερεύσει αν το επιθυμεί σε έναν από τους δύο παραδοσιακούς ξενώνες. Σημαντικές ημερομηνίες για επίσκεψη στην Κουμιαριά είναι κάθε χρόνο την Καθαρά Δευτέρα όπου λαμβάνουν χώρα τα ‘Κούλουμα’ και προσφέρονται παραδοσιακά σαρακοστιανά, στις 24 Ιουνίου όπου αναβιώνει το έθιμο του Αϊ Γιάννη του Κλείδωνα, στις αρχές Ιουλίου όπου οργανώνεται κάθε χρόνο το αντάμωμα των Κουμαριωτών και στις 8 Σεπτεμβρίου όπου γιορτάζει το χωριό. Παραμονή και ανήμερα του πανηγυριού, που γίνεται προς τιμήν της γέννησης της Θεοτόκου, η πλατεία γεμίζει με παραδοσιακούς ήχους και χορούς από Κουμαριώτες και συγκροτήματα άλλων συλλόγων.
 Κοινότητα Ξηρολίβαδου
Το Ξηρολίβαδο είναι χτισμένο σε υψόμετρο 1.220 μέτρων σε ένα οροπέδιο του όρους Βερμίου και αποτελεί έναν από τους ορεινότερους οικισμούς της Ελλάδας. Δίπλα στον οικισμό κατά τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες σχηματίζεται μία μικρή λίμνη, που οι κάτοικοι της περιοχής την ονομάζουν Μπάρα. 

Ο οικισμός είναι πολύ παλιός και ανέρχεται στους βυζαντινούς χρόνους, χωρίς να είναι γνωστό πως ονομάζονταν τότε ενώ υπάρχουν γραπτές αναφορές στα έγγραφα του Τουρκικού ιεροδικείου της Βέροιας από το 1640-1641. Ξέρουμε επίσης ότι καταστράφηκε πολλές φορές πιο πριν από πυρπολήσεις και από ληστές ενώ από την καταστροφή του 1795 από ληστές οι κάτοικοι σκορπίστηκαν σε άλλα μέρη, ιδίως στη Μακεδονία. Ξανά χτίστηκε, ίσως το 1805 και έγινε τσιφλίκι του Αλή Πασά. Ξανά καταστράφηκε το 1822 μαζί με την καταστροφή της Νάουσας ενώ ξαναζωντάνεψε όταν γύρω στα 1840 εγκαταστάθηκε στην περιοχή ένα φαλκάρι 100 περίπου οικογενειών από τα βλαχοχώρια των Γρεβενών. Η διάβαση του Ξηρολιβάδου είχε νωρίτερα χρησιμοποιηθεί από τους Βλάχους της Πίνδου, όταν οργανωμένα μετακινούνταν διωκόμενοι από τις άγριες διαθέσεις του Αλή Πασά, του οποίου η εξουσία έφθανε μέχρι τον ποταμό Αξιό. Μετά από ένα χρονικό διάστημα που ακολούθησε την εξόντωση του Τεπελενλή, οι βλαχόφωνοι κτηνοτρόφοι επέστρεψαν από την κεντροανατολική Μακεδονία, όπου είχαν καταφύγει και εγκαταστάθηκαν στο Βέρμιο, όπου ήδη είχαν εντοπίσει πλουσιότατα βοσκοτόπια.

Tο πανηγύρι του Προφήτη Ηλία αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση του Ξηρολιβάδου όπου αναβιώνει το έθιμο του πλειστηριασμού των εικόνων. Μετά το πέρας του πλειστηριασμού πραγματοποιείται λιτάνευση των ιερών εικόνων που ξεκινάει από την εκκλησία και καταλήγει στην Μπούνα (Καλό Πηγάδι) στο λιβάδι. Στην πομπή που σχηματίζεται, τον δρόμο ανοίγουν καβαλάρηδες, ενώ τις εικόνες συνοδεύουν τιμητικά ντυμένοι με παραδοσιακές ενδυμασίες Ξηρολιβαδιώτες και ακολουθεί όλος ο κόσμος. Στην Μπούνα τελείται ο αγιασμός των πηγαδιών, της μπάρας, του λιβαδιού, των κοπαδιών και του δάσους. Η παράδοση θέλει μετά τον αγιασμό να αναβιώνει στο Τσαΐρι ο Τρανός Χορός με όλους τους άνδρες και τις γυναίκες του χωριού να πιάνονται κατά σειρά ηλικίας τραγουδώντας και χορεύοντας παλιούς παραδοσιακούς σκοπούς. Τελετουργικός χορός, με λιτές κινήσεις, με μελωδικές αντιφωνίες συμβολίζει τον κύκλο της ζωής και διασώζει στοιχεία από τους πανάρχαιους δωρικούς κύκλιους χορούς.
 Φυτιά
Η περιοχή της Φυτιάς σύμφωνα με ενδείξεις κατοικείται από την αρχαιότητα. Το χωριό ονομαζόταν Τσόρνοβο ή Τσέρνοβο που σημαίνει μαύρο κρασί (tserno vino) λόγω του σκούρου κόκκινου κρασιού που παρήγαγαν οι αμπελώνες του. (Άλλωστε οι Φυτιώτες μέχρι και σήμερα θεωρούνται από τους καλύτερους αμπελουργούς και παρασκευαστές κρασιού της περιοχής). Μετονομάστηκε το 1926 σε Φυτεία και τα νεώτερα χρόνια σε Φυτιά. Κατά την επανάσταση του 1821 οι κάτοικοι της Φυτείας αγωνίστηκαν κατά των Οθωμανών. Σπουδαίος αγωνιστής της επανάστασης του 1821ήταν ο Ιωάννης Αθανασίου. Το 1822 έγινε και η πρώτη καταστροφή του χωριού. 

Από τη Φυτιά θεωρείται ότι κατάγεται ο Άγιος Τιμόθεος ο Οσιομάρτυς εκ Βεροίαςο οποίος γεννήθηκε περίπου το 1762, έγινε μοναχός στο Άγιο Όρος και με την έναρξη της ΕλληνικήςΕπανάστασης του 1821 μαρτύρησε μαζί με άλλους μοναχούς στο Λευκό Πύργο (που χρησιμοποιούνταν τότε ως φυλακή), το 1822 ύστερα από βασανιστήρια των Οθωμανών.

Στον Μακεδονικό Αγώνα 1904-1908 πήραν μέρος αρκετοί Φυτιώτες, οι οποίοι αναγνωρίστηκαν επίσημα ως Μακεδονομάχοι από το ελληνικό κράτος το 1963 και αρκετοί έπεσαν νεκροί στις μάχες. Ο Ναός του Αγίου Αθανασίου (και συγκεκριμένα ένα τμήμα που διασώθηκε από τον παλιό ναό) κηρύχθηκε το 1969 ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το ελληνικό κράτος. Στους τοίχους του υπάρχουν τοιχογραφίες αγίων, με πιο εντυπωσιακή αυτή του αγίου Νέστορα. Κατά την παράδοση, από το μάτι του αγίου φαίνεται να τρέχει αίμα από τότε που μουσουλμάνοι προσπάθησαν να το βγάλουν αλλά, σκαλίζοντας την τοιχογραφία, ανάβλυσε αίμα τρέποντάς τους σε φυγή.

Τρεις είναι οι πιο σημαντικές εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται κάθε χρόνο στο χωριό:
• το κουρμπάνι στις 18 Ιανουαρίου προς τιμήν του Αγίου Αθανασίου
• πολιτιστικές εκδηλώσεις με χορευτικά συγκροτήματα [11] στις 23 Αυγούστου (Εννιαήμερα της Θεοτόκου)
• το κάψιμο των κέδρων (κέδαρα) στις 23 Δεκεμβρίου (προπαραμονή Χριστουγέννων) στις 12 το βράδυ με συμμετοχή πολλών επισκεπτών από όλη την Κεντρική Μακεδονία.

Πολυδένδρι Ημαθίας
Στο πρώτο ημικλινές οροπέδιο της βόρειας πλευράς των Πιερίων ορέων και σε απόσταση 25 χιλιόμετρα από την πόλη της Βέροιας σε υψόμετρο 760 μέτρων, η ασφαλτοστρωμένη αμαξωτή οδός Βεροίας – Δασκίου συναντά και διασχίζει το χωριό Πολυδένδρι Ημαθίας που άλλοτε και συγκεκριμένα μέχρι το 1926 ονομαζόταν «Κόκοβα». Το 1926 το χωριό αυτό με Προεδρικό Διάταγμα μετονομάσθηκε σε «Πολυδένδρι». Το καινούργιο όνομα ταιριάζει στο χωριό γιατί περιβάλλεται από πολλά δέντρα, δηλαδή δασώδεις εκτάσεις, αλλά και μέσα στα οικόπεδα και τους κήπους των κατοίκων του χωριού υπάρχουν και καλλιεργούνται πολλά και ποικίλα καρποφόρα εξευγενισμένα δέντρα. Το χωριό αυτό είναι κτισμένο σε πανέμορφο τόπο με ωραίο κλίμα, πεντακάθαρο βουνίσιο αέρα και κρυστάλλινα νερά, προ αμνημονεύτων χρόνων. Οι πρώτοι κάτοικοι και ιδρυτές του χωριού ήταν γηγενείς καθαρόαιμοι Έλληνες Μακεδόνες, πολύ φιλόξενοι, πατριώτες και με έντονο το θρησκευτικό συναίσθημα. Η γεωγραφική θέση του Πολυδενδρίου, όπως ονομάστηκε μετά την αποκατάσταση του ονόματος Κόκκοβα, έδινε σαφή πλεονεκτήματα για να παίξει τότε κεντρικό ρόλο στην περιοχή αφού βρισκόταν κοντά σε δύο γνωστά μοναστήρια του Προδρόμου και της Μουτσιάλης. Το καταπληκτικό κλίμα, το υψόμετρο των 700 μέτρων, ο καθαρός αέρας και τα απέραντα δάση οξιάς που περιζώνουν το Πολυδένδρι δίνουν ελπίδα για ανάπτυξη με την αύξηση των επισκεπτών που και σήμερα κατά δεκάδες ανεβαίνουν στο χωριό για τις πασίγνωστες ταβέρνες και τους φιλικούς ανθρώπους.
 Χαράδρα και Ελαφίνα
Τα χωρία Χαράδρα και Ελαφίνα συνοικισμοί της άλλοτε κοινότητας Πολυδενδρίου είναι δύο από τα έξι δημοτικά διαμερίσματα που απαρτίζουν τον πρώην Δήμο Μακεδονίδος. Η πλούσια βλάστηση σε συνδιασμό με τη γαλήνη της φύσης ταξιδεύουν τον επισκέπτη σε έναν κόσμο γαλήνης και ξενοιασιάς στο απόμακρο τοπίο των Πιερίων. Στην πραγματικότητα οι δύο οικισμοί είναι εγκαταλελειμμένοι και ζωντανεύουν μόνο κατά τους θερινούς μήνες ως παραθεριστικά κέντρα.
 

Δάσκιο
Έδρα της ομώνυμης κοινότητας και τώρα οικισμός του πρώην Δήμου Μακεδονίδος, του νομού Ημαθίας είναι το χωριό Δάσκιο. Βρίσκεται 44 χιλιόμετρα νότια της Βέροιας, σε υψόμετρο 630μ. Η παλιά του ονομασία είναι Ντράτσικο. Οι κάτοικοι που παρέμειναν στο χωριό, κρατούν ζωντανό και αντιστέκονται στον προβλεπόμενο μαρασμό του τόπου τους, καλλιεργώντας τη γη, εκμεταλλευόμενοι το δάσος και γεμίζοντας τις αίθουσες του τριταξίου σχολείου με παιδιά. Το φυσικό περιβάλλον που ζώνει το χωριό, η πανέμορφη και επιβλητική λίμνη που απλώνεται χαμηλά των πρώτων λόφων των Πιερίων, κατατάσσουν δίκαια το Δάσκιο στα ομορφότερα μέρη της Μακεδονίας. Η λίμνη συγκεντρώνει, καθημερινά σχεδόν, δεκάδες φίλους του ψαρέματος και της φυσικής ζωής. Δίπλα στις πέτρινες καλύβες, απόκτησε λιμάνι, και περιμένει τους τολμηρούς για κολύμπι και λεμβοδρομίες. Το Δάσκιο, είναι από τα λίγα μέρη που κρατούν ακόμη τόσο ζωντανά τα έθιμα και τις παραδόσεις. 

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Δασκιωτών Βέροιας, πρωτοπορεί στις εκδηλώσεις και εντυπωσιάζει τόσο με το μεράκι των ανθρώπων του όσο και με τον πλούτο που έχει να επιδείξει. Τα Ραγκατζάρια την Πρωτοχρονιά, τα κέδρα τις Απόκριες, το αντάμωμα το καλοκαίρι είναι μερικές από τις εκδηλώσεις στην παράδοση. Η φιλοξενία γι΄ αυτόν τον τόπο δεν είναι κουβέντα για τουριστική προβολή, αλλά είναι συνέχεια μίας συνήθειας από τις μέρες που περνούσαν οι Βελβεντινοί για τις γιορτές των Μοναστηριών του Αλιάκμονα. Είναι το στρώσιμο του τραπεζιού με ρακί, κρασί και φαγητό που παράγει ο τόπος. Είναι η ζεστή κουβέντα που βγαίνει από την καρδιά, από τη ζωή. Είναι το αντάμωμα των ανθρώπων. Η Κοίμηση της Θεοτόκου, εκκλησία γεμάτη τοιχογραφίες, μαζί με το παρεκκλήσι της Αγίας Φωτίδας, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον επισκέπτη. Ατέλειωτες είναι οι ιστορίες, οι μύθοι και οι δοξασίες για τον τόπο αυτόν.
Αρκεί να συναντήσει κανείς τους ηλικιωμένους που ξεκουράζονται στην πλατεία, δίπλα στη βρύση ή στο καφενείο περιμένοντας το γιατρό ή τον ταχυδρόμο.
 

Ριζώματα
Τα Ριζώματα είναι έδρα της ομώνυμης κοινότητας, και τώρα οικισμός του Δήμου Μακεδονίδος, του νομού Ημαθίας. Βρίσκεται 37 περίπου χιλιόμετρα νότια της Βέροιας, στις δυτικές πλαγιές των Πιερίων Ορέων, σε υψόμετρο 600μ. Η παλιά του ονομασία είναι Μπόστανη. Από την κορυφή του βράχου των Ριζωμάτων (Τρόχαλος είναι το τοπικό τοπωνύμιο) ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει τη θέα του πανέμορφου χωριού καθώς επίσης και το υπέροχο τοπίο που προσφέρουν τα Ημαθιώτικα Πιέρια έως το Βέρμιο, να ασχοληθεί με χειμερινά αθλήματα, όπως το ορειβατικό σκι, στις περιοχές Λιάχα και Παπά Χωράφι ή ακόμη και με την αναρρίχηση. Στον αρχαιολογικό χώρο του Παλαιοκάστρου διασώζονται σε ορισμένα σημεία ερείπια του τείχους που έχει χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Γεωργίας ως Μνημείο της Φύσης λόγω των πανέμορφων, μεγάλων διαστάσεων και ηλικίας πουρναριών.

 Η Σφηκιά βρίσκεται 29 περίπου χιλιόμετρα νότια της Βέροιας, στις δυτικές πλαγιές των Πιερίων Ορέων, σε υψόμετρο 610μ.Η παλιά του ονομασία είναι Βόσοβα. Απολίθωμα του παρελθόντος αποτελούν οι μονόκλιτες και τρίκλιτες παλαιοχριστιανικές βασιλικές της οι οποίες χρονολογούνται από τον 4ο και 5ο αιώνα π.χ. Χαρακτηριστικό των κατοίκων της είναι η ανυπόκριτη φιλοξενία τους που αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις σ’ αυτούς που επιλέγουν να την επισκεφτούν. Τα νοστιμότατα παραδοσιακά εδέσματα καθώς και το τσίπουρο παραγωγής μπορούν να ικανοποιήσουν ακόμη και τις πιο απαιτητικές γαστρονομικές απαιτήσεις.

ΠΡΩΤΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ 
Κέντρο Άμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ) Βέροιας: 166, 23310/59151 
Νοσοκομείο Γενικό Βέροιας: 2331351102, 23313/51103 
Ραντεβού: 2331351148, 23313/51400 
Κέντρο Αιμοδοσίας: 23313/51173

ΙΑΤΡΕΙΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑ 
Αγίου Γεωργίου: 23310/51203 
Αγκαθιάς: 23310/99203 
Βεργίνας: 23310/92336 
Γεωργιανών: 23310/98075 
Μακροχωρίου: 23310/41888 
Μελίκης: 23310/81204 
Ξεχασμένης: 23310/39154 
Πολυδένδρου: 23310/94260 
Ριζωμάτων: 23310/96222 
Σταυρού: 23310/39666 
Φυτείας: 23310/93192

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ 
Άμεση Δράση: 100, 23310/25197, 76625 
Αστυνομική Δ/νση Ημαθίας: 23310/76625 
Διευθυντής: 23310/72222, 76615 
Α’ Υποδιευθυντής: 23310/20240, 76612 
Β’ Υποδιευθυντής: 23310/76611 
Υπασπιστής: 23310/76610, 76613 
  
ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΒΕΡΟΙΑΣ 
Διοικητής: 23310/70655, 76645 
Υποδιοικητής: 2331076658 
Αξιωματικός Υπηρεσίας: 23310/76643 
Γραμματεία: 2331076646, 76647 
  
ΤΜΗΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΒΕΡΟΙΑΣ 
Διοικητής: 23310/70588, 76655 
Υποδιοικητής: 23310/76658 
Αξιωματικός Υπηρεσίας: 23310/76653 
Γραμματεία: 23310/76656 
Γραφείο Αλλοδαπών: 23310/76657 
  
ΤΜΗΜΑ ΤΡΟΧΑΙΑΣ ΒΕΡΟΙΑΣ 
Διοικητής: 23310/71071, 76665 
Υποδιοικητής: 23310/76667 
Αξιωματικός Υπηρεσίας: 23310/76669 
Γραμματεία: 23310/76663 
Γραμματεία (μοτοποδήλατα): 23310/76664

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ 
Βεργίνας (Τουριστικός): 23310/92061, 23310/92071 
Μελικής: 23310/81264 
Αστυνομικό Τμήμα Ασφάλειας: 23310/76653 
Αστυνομικό Τμήμα Τροχαίας: 23310/76669 
Δημοτική Αστυνομία Βέροιας: 23310/59562 
Τμήμα Συνοριακής Φύλαξης Γεωργιανών: 23310/98000-1 
Δασαρχείο: 191, 23310/26499 
Πυροσβεστική: 199 
Βέροιας: 23310/22222 
Κλιμάκιο Βεργίνας: 23310/92199

ΚΤΕΛ 
Αστικές Γραμμές: 23310/23334 
Υπεραστικές Γραμμές: 23310/22342 κ 1421 
Πρακτορείο Μελικής: 23310/82370 
ΤΑΞΙ: 23310/62555, 62666 
ΟΣΕ: 23310/24444 
  
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ – ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ 
Αρχαιολογικός Χώρος Βεργίνας-ΑΙΓΩΝ: 23310/92347 
Ανάκτορο – Αρχαιολογικός Χώρος ΒΕΡΓΙΝΑΣ: 23310/92394 
Ιερός Ναός Αναστάσεως Σωτήρος Χριστού: 23310/21718

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ  
Βιβλιοθήκες 
Δημοτική «Θ. Ζιωγοπούλου»: 23310/24879 
Κεντρική: 23310/24494 
Δημοτική Επιχ/ση Τοπικής Πολιτιστικής Κοινωνικής Ανάπτυξης: 23310/78100 
ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.: 23310/78140 
Κέντρο Λαϊκής Επιμόρφωσης (Κ.Λ.Ε.): 23310/25629 
Μουσεία 
Αρχαιολογικό Βέροιας: 23310/24972 
Βεργίνας: 23310/92347 
Βυζαντινό: 23310/25847 
Λαογραφικό (Αρχοντικό Σαράφογλου): 23310/23880