ΠΡΕΒΕΖΑ – AtHellas

‹ ›

Πρέβεζα

Δημοτική Ενότητα Ζαλόγγου

Η Δημοτική Ενότητα Ζαλόγγου χαρακτηρίζεται τόσο για τη μεγάλη ιστορική της σημασία (Μνημείο Ζαλόγγου, Αρχαία Κασσώπη, Κάστρο των Ριζών) αλλά και για τη φυσική της ομορφιά. Οι ατέλειωτες δαντελένιες παραλίες απλώνονται σε μία έκταση 20 χιλιομέτρων. Αποτελούν ιδανικά μέρη για surfing – ιστιοπλοΐα, θαλάσσιο σκι, αλεξίπτωτο ενοικίαση σκαφών και ψάρεμα. Αξιόλογες διαδρομές για πεζοπορία είναι το δάσος του «Λεκατσά», η περιοχή του Ζαλόγγου και η παραλία του Βράχου. Ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια όλων των κατηγοριών με κέντρα διασκεδάσεως, φαγητού και ψυχαγωγίας προσφέρουν τη δυνατότητα στον επισκέπτη της άνετης εξυπηρέτησης και διαμονής.
Αποτελείται από τις τοπικές κοινότητες: Καναλίου, Βράχου, Καμαρίνας, Κρυοπηγής, Μυρσίνης, Νέας Σαμψούντας, Νέας Σινώπης, Ριζών, Χειμαδιού και Εκκλησιών. Καταλαμβάνει δε έκταση 130.078 στρεμμάτων.

Δημοτική Ενότητα Λούρου

Η Δημοτική Ενότητα Λούρου βρίσκεται στο κέντρο του Δήμου Πρέβεζας και απέχει 25 χλμ. από την πόλη της Πρέβεζας. Ορόσημα της περιοχής αποτελούν: ο ποταμός Λούρος, τα πανέμορφα – ιδανικά για περιπάτους – βουνά, οι πηγές του Άδη, το δάσος του Αγίου Βαρνάβα.
Το χωριό Λούρος βρίσκεται κοντά στις εκβολές του ομώνυμου ποταμού. Βρίθει από ελαιώνες και περιβόλια και βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Υπάρχουν ερείπια αρχαίου ελληνιστικού πύργου και τμήμα του αρχαίου Ρωμαϊκού υδραγωγείου της Νικόπολης, ενώ του ανήκει και τμήμα του Εθνικού Πάρκου Υγρότοπων Αμβρακικού μαζί με την Φιλιππιάδα, το Ζάλογγο και την Πρέβεζα.
Η ονομασία Λούρος φαίνεται να προέρχεται από παράφραση του ονόματος του ποταμού Ορουρού. Άλλες πηγές αποδίδουν το όνομα στην ύπαρξη πολλών λυγιών (θαμνώδους φυτού σε αφθονία στην περιοχή) το οποίο οι κάτοικοι ονόμαζαν λούρες. Τις έπλεκαν και τις χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή αγροτικών οικημάτων.
Η περιοχή είναι γνωστή για τα αμπέλια με εξαιρετικές ποικιλίες για την παραγωγή κρασιού και τσίπουρου, εξαιρετικό λάδι ενώ στα ορεινά συναντάμε και εκτροφή μελισσών.
Αποτελείται από τις τοπικές κοινότητες Λούρου, Άνω Ράχης, Βρυσούλας, Κοτσανόπουλου, Ρευματιάς, Σκιαδά, Κοντάτες, Σφηνωτού, Στεφάνης, Τρίκαστρου και Ωρωπού.

Η Πρέβεζα είναι γνωστή για τον προστατευόμενο υδροβιότοπο του Αμβρακικού κόλπου, τα ενδιαφέροντα αρχαιολογικά και ιστορικά μνημεία (Αρχαία Νικόπολη, κάστρα, εκκλησίες και μονές, Ενετικό Ρολόι) τις ατελείωτες παραλίες (η μεγαλύτερη ακτογραμμή της Ευρώπης), το ιστορικό κέντρο με τις ενετικές επιρροές, τα στενά σοκάκια και τα γραφικά ταβερνάκια . Οι πλούσιες φυσικές ομορφιές, οι ήπιες κλιματολογικές συνθήκες αποτελούν τις ιδανικότερες προϋποθέσεις για την ταχύρρυθμη τουριστική ανάπτυξη. Η περιοχή χαρακτηρίζεται από μαγευτικές τοποθεσίες με ζωντανή παράδοση, πλούσια τοπική γαστρονομία, δημιουργικούς κατοίκους και μεγάλες προοπτικές.

– Ο Δήμος Πρέβεζας βρίσκεται στη βορειοδυτική ηπειρωτική Ελλάδα, νότια της Ηπείρου, στην είσοδο του Αμβρακικού κόλπου και βρέχεται από τις παραλίες του Ιονίου και του Αμβρακικού κόλπου και αποτελεί πρωτεύουσα του Νομού Πρεβέζης και διοικητικό κέντρο της Περιφέρειας.
– Εκτείνεται νότια από το λιμάνι Πρέβεζας, βόρεια μέχρι την Χαράδρα του Αχέροντα (Τρίκαστρο) και στον οριζόντιο άξονα δυτικά από το Ιόνιο πέλαγος, ακτή Μονολίθι, μέχρι ανατολικά τη Στεφάνη και το άκρο της χερσονήσου της Λασκάρας.
– Η Πρέβεζα αποτελεί σημαντικό λιμάνι για την Περιφέρεια Ηπείρου.
– Συνδέεται από το έτος 2002 με το Άκτιο της Αιτωλοακαρνανίας, με την υψηλής τεχνολογίας Υποθαλάσσια σήραγγα Πρέβεζας – Ακτίου.
– Η σημερινή μορφή του δήμου προέκυψε, με το Πρόγραμμα Καλλικράτης, από τη συνένωση του αρχικού Δήμου Πρέβεζας με τους Δήμους Λούρου και Ζαλόγγου.
– Ο Δήμος Πρέβεζας σήμερα καταλαμβάνει σε έκταση 66.8 τ. χλμ, ενώ ο πληθυσμός ανέρχεται σε 31.733 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011.

Αρχαιολογικοί χώροι στην Πρέβεζα

Αρχαιολογικός χώρος Νικόπολης

Η αρχαία Νικόπολη απλώνεται σε έκταση 9.000 στρεμμάτων στην χερσόνησο της Πρέβεζας, στη ΝΔ Ήπειρο, βρίσκεται σε απόσταση 10 χλµ από την Πρέβεζα.
Στις 2 Σεπτεµβρίου του 31 π.Χ., στην είσοδο του Αµβρακικού κόλπου, έλαβε χώρα µια από τις πιο σηµαντικές ναυµαχίες της αρχαιότητας, η ναυµαχία του Ακτίου. Ο στόλος του ρωµαίου στρατηγού Οκταβιανού, µε επικεφαλή τον Αγρίππα, αντιµετώπισε και νίκησε τους συνασπισµένους στόλους του ρωµαίου στρατηγού Μάρκου Αντώνιου και της Κλεοπάτρας Ζ΄, βασίλισσας της Αιγύπτου. Η νίκη αυτή έδωσε τέλος στην εµφύλια διαµάχη επηρεάζοντας καθοριστικά την µορφή της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας και την πορεία της Ιστορίας· σηµατοδότησε την έναρξη µίας νέας περιόδου (Pax Romana), που εγκαινιάστηκε µε τη µονοκρατορία του Οκταβιανού Αυγούστου σε ολόκληρο το µεσογειακό χώρο.
Ο Οκταβιανός Αύγουστος, σε ανάµνηση της νίκης του, ίδρυσε τη Νικόπολη, την οποία κόσµησε µε µεγαλόπρεπα κτίρια καθιστώντάς τη κέντρο του ελληνικού πολιτισµού αλλά και σηµείο συνάντησης του ανατολικού και του δυτικού κόσµου. Η πόλη απολάμβανε ειδικά πολιτικά και οικονομικά προνόμια, είχε δικό της νομισματοκοπείο. Ο Οκταβιανός ταυτόχρονα αναδιοργάνωσε τα Άκτια, τους ετήσιους τοπικούς αγώνες των Ακαρνάνων δίνοντάς τους νέα αίγλη, διαλαλώντας µε έναν ακόµη τρόπο, τη νέα τάξη πραγµάτων στη δυτική Ελλάδα. Οι αγώνες – αθλητικοί, µουσικοί και θεατρικοί – µε την ονοµασία πλέον Νέα Άκτια, τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια κατά την επέτειο της ναυµαχίας και θεωρούνταν ισότιµοι µε τους Ολυµπιακούς Αγώνες. Υπήρξε πόλος έλξης πνευματικών ανδρών της εποχής, όπως ο Επίκτητος (89 μ.Χ.). Η κατοίκηση της πόλης συνεχίστηκε κατά τους βυζαντινούς χρόνους.
Σήµερα τα επιβλητικά µνηµεία του χώρου παραµένουν αδιάψευστοι µάρτυρες της χιλιόχρονης ζωής της αρχαίας Νικόπολης. Στο «εν άλσει προάστειο» βρίσκονται οι εγκαταστάσεις για την τέλεση των ακτιακών αγώνων: το θέατρο, το στάδιο, το γυµνάσιο και το µνηµείο του Αυγούστου στον ιερό λόφο. Κατά µήκος της διαδροµής δεσπόζουν τα επιβλητικά Παλαιοχριστιανικά Τείχη, οι νεκροπόλεις, το υδραγωγείο, ενώ στο κέντρο της πόλης οι δρόµοι οδηγούν στο «βασιλόσπιτο», τη Βασιλική Α΄ – ∆ουµετίου, µε τον υπέροχο ψηφιδωτό διάκοσµο, το ωδείο, την έπαυλη του «Μάνιου Αντωνίνου». Τα περισσότερα µνηµεία είναι επισκέψιµα από το κοινό κατόπιν συνεννοήσεως.
Αρχαιολογικός χώρος αρχαίας Νικόπολης τηλ. 26820 51.010
Αχαιολογικό μουσείο Νικόπολης
5ο χλμ Εθνικής οδού Πρέβεζας – Ιωαννίνων
Τηλέφωνο: +3026820-89892
Φαξ: +30 26820-89893
Email: amn@culture.gr

Αρχαιολογικός χώρος Κασσώπης

Η Κασσώπη, πρωτεύουσα της Κασσωπαίας, κτίστηκε πριν τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. σε φυσικά οχυρή θέση, σε ένα οροπέδιο με υψόμετρο 550-650μ., στις πλαγιές του Ζαλόγγου, με σκοπό να προστατευθεί από την εκμετάλλευση των Ηλείων αποίκων, η εύφορη πεδιάδα που απλωνόταν νοτιότερα. Η μεγάλη ακμή της πόλης σημειώνεται στον 3ο αιώνα π.Χ. όταν κτίζονται τα μεγάλα δημόσια κτίρια και ανοικοδομούνται πολλά σπίτια.
Μέσα στον πολυγωνικό της περίβολο τείχη πάχους 3,20-3,50μ, – υπήρχαν περίπου 600 διώροφα σπίτια σε οικόπεδα των 230μ², όλα με μεσημβρινό προσανατολισμό και άρτια κατασκευή και λειτουργικότητα, συνδεόμενα με μια οδό και με κοινό αποχετευτικό διάδρομο με ειδικό σκεπασμένο, υπόνομο.
Η Κασσώπη ιδρύθηκε στο πρώτο µισό του 4ου αι. π.Χ. µε συνοικισµό κωµών της ευρύτερης περιοχής. Οργανώθηκε εξαρχής ως «πόλις – κράτος», και αποτελούσε την πρωτεύουσα του φύλου των Κασσωπαίων. Η θέση της πόλης σε καίριο γεωγραφικό σηµείο, παρείχε τη δυνατότητα ελέγχου τόσο της ενδοχώρας, όσο και των παραλίων. Η Κασσώπη οργανώθηκε σύµφωνα µε γεωµετρικό πολεοδοµικό σύστηµα, κατά το οποίο πλέγµα οριζόντιων και κάθετων δρόµων διαµορφώνει οικοδοµικές νησίδες, οι οποίες διέθεταν εξαιρετικό αποχετευτικό σύστηµα. Για την οχύρωση της πόλης κατασκευάστηκε ισχυρό πολυγωνικό τείχος στα σηµεία που ήταν ευάλωτα.
Το κέντρο του δηµόσιου βίου αποτελούσε η πολιτική αγορά που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της Κασσώπης προσφέροντας πανοραµική θέα στον Αµβρακικό κόλπο και το Ιόνιο Πέλαγος. Η µορφή της αγοράς παγιώθηκε στα τέλη του 3ου αι. π.Χ., περίοδο που η ακµάζουσα πόλη αριθµούσε γύρω στους 10.000 κατοίκους. Στα βόρεια και δυτικά πλαισιώθηκε από δύο Στοές, µε δωρική κιονοστοιχία στην πρόσοψη, και στα ανατολικά από το Δείο ή Βουλευτήριο. Η Βόρεια Στοά στην πρόσοψη και την ανατολική της πλευρά έφερε βάθρα αγαλµάτων, αφιερώµατα στην πόλη. Πίσω από τη ∆υτική Στοά εκτείνεται το Πρυτανείο, που αποτελούσε το διοικητικό κέντρο και την έδρα των πρυτάνεων. Στα βόρεια της Αγοράς βρίσκεται το Καταγώγιο, µνηµειώδες κτίριο, που λειτουργούσε είτε ως δηµόσιος ξενώνας, είτε ως εµπορική αγορά της πόλης. Στο Β∆ άκρο της, βρίσκεται το µεγάλο θέατρο, µε χωρητικότητα περίπου 6.000 θεατών, ενώ, στο Ν∆ άκρο, ένας υπόγειος θαλαµωτός τάφος, ερµηνεύεται ως Ηρώο του ιδρυτή της.
Εκτός των τειχών της Κασσώπης, στον αυχένα του Ζαλόγγου, βρίσκονται τα θεµέλια µικρού περίπτερου ναού, που αποδίδεται στην Αφροδίτη, προστάτιδα θεά των Κασσωπαίων.
Η καταστροφή των ηπειρωτικών πόλεων από τους Ρωµαίους το 167 π.Χ. επηρέασε την Κασσώπη, η οριστική εγκατάλειψή τους όµως συνδέεται µε την ίδρυση της Νικόπολης το 31 π.Χ., όταν οι κάτοικοι τους υποχρεώθηκαν να εγκατασταθούν στη νέα πόλη.
Σήµερα στον αρχαιολογικό χώρο της Κασσώπης βρίσκονται σε εξέλιξη έργα βελτίωσης και ανάδειξης τόσο του κεντρικού τµήµατος της πόλης, όσο και του µεγάλου θεάτρου, µετά την υλοποίηση των οποίων, ο επισκέπτης θα µπορεί να έχει ολοκληρωµένη εικόνα για την πολεοδοµική οργάνωση και λειτουργία µιας ελληνιστικής πόλης. Ο αρχαιολογικός χώρος της Κασσώπης καταλαµβάνει έκταση περίπου 350 στρεµµάτων και βρίσκεται σε απόσταση 27 χλµ από την Πρέβεζα.
Ανοιχτό 8.30 – 15.00 μ.μ. κάθε μέρα εκτός Δευτέρας

Η αρχαία Ελάτρεια

Η Αρχαία Ελάτρεια η οποία τοποθετείται κοντά στον παλιό Ωρωπό, ιδρύθηκε κατά τα ελληνιστικά χρόνια δηλαδή κατά την περίοδο μετά το θάνατο του Μέγα Αλεξάνδρου. Κατά την επικρατούσα άποψη των αρχαιολόγων, η Ελάτρεια είναι μία από τις τέσσερις αποικίες των Ηλείων στο Νομό Πρέβεζας, που χτίστηκαν τον 4ο αιώνα π.Χ. Αυτές οι πόλεις ήταν το Αρχαίο Βουχέτιον (Ακρόπολη των Ρωγών, Νέα Κερασούντα, Δήμος Ζηρού Πρέβεζας), η Αρχαία Ελάτρεια (Παλαιορόφορο, παλαιός Ωρωπός, Δήμος Πρέβεζας), οι Αρχαίες Βατίες (Ακρόπολη Βατίες, Ριζοβούνι, Δήμος Ζηρού), και η Αρχαία Πανδοσία (Ακρόπολη Πανδοσία, Καστρί Δήμος Πάργας).
Η Αρχαία Ελάτρεια στον χωριό Παλαιορόφορο (παλιός Ωρωπός) βρίσκεται 7χλμ. από τον τέως Δήμο Λούρου, δυτικά της Εθνικής οδού Πρέβεζας Άρτας. Οι τέσσερεις αποικίες πόλεις είναι σημαντικοί αρχαιολογικοί χώροι που συμπληρώνουν τον αρχαιολογικό χάρτη της περιοχής, χωρίς ωστόσο να έχουν γίνει οι απαραίτητες ανασκαφές στους αρχαίους οικισμούς τους ώστε να είναι επισκέψιμοι παρόλο που αρκετά σημαντικά ευρήματα έχουν κατά καιρούς αναφερθεί. Πρόκειται κυρίως γιά σκόρπια λείψανα αρχαίων οικοδομημάτων, νεκροταφεία κλασικών και ελληνιστικών χρόνων, λίθινα και χάλκινα εργαλεία, προτομές, νομίσματα και κάποια σημάδια ύπαρξης αρχαίων ακροπόλεων. Επίσης, είναι ορατά κάποια τμήματα του Ρωμαϊκού Υδραγωγείου της Νικοπόλεως.
Πηγή Βικιπαίδεια

Τα κάστρα της Πρέβεζας

Κάστρο Αγίου Ανδρέα

Το κάστρο του Άγιου Ανδρέα (Ιτς Καλέ) βρίσκεται στα βόρεια της πόλης της Πρέβεζας δίπλα στη θάλασσα. Κτίστηκε από τους Οθωμανούς στις αρχές του 17ου αιώνα αμέσως μετά από την κατεδάφιση του κάστρου της Μπούκας καθώς η απουσία του δυσχέραινε τον έλεγχο των στενών. Οι Οθωμανοί επέλεξαν να χτίσουν στην περιοχή αυτή αφού υπάρχει έως και σήμερα μια φυσική υπερύψωση. Επένδυσαν εξωτερικά με λιθοδομή και κατασκεύσαν το νέο τους κάστρο στη θέση που ονομαζόταν «στο κυπαρίσσι», λόγω προφανώς της ύπαρξης εκεί μεγάλου κυπαρισσιού συχνού φυτικού είδους της περιοχής ακόμη και σήμερα. Το κάστρο που σήμερα ονομάζουμε του Αγίου Αντρέα έχει τρεις κατασκευαστικές φάσεις:
Οθωμανική (1701- 1702) Σε αυτούς τους 12 μήνες οι Οθωμανοί έχτισαν ένα κάστρο που είχε έκταση 62 στρέμματα, περίπου έξι φορές μεγαλύτερο από αυτό της Μπούκας. Πληροφορίες για το κάστρο έγιναν γνωστές σχετικά πρόσφατα σε ένα σχέδιο που επισυνάπτεται στην έκθεση του Ενετού διοικητή της Κέρκυρας Daniel Dolfin. Στην έκθεση αναφέρεται ότι το κάστρο είναι σε «απόσταση μιας κανονιάς» από το παλιό κάστρο της Μπούκας. Τα τείχη του νέου κάστρου έχουν ύψος 2 περίπου μέτρα και πάχος 3,5 περίπου μέτρα. Τα μεταπύργια, δηλαδή τα τείχη μεταξύ των προμαχώνων, έχουν μήκος 210 περίπου μέτρα το καθένα. Η αμυντική τάφρος έχει βάθος 2,5 περίπου μέτρα από τη βάση του τείχους και πλάτος 1-2 περίπου μέτρα. Επισημαίνεται επίσης ότι η κατασκευή δεν είναι αρκετά ισχυρή και ότι η σχετικά μικρή τάφρος, το χαμηλό στηθαίο και η απλοϊκή περίφραξη με πασσάλους το καθιστούν ευάλωτο σε επιθέσεις οργανωμένων στρατιωτικών μονάδων. Από το ίδιο σχέδιο προκύπτει η ύπαρξη δύο εισόδων στο κάστρο, μια προς βορρά και μια προς νότο, καθώς και η ύπαρξη μουσουλμανικού τεμένους στο κέντρο του κάστρου.
Βενετσιάνικη (1718- 1720) Η φάση αυτή ξεκίνησε με την κατάληψη της Πρέβεζας από τους Ενετούς τον Οκτώβριο του 1717. Οι Ενετοί μετατρέπουν το τζαμί στο κέντρο του κάστρου σε καθολικό ναό ο οποίος τιμάει τη μνήμη του Αγίου Αντρέα. Η επιλογή του συγκεκριμένου αγίου συνδέεται προφανώς με το όνομα του ναυάρχου Andrea Pisani. Μετά την κατάληψη της πόλης μειώνεται η έκταση του κάστρου, σχεδόν στη μισή. Από τα σωζόμενα σχέδια βελτίωσης του κάστρου προκύπτει ότι οι Ενετοί διατηρούν ολόκληρη την ανατολική πλευρά του υπάρχοντος τείχους. Κατασκευάζονται δυο αμυντικοί τοίχοι, δημιουργώντας έτσι έναν εξωτερικό περίβολο του κυρίως κάστρου. Μέσα σε αυτόν υπάρχουν κάποιες κατοικίες- προυχόντων ίσως της Πρέβεζας- ώστε να προστατεύονται από επιθέσεις. Από τα τείχη αυτού του περιβόλου σώζεται ένα ανάγλυφο με θυρεό. Η υπάρχουσα τάφρος διευρύνεται και βαθαίνει. Τώρα έχει πλάτος 3-4 περίπου μέτρα ενώ το ύψος των τειχών από τη βάση της τάφρου αυξήθηκε στα 3 μέτρα περίπου και το πάχος τους στα 2,5 μέτρα περίπου. Εντός του ανατολικού περιβόλου του κάστρου φαίνεται ότι κατασκευάστηκε και δεύτερος ναός του Αγίου Αντρέα, ορθόδοξος αυτή τη φορά.Στη διάρκεια της ογδοντάχρονης βενετσιάνικης κατοχής της Πρέβεζας, η πόλη αναπτύχθηκε αρκετά. Το κάστρο συνέχιζε να δεσπόζει του λιμανιού της πόλης ενώ στην παραλία ανατολικά του κάστρου είχαν ήδη αρχίσει να δημιουργούνται οι πρώτοι πέτρινοι μώλοι, ώστε να διευκολύνονται τα πλοία να προσεγγίσουν την ακτή.
Επί Αλή Πασά (1807-1808) Στις αρχές του 1807 ξεκίνησε μια εκτεταμένη οχυρωματική δραστηριότητα στην Πρέβεζα η οποία ολοκληρώθηκε το 1815. Εκατοντάδες εργάτες απ’ όλη την επικράτεια του Αλή Πασά αναγκάστηκαν να δουλέψουν στα έργα αυτά με τη μέθοδο της αγγαρείας και με πληρωμή ένα ξεροκόμματο. Η κατασκευή της αμυντικής περιμετρικής τάφρου, γνωστής μας ως τάπιας, και των κάστρων του Αγίου Γεωργίου, του Παντοκράτορα και του Ακτίου, μαζί με την τάπια της Πούντας είναι τα σημαντικότερα οχυρωματικά έργα στα λίγα χρόνια – μόλις 14 – της παρουσίας του Αλή Πασά στην πόλη.
Κατά τα δύο πρώτα χρόνια της περιόδου αυτής, 1807-1808, βελτιώθηκε ριζικά το κάστρο του Αγίου Αντρέα, όπως προκύπτει από επιγραφές που υπάρχουν στα τείχη του. Η περιμετρική τάφρος διαπλατύνθηκε σε διπλάσιο σχεδόν μέγεθος και τα τείχη μεγάλωσαν σε ύψος και επενδύθηκαν με λιθοδομή όμοια με αυτές των άλλων νεόκτιστων κάστρων. Οι προμαχώνες βελτιώθηκαν. Δημιουργήθηκε μια νέα επιβλητική είσοδος δίπλα στο νοτιοανατολικό προμαχώνα. Τα τείχη που προστάτευαν τον ανατολικό περίβολο του κάστρου βελτιώθηκαν και έτσι ο περίβολος εντάχθηκε ολοκληρωτικά στον ευρύτερο χώρο του.
Αρχιτέκτονας όλων των κάστρων της Πρέβεζας ήταν ο χριστιανός Πέτρος από την Κορυτσά, όπως μας πληροφορεί βυζαντινόμορφη ελληνική επιγραφή που υπήρχε σε λίθινο ανάγλυφο πάνω αριστερά από την πύλη του κάστρου του Αγίου Αντρέα.
Την κύρια πύλη του κάστρου διακοσμούσαν αρχιτεκτονικά μέλη από τα ερείπια της αρχαίας Νικόπολης, η οποία, δυστυχώς, έπαιξε ρόλο λατομείου για τα οχυρωματικά έργα του Αλή στην Πρέβεζα. Σε διάφορα σημεία των τειχών του κάστρου υπήρχαν και άλλα λίθινα ανάγλυφα, από τα οποία αντλούμε στοιχεία για τα επισκευαστικά έργα που έγιναν σε αυτό.
Την ίδια περίοδο κατασκευάστηκε εντός του ανατολικού περιβόλου, επί του κατεδαφισθέντος ορθόδοξου ναού του Αγίου Αντρέα, το μεγάλο οθωμανικό τέμενος της Πρέβεζας, το οποίο φαίνεται και σε φωτογραφίες του 1913. Το τζαμί αυτό μετατράπηκε γύρω στα 1920 σε αρχαιολογικό μουσείο, αφού του αφαιρέθηκε πρώτα ο μιναρές. Βομβαρδίστηκε το 1940 και κατεδαφίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ταυτόχρονα, πιθανώς, με τη μεγάλη είσοδο του κάστρου. Στο χώρο του κατασκευάστηκε το σωζόμενο σήμερα κτίριο των Προσκόπων. Μέσα στο κάστρο κτίστηκε το 1953 νέος ναός του Αγίου Αντρέα.
Το παραθαλάσσιο τείχος του ανατολικού περιβόλου του κάστρου κατεδαφίστηκε από το στρατό στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Το υπόλοιπο κομμάτι του περιτειχίσματος, που περιελάμβανε την κύρια είσοδο και τα κρατητήρια, γκρεμίστηκε το 1955 περίπου και στη θέση τους χτίστηκε η Λ.Α.Φ. Πρέβεζας. Στο εσωτερικό του κάστρου, στο χώρο του μεγάλου αίθριου, κατασκευάστηκε γύρω στο 1930 μνημείο με τα ονόματα των ηρώων του 24ου Συντάγματος Πεζικού Πρέβεζας και ονόματα Πρεβεζάνων πεσόντων σε διάφορους πολέμους.
Μετά την απελευθέρωση της πόλης το κάστρο χρησιμοποιήθηκε ως χώρος εγκατάστασης στρατιωτικών μονάδων. Μετά την αποχώρηση της τελευταίας στρατιωτικής μονάδας, το Μάρτιο του 2005, ο χώρος έμεινε απροστάτευτος και αφέθηκε να ερημωθεί και να λεηλατηθεί. Με υπουργική απόφαση τον Οκτώβριο του 1980 το κάστρο κηρύχθηκε διατηρητέο μνημείο ενώ με το νόμο του 2002 χαρακτηρίζονται τα κάστρα της χώρας ως ιστορικά μνημεία. Μπροστά από το κάστρο ξεκινάει ο κεντρικός παραλιακός δρόμος της Πρέβεζας με μερικά ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής ομορφιάς κτίρια.

Κάστρο Αγίου Γεωργίου

Το κάστρο του Αγίου Γεωργίου (Γενί Καλέ), στο νοτιότερο άκρο τις παλιάς πόλης της Πρέβεζας, στην περιοχή που ονομαζόταν Κοκκινόχωμα. Χτίσθηκε από τον Αλή Πασά στις αρχές του 19ου αιώνα την ίδια περίοδο που που περιστοίχισε, περιμετρικά, με τάφρο την πόλη (ντάπια). Αποτελείται από ένα επικλινές περιφερειακό τείχος που περιβάλλει εσωτερικό προαύλιο. Το περίμετρικό τείχος ενισχύθηκε στην συνέχεια με προμαχώνες στην βόρεια αλλά και στην νότια πλευρά που είναι και η είσοδος του Αμβρακικού κόλπου.
Υποστηρίζεται ότι υπήρχε στην είσοδο εντοιχισμένη πλάκα με τη χρονολογία κατασκευής του καθώς και ναός του Αγίου Γεωργίου, ο οποίος μεταβλήθηκε από τους Τούρκους σε πυριτιδαποθήκη.
Σύμφωνα με την περιγραφή του Τρ. Ευαγγελίδη (Νέα Ελλάς, Αθήνα 1913) έχει επίμηκες σχήμα μήκους 200μ. και πλάτους 75μ. με δύο προμαχώνες στα άκρα της βόρειας πλευράς. Αναφέρει επίσης ότι συνδέεται με το κάστρο του Αγίου Αντρέα με τείχος (προφανώς εννοεί την τάφρο) και προασπίζει, μαζί με τους προμαχώνες (Βρυσούλα και Παλιοσάραγα) και το άλλο κάστρο, την είσοδο του Αμβρακικού κόλπου και του λιμανιού της Πρέβεζας. Το σχήμα που επελέγη είναι εκείνο της περίκλειστης εσωτερικής αυλής και του περιμετρικού τείχους εφοδιασμένο με προμαχώνες σε κάθε αλλαγή πορείας της χάραξης. Στη βόρεια πλευρά του οχυρού, όπου και η πύλη εισόδου, διακρίνονται δύο πολυγωνικοί προμαχώνες με κεκλιμένες εξωτερικές επιφάνειες. Το υπόλοιπο οχυρό καταλήγει σε άλλο ογκώδη ακανόνιστο προμαχώνα προς νότο κοντά στη θάλασσα.
Κατάλληλα διαμορφωμένα, με πολλαπλές γωνίες, παρουσιάζονται τα τείχη, γεγονός που απορρέει από τη μορφολογία του εδάφους. Ολόκληρο το εσωτερικό των τειχών και των προμαχώνων αποτελείται από καμάρες, Σε αυτό το φρούριο υπήρχαν οι αποθήκες πολεμοφοδίων.
Ακόμη, λόγω του ενετικού ελαιώνα που εκτείνεται στα δυτικά του και λόγω του κάστρου του Παντοκράτορα, δεν βάλλεται από τα εχθρικά πλοία που πλέουν στο Ιόνιο πέλαγος αφού δεν είναι ορατό.
Και αυτό το κάστρο, μετά την απελευθέρωση της Πρέβεζας χρησιμοποιήθηκε ως χώρος εγκατάστασης στρατιωτικών μονάδων. Σήμερα είναι αδύνατη η είσοδος στο εσωτερικό του, το οποίο είναι εγκαταλειμμένο.

Κάστρο Παντοκράτορα

Ο Παντοκράτορας είναι ένας παραθαλάσσιος οικισμός νοτιοδυτικά της Πρέβεζας. Απέχει 400 μ. από την έξοδο του υποθαλάσσιου τούνελ Πρέβεζας-Ακτίου και ιδρύθηκε από πρόσφυγες μετά τη μικρασιατική καταστροφή.
Σε απόσταση ενός χιλιομέτρου περίπου δυτικά της πόλης της Πρέβεζας, πάνω στην παραλία και ακριβώς στο γύρισμα της ακτής προς το Ιόνιο πέλαγος, υψώνεται το φρούριο του Παντοκράτορα. Ο Σπύρος Αραβαντινός αναφέρει ότι το φρούριο πήρε το όνομά του από την εκκλησία του Παντοκράτορα που χτίστηκε εκεί, κατά τη διάρκεια της γαλλικής κατοχής της πόλης, πριν την ανέγερσή του κι έδωσε το όνομά της και στον γειτονικό οικισμό. Οι ευρωπαίοι το ονόμαζαν «Ενετικό» ή «Βενετσιάνικο» κάστρο. Οι Τούρκοι «ουτς καλέ», «ουτς»=uc=(τουρκ.) άκρη, τέρμα, σύνορο.
Το κάστρο του Παντοκράτορα κτίστηκε στις αρχές του 19ου αιώνα από τον Αλή Πασά βάσει σχεδίου του Γάλλου μηχανικού Yadocourt. Βέβαια αυτή η αποστολή κάλυπτε σκοπιμότητες της στρατηγικής των Γάλλων στην Ήπειρο και την Αλβανία. Η θέση του εξυπηρετούσε τον απόλυτο έλεγχο της ναυσιπλοΐας της εισόδου του Αμβρακικού κόλπου.
Το κυρίως τμήμα του οχυρού διαμορφώνεται σε σχεδόν κανονικό πεντάγωνο με ψηλά, περιμετρικά τείχη. Στην περίμετρο διατάσσονται θολωτοί χώροι που διαμορφώνουν στο κέντρο μια μεγάλη εσωτερική αυλή. Το κυρίως οχυρό περιβάλλεται από αντερείσματα, επιθαλάσσιο προμαχώνα, ξηρά τάφρο μεταξύ προμαχώνα και κυρίως οχυρού στα νότια και ένυδρη τάφρο στα βόρεια. Η κύρια πύλη βρίσκεται στη βόρεια πλευρά και την προσέγγιζε κανείς περνώντας την ένυδρη τάφρο. Εκτός από την κύρια πύλη υπάρχει μια μικρότερη στην ανατολική πλευρά, η οποία συνδέει την τάφρο με την εσωτερική αυλή. Σήμερα φιλοξενεί διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Μέσα στο κάστρο, στο ανατολικό τμήμα της νότιας πτέρυγας, υψώνεται μικρός ναός αφιερωμένος στη μνήμη των Αγ. Αναργύρων.
Το κυρίως εσωτερικό τετράγωνο φαίνεται ότι αποτελεί τον αρχικό πυρήνα του οχυρού, ενώ ο περίτεχνος επιθαλάσσιος προμαχώνας αποτελεί μεταγενέστερη κατασκευαστική φάση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το κάστρο χρησιμοποιήθηκε τα μεταγενέστερα χρόνια από την ελληνική κυβέρνηση για φυλακές κρατουμένων. Οι κατασκευές των φυλακών με τις αίθουσες των κρατουμένων και τους βοηθητικούς τους χώρους βρίσκονται στη νοτιοδυτική πτέρυγα του κάστρου. Ένας μεγάλος εξώστης από οπλισμένο σκυρόδεμα υψώνεται ελεύθερα μέσα στην εσωτερική αυλή, συνδέοντας τα κελιά με τους χώρους διοίκησης των φυλακών που βρίσκονται πάνω στην ανατολική πτέρυγα του φρουρίου.

Φρούριο της Μπούκας

Χτίστηκε από τους Οθωμανούς, στη δυτική πλευρά των στενών της εισόδου του Αμβρακικού κόλπου (μπούκα = είσοδος) γύρω στα τέλη του 15ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1478. Άλλη ονομασία είναι Castello della Preveza.
Bελτιώθηκε οχυρωματικά από τους Ενετούς το 1684, με αρχιστράτηγο τον Φραγκίσκο Μοροζίνι. Ο Μοροζίνι έκανε πολλές προσθήκες ώστε ένα φρούριο του 15ου-16ου αιώνα να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του προηγμένου πλέον πυροβολικού του τέλους του 17ου αιώνα. Αποτελούσε τετράγωνο οχυρό με 4 ή 2 πολυγωνικούς πύργους στις γωνίες του.
Το φρούριο ανατινάχτηκε από τους Ενετούς τον Αύγουστο του 1701, όταν με τη συνθήκη του Κάρλοβιτς (1699) υποχρεώθηκαν να παραδώσουν την πόλη στους Οθωμανούς. Στη θέση του χτίστηκε την εποχή της κυριαρχίας του Αλή Πασά το θερινό του ανάκτορο (saray), το οποίο κάηκε μαζί με ό,τι είχε απομείνει από το παλιό κάστρο από το γιο του, το 1820. Σήμερα η περιοχή αυτή της Πρέβεζας ονομάζεται «Παλιοσάραγα» και προέρχεται από το παλιό Σαράι του Αλή Πασά. Στην περιοχή σώζονται τα ιαματικά λουτρά του παλιού Σαραγιού. Έχουν αναβαθμιστεί από το δήμο Πρέβεζας και λειτουργούν εδώ και αρκετές δεκαετίες.

Φρούριο Λασκάρας

Το Κάστρο – Φρούριο της Λασκάρας (Κούλια της Λασκάρας) είναι οχυρωματικό έργο της έσχατης Οθωμανικής περιόδου (δεύτερο μισό του 19ου αιώνα) και βρίσκεται στην κορυφή του λόφου «Τουρκοβούνι» στη χερσόνησο της Λασκάρας του Δήμου Πρέβεζας, σε υψόμετρο 145m. Ο λόφος βρίσκεται στην άκρη της χερσονήσου του Αγίου Θωμά, που στα τέλη του 19ου – αρχή του 20ού αιώνα ονομαζόταν Σκαφιδάκι. Η πρόσβαση στο κάστρο γινόταν μέσω λιθόστρωτου μονοπατιού, το οποίο στις μέρες μας έχει, στο μεγαλύτερο τμήμα του, χαθεί. Σήμερα το φρούριο της Λασκάρας είναι εγκαταλελειμμένο αλλά καλοδιατηρημένο.
Πηγή Βικιπαίδεια

Kάστρο των Ριζών (Θωμόκαστρο)

Στο Δ. Δ. Ριζών κοντά στο χωριό Ριζά σε ύψωμα φυσικό οχυρό, βρίσκεται το περίφημο κάστρο Θωμόκαστρο ή κάστρο της Ρινιάσας, ένα μνημείο με μεγάλη ιστορική αξία. Θεωρείται ότι κτίστηκε στα τέλη του 13ου ή στις αρχές του 14ου αιώνα, σε νευραλγικό σημείο κοντά στο Ιόνιο Πέλαγος. Το κάστρο ανεγέρθηκε επί δεσποτείας του Θωμά Α΄ (1296-1318), από εκεί προήλθε η ονομασία του, με σκοπό να ενισχύσει την άμυνα της Μεσαιωνικής ακρόπολης της Ρηνιάσας και έλεγχε το εμπόριο που γίνονταν από την θάλασσα και την ξηρά. Κατά το μεσαίωνα είχε αναπτυχθεί καστροπολιτεία. Επίσης άλλη μια πολύ γνωστή ονομασία είναι κάστρο της Δέσπως.
Ιστορία
Το 1338 στην επανάσταση κατά της Βυζαντινής επικυριαρχίας, στο κάστρο είχε καταφύγει ο δεσπότης της Ηπείρου Νικηφόρος Β’ Ορσίνι. Ο Ιωάννης Καντακουζηνός (πριν ακόμα γίνει αυτοκράτορας) μετά την κατάληψη των κάστρων της Άρτας και των Ρωγών, έπεισε τον Νικηφόρο να παραδώσει το κάστρο. Ο Νικηφόρος παντρεύτηκε την κόρη του Καντακουζηνού και μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη.
Οι Βυζαντινοί το διατήρησαν μέχρι το 1350 οπότε κατελήφθη από τους Σέρβους (του Στέφανου Δουσάν) και στη συνέχεια από τους Αλβανούς που το ονόμασαν Ρινιάσα. Ο Αλβανός ηγεμόνας Κάρολος Τόκο αργότερα, βελτίωσε την οχύρωση, βάζοντας κανόνια (Λουμπάρδες).
Οι Τούρκοι το κατέλαβαν το 1451. Το 1803, η Σουλιώτισσα Δέσπω του Γ. Μπότζη, με νύφες και εγγόνια, μάχεται τους Τουρκαλβανούς στου Δημουλά τον Πύργο (στα Ριζά) και βάζει φωτιά στο μπαρούτι, για να μην πέσουν στα χέρια των εχθρών. Ακολουθεί η κατάληψη του κάστρου από τους Σουλιώτες και μάχες για απελευθέρωση της Πάργας. Τέλος με την αποτυχία των ελληνικών στρατευμάτων στη μάχη του Πέτα και της Πλάκας, η Ρινιάσα εγκαταλείπεται οριστικά από τους Έλληνες.
Πηγή
Κάστρα της Ελλάδας

Τα Μουσεία της Πρέβεζας

Αρχαιολογικό Μουσείο Νικόπολης

Στο νέο Μουσείο του αρχαιολογικού χώρου της Νικόπολης προβάλλεται η µεγαλοπρεπής ρωµαϊκή πόλη – σύµβολο της νίκης του Οκταβιανού στη ναυµαχία του Ακτίου, καθώς και η Νικόπολη των πρώιµων βυζαντινών χρόνων. Στην πρώτη αίθουσαπαρουσιάζεται η ιστορική διαδροµή της πόλης, ενώ στη δεύτερη πτυχές από τον ιδιωτικό βίο των κατοίκων της Νικόπολης.
Η Νικόπολη, η πόλη που ιδρύθηκε για να διαιωνίσει τη νίκη στη ναυµαχία του Ακτίου, βρίσκεται στο νοτιοδυτικό άκρο της Ηπείρου, 7 χλµ. βόρεια της σύγχρονης πόλης της Πρέβεζας. Οι ανασκαφές στη Νικόπολη ξεκίνησαν το 1913, αµέσως µετά την ενσωµάτωση της Πρέβεζας στο ελληνικό κράτος, και οδήγησαν στην ίδρυση του πρώτου Μουσείου στο τζαµί της Πρέβεζας. Το τζαµί βοµβαρδίστηκε στο Β΄ Παγκόσµιο Πόλεµο και οι αρχαιότητες µεταφέρθηκαν πίσω στη Νικόπολη, όπου το 1960 οικοδοµήθηκε δεύτερο µουσείο που άνοιξε για το κοινό το 1972. Το νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Νικόπολης κατασκευάστηκε µεταξύ των ετών 1999 – 2003 και 2005 -2006, στην είσοδο της Πρέβεζας και άνοιξε για το κοινό το 2009.
Το Μουσείο περιλαµβάνει αποκλειστικά ευρήµατα από τη Νικόπολη, την πόλη – σύµβολο για τη νίκη του Οκταβιανού στη ναυµαχία του Ακτίου, καθορίζοντας την κεντρική ιδέα της έκθεσης, η οποία συνοψίζεται στην πρόταση «Μία ναυµαχία – µία πόλη – µία αυτοκρατορία». Ο κύριος κορµός της έκθεσης αναπτύσσεται στις δύο κύριες αίθουσες του Μουσείου, µε ιστορικό και θεµατικό χαρακτήρα, αντίστοιχα, πλαισιωµένος από επιµέρους ενότητες που αναπτύσσονται στους διαδρόµους.
Στο ∆ιάδροµο Α αναπτύσσεται το Χρονολόγιο, µε τα σηµαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν από το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου έως τη ναυµαχία του Ακτίου και την ίδρυση της Νικόπολης.
Στην Αίθουσα Α παρουσιάζεται η ίδρυση και η εξέλιξη της πόλης µέχρι την παρακµή και την εγκατάλειψή της µέσα από αρχιτεκτονικά µέλη, βωµούς, αγάλµατα, προτοµές, νοµίσµατα, κεραµικά, γυάλινα και µεταλλικά ευρήµατα. Η έκθεση αναπτύσσεται µέσω ενός τριµερούς σχήµατος:
Η ναυµαχία του Ακτίου και το Μνηµείο της Νίκης του Αυγούστου
Η Ρωµαϊκή Πόλη και οι Υποδοµές της
Η µετάβαση στην Παλαιοχριστιανική Πόλη και οι πρώιµοι βυζαντινοί χρόνοι
Η ρωµαϊκή Νικόπολη παρουσιάζεται µέσα από το συνοικισµό, τη νοµισµατοκοπία, τα δηµόσια κτίρια, τη λατρεία και το δηµόσιο βίο, ενώ προβάλλεται ακόµη η µετάβαση στη νέα εποχή, οπότε η πόλη ανακτά το χαρακτήρα της ως καίριο θρησκευτικό και διοικητικό κέντρο, όπως αποδεικνύει η οργάνωσή της, ο θρησκευτικός βίος και οι βασιλικές.
Στην Αίθουσα Β προβάλλονται διαχρονικά πτυχές από το βίο των κατοίκων της Νικόπολης, όπως οι εµπορικές και βιοτεχνικές δραστηριότητες, η καθηµερινή ζωή και η στάση τους απέναντι στο θάνατο. ∆ιαµορφώνεται ένα είδος νοητού «περιπάτου», από το λιµάνι στα εργαστήρια, τα σπίτια και τα νεκροταφεία της πόλης. Εκτίθενται αµφορείς, πλίνθοι, αγγεία, κοσµήµατα, εργαλεία, παιχνίδια καθώς και ταφικά σύνολα µε σαρκοφάγους και τεφροδόχα γυάλινα και πήλινα αγγεία.
Στην έξοδο της Αίθουσας Β εκτίθεται τµήµα της TabuLa PeutigeRiana, αντίγραφο µεσαιωνικού χάρτη µε σηµειωµένη τη θέση της Νικόπολης. Στους ∆ιαδρόµους Γ και ∆ παρουσιάζεται η ιστορία του αρχαιολογικού χώρου µέσα από αρχειακό υλικό, καθώς και το ιστορικό των ανασκαφών, από τις αρχές του 20ου αιώνα (Λ. Ιωαννίνων, Πρέβεζα)
Αρχαιολογικό Μουσείο Νικόπολης: 2682 041336

Λαογραφικό Μουσείο Γκούρα

Στο χωριό Κάτω Ρευματιά σε μια περιοχή κατάφυτη , με εντυπωσιακά σε μέγεθος πλατάνια τρεχούμενα νερά, νερόμυλο και νεροτριβή υπάρχουν οι πηγές Γκούρα. Εκεί θα βρείτε και το Λαογραφικό Μουσείο που δημιουργήθηκε το 1986 με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού Συλλόγου Ρευματιάς «Η Γκούρα», περιλαμβάνει υφαντά, ενδυμασίες, οικιακά σκεύη, γεωργικά εργαλεία κ.α.. Ένας πραγματικός θησαυρός από το παρελθόν του χωριού τον οποίο έχει συλλέξει ο κος Απόστολος Παππάς ένας ακάματος, πεισματικός, επίμονος εραστής της παράδοσης, θα μείνετε πράγματι έκθαμβοι από το αποτέλεσμα και να είστε σίγουροι ότι θα αποζημιωθείτε για την βόλτα σας εκεί.

Λαογραφικό Μουσείο τοπικής κοινότητας Καμαρίνας

Στο Δήμο Ζαλόγγου και στο Δημοτικό Διαμέρισμα Καμαρίνας, κάτω απ’ το Ζάλογγο και την αρχαία Κασσώπη, ένας άρτια διαμορφωμένος χώρος είναι έτοιμος να σας δεχτεί. Ένα αξιόλογο κτίριο στην πλατεία του χωριού, ευρύχωρο, γεμάτο εκθέματα που με μεγάλο κόπο έχουν συλλεχτεί. Εκθέματα του 19^ου και 20ου αιώνα κοσμούν κάθε γωνιά του Μουσείου. Όσοι το επισκέπτονται οπωσδήποτε ταξιδεύουν σε άλλες εποχές.
Ο χώρος είναι διαμορφωμένος σε:
Αίθουσα 1η : Ντόπια επαγγέλματα – εργαλεία
Παρουσιάζει: Παραδοσιακά εργαλεία παλαιοτέρων εποχών – αποστακτήρα – άροτρο κλπ.
Αίθουσα 2^η: Οικιακά σκεύη – Νομίσματα – Αργαλειός
θα δείτε:
Παραδοσιακό αργαλειό – παλαιά νομίσματα-διάφορα οικιακά σκεύη-παλαιά ραδιόφωνα.
Αίθουσα 3^η: Παραδοσιακές στολές-Παραδοσιακό δωμάτιο
θα δείτε: Παραδοσιακές αυθεντικές στολές του 20^ου αιώνα καθώς και δωμάτιο (κρεβατοκάμαρα) τυπικού σπιτιού.

PREVEZA-ARXAIOOLOGIKO-MOUSEIO-NIKOPOLIS-01-2

Δημοτικό Ναυτικό Μουσείο Πρέβεζας

Το Μουσείο της Ναυμαχίας ιδρύθηκε με Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση το 2002, βρίσκεται στην Πρέβεζα και περιλαμβάνει ένα επιτραπέζιο χάρτη με παρατεταγμένα ομοιώματα πλοίων από σπιρτόξυλα, που έλαβαν μέρος στη ναυμαχία, ενώ προβάλλεται και ιστορικό βίντεο του Ελληνο-Σουηδού σκηνοθέτη Τζόκα και δεν λειτουργεί με σταθερό ωράριο.

Ιδιωτικό Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Ηπείρου

Είναι μουσείο πολλαπλών ειδών εκθεμάτων (μικτό), που βρίσκεται στον Δήμο Πρέβεζας στο 16ο χλμ της Εθνικής Οδού Πρέβεζας – Ιωαννίνων (θέση Φλάμπουρα), ανατολικά της οδού. Εγκαινιάσθηκε στις 02-09-2013. Με ραντεβού.
Περισσότερες πληροφορίες στη Βικιπαίδεια

Ιδιωτική Πινακοθήκη Λέανδρος Σπαρτιώτης

Βρίσκεται στον Άγιο Θωμά Πρέβεζας. Η Πινακοθήκη Λέανδρος Μιχ. Σπαρτιώτης είναι ένας σύγχρονος πολυχώρος Τέχνης στην Πρέβεζα. Στεγάζεται σε ισόγειο κτιρίου στον Άγιο Θωμά, σε χώρο που δημιουργήθηκε για το σκοπό αυτό, από τον ιδρυτή της συλλέκτη Λέανδρο Σπαρτιώτη. Η Πινακοθήκη απλώνεται σε εμβαδό 400m², χωρισμένη σε επίπεδα με τρεις κύριες αίθουσες, Α, Β, Γ, στις οποίες εκτίθενται έργα τέχνης σπουδαίων Ελλήνων και ξένων ζωγράφων. Πέραν των μόνιμων συλλογών, στο χώρο φιλοξενούνται κατά διαστήματα και άλλες καλλιτεχνικές δραστηριότητες, με χαρακτηριστικότερη την ετήσια έκθεση των Πρεβεζάνων Ζωγράφων. Τα εγκαίνιά της έγιναν στις 17 Ιουλίου 2010.

PREVEZA-DHMOTIKO-NAFTIKO-MOYSEIO-PREVEZAS_02

PREVEZA-Μουσείο-τεχνών-και-επιστημών3-fixed-1024x718

PREVEZA-IDIOTIKI-PINAKOTHIKI-LEANDROS-SPARTIOTIS_01Α

Δημοτική Πινακοθήκη «Ιωάννης Μόραλης»

Ο ζωγράφος Ιωάννης Μόραλης έζησε στην Πρέβεζα από το 1922-1927 λόγω του ότι ο πατέρας του υπηρέτησε στην Πρέβεζα ως γυμνασιάρχης. Το αρχοντικό Αθανασιάδη έδωσε το όνομα του ζωγράφου ως τιμής ένεκεν. Βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο Πρέβεζας. Φιλοξενεί εικαστικά έργα καλλιτεχνών αλλά και άλλες καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Λειτουργεί από το 2012.

Υπαίθριο Εθνογραφικό Μουσείο Φλάμπουρων – Στάνες Σαρακατσαναίων

.Στην εθνική οδό Πρέβεζας – Ιωαννίνων, στο ύψος των Φλάμπουρων, σε δενδρόφυτη έκταση παράπλευρα της Ε. Ο. Πρέβεζας Ιωαννίνων, στα όρια του Δ.Δ. Φλαμπούρων, έχει κατασκευασθεί σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο η «Σαρακατσάνικη Στάνη στα χειμαδιά» που αναπαριστά ένα παραδοσιακό οικισμό Σαρακατσαναίων, εμπλουτισμένο με όλες τις απαραίτητες εγκαταστάσεις της εποχής, καθώς και την κατάλληλη οικοσκευή. Στον χώρο πραγματοποιείται το Αντάμωμα στα «Χειμαδιά». Πρόκειται για διήμερες εκδηλώσεις στο τέλος Αυγούστου. Ο χώρος είναι επισκέψιμος για το κοινό κάθε Κυριακή, 8:00 π.μ. – 1:00 μ.μ. κατόπιν επικοινωνίας με: Χ. Πάσχος (6973029905). Λειτουργεί από 2008.

Δημοτικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας

Στο Μουσείο θα μπορέσετε να μάθετε για τα ήθη και έθιμα των κατοίκων της περιοχής, να ενημερωθείτε για την πανίδα και την χλωρίδα του Αμβρακικού, ενώ θα δείτε εκθέματα που έχουν να κάνουν τόσο με τις ανθρώπινες δραστηριότητες όσο και με το ίδιο το φυσικό περιβάλλον.
Είναι κλειστό. Χρειάζεται ραντεβού με το Δήμο. (Νεοχώρι Πρέβεζας)

PREVEZA-DHMOTIKH-PINAKOTHIKI-IOANNIS-MORALIS_02

PREVEZA-YPAITHRIO-ETNOGRAFIKO-MOUSEIO-FLAMPOURWN_01

PREVEZA-DHMOTIKO-MOYSEIO-FYSIKHS-ISTORIAS_02

Αξίζει να δεις

Νεκρομαντείο

Πάνω σε ένα λοφίσκο στο χωριό Μεσοπόταμος, 48 χλμ. ΒΔ της Πρέβεζας, βρίσκεται το αρχαιότερο Νεκρομαντείο της αρχαιότητας, το Νεκρομαντείο (Νεκρομαντείο) του Αχέροντα, κοντά στην αρχαία μυκηναϊκή αποικία Εφύρα (14ος 13ος αι. π.Χ.). Εδώ οι αρχαίοι τοποθετούσαν τις πύλες του Κάτω Κόσμου, την είσοδο στο βασίλειο του Άδη. Σύμφωνα με το μύθο, ο νεκροπομπός Ερμής μέσα από τα νερά της λίμνης Αχερουσίας οδηγούσε τις ψυχές στον Άδη.
Επισκέπτες από όλο τον γνωστό τότε κόσμο συνέρεαν στο μοναδικό αυτό μαντείο για να επικοινωνήσουν με τις ψυχές των αγαπημένων τους προσώπων μετά από κατάλληλη προετοιμασία.
Ο ποταμός Αχέροντας αποτελούσε την οδό μέσω της οποίας ο χάροντας οδηγούσε τις ψυχές στη λίμνη Αχερουσία, στα έγκατα της οποίας βρισκόταν το βασίλειο του Άδη. Για το λόγο αυτό, ίδρυσαν πάνω από μια σπηλιά (στη συμβολή των ποταμών Κωκυτού και Αχέροντα) στη βορειοδυτική όχθη της Αχερουσίας, τον σπουδαιότερο χώρο λατρείας των θεών του κάτω κόσμου και επικοινωνίας με τις ψυχές των νεκρών, το Νεκρομαντείο του Αχέροντα.
Στο χώρο αυτό οι επισκέπτες αφού υποβάλλονταν σε πολυήμερη προετοιμασία, με πλήρη απομόνωση και ακολουθώντας ειδική διατροφή, οδηγούνταν στις υπόγειες αίθουσες του νεκρομαντείου, όπου επικοινωνούσαν με τα πνεύματα των αγαπημένων τους νεκρών που τους προφήτευαν το μέλλον.
Το Νεκρομαντείο βρισκόταν σε λόφο δίπλα στη λίμνη Αχερουσία (σήμερα είναι αποξηραμένη), όπου χύνονταν οι τρεις ποταμοί, Αχέρων, Πυριφλεγέθων (Βωβός) και Κωκυτός (Μαύρος). Οργανώνεται και οικοδομείται συστηματικά, όπως και το ιερό της Δωδώνης, μόλις τον 3ο αι. π.Χ. με την κατασκευή του κυρίως ιερού, της κρύπτης και του λαβύρινθου σε πρώτη φάση (αρχές 3ου αι.) και την προσθήκη του δυτικού συγκροτήματος αργότερα (τέλη 3ου αρχές 2ου αι. π.Χ.). Στα ερείπιά του διακρίνονται διάδρομοι , δωμάτια, κεντρική αίθουσα και μια εντυπωσιακή κρύπτη λαξευμένη στο βράχο και στηριζόμενη σε 15 τόξα που εδράζονται σε πεσσούς.
Το ιερό πυρπολήθηκε και καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 167 π.Χ. Το 18ο αι. μ.Χ. στα ερείπια του Μαντείου χτίστηκε η μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, το καθολικό της οποίας σώζεται σήμερα.
Σ’ αυτούς τους χώρους του μύθου και της ιστορίας, περνώντας από τις πύλες του Άδη και οδεύοντας μέσα από το ποτάμι, περνώντας πάνω από την αιώνια ομίχλη της Αχερουσίας λίμνης, ακούραστα μεταφέρει ο Χάροντας τις ψυχές, ενώνοντας τον κόσμο των νεκρών με τον κόσμο των ζωντανών.
Απαραίτητος ο οβολός το τίμημα για την τελευταία μεταφορά.
Στους «Νεκρικούς Διαλόγους» του Λουκιανού, ξακουστού σοφιστή και συγγραφέα του 2ου αιώνα μ.Χ., η διαδικασία αυτή περιγράφεται με εξαιρετικά γλαφυρό τρόπο. Ο Χάρος ζητά από τον αποθανόντα κυνικό φιλόσοφο Μένιππο να καταβάλει τα ναύλα (τον οβολό) του προς αυτόν («Απόδος, ω κατάρατε, τα πορθμεία»), κι εκείνος του απαντά με την ακόλουθη παροιμιώδη φράση: «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος».
Πληροφορίες – Ωράριο Λειτουργίας
Αρχαιολογικός χώρος Νεκρομαντείου Αχέροντα
Μεσοπόταμος Πρεβέζης
Τηλ. 26840.41.206, 26820.89.890
Ωράριο
Χειμερινό: Από 1/11 έως 31/3: 08:30-20:00
Θερινό: Από 1/4 έως 31/10: 08:30 – 14:00
* Λόγω πιθανών τροποποιήσεων ωραρίου, επικοινωνήστε τηλεφωνικά, για τις ακριβείς ώρες λειτουργίας.

Λούρος ποταμός

Ο ποταμός Λούρος πηγάζει από το όρος Τόμαρος (ή Ολύτσικα, υψόμετρο 1976m) κοντά στην περιοχή του Μαντείου της Δωδώνης, του Νομού Ιωαννίνων. Επίσης δέχεται τροφοδοτικούς παραπόταμους από την περιοχή του χωριού Βαρυάδες του Ν. Ιωαννίνων. Ακολούθως ρέει πορευόμενος παραπλεύρως της Εθνικής οδού Πρέβεζας Ιωαννίνων, περνάει από τα χωριά Βούλιστα Παναγιά, Κλεισούρα, και μετά το χωριό Κερασώνα τα νερά του εγκλωβίζονται από το Τεχνητό Υδροηλεκτρικό Φράγμα της ΔΕΗ Λούρου, ύψους 25m και πλάτους 70m. Ένα τμήμα των υδάτων του Λούρου, διοχετεύεται με σήραγγα ανατολικά μέσα από λόφο (κατασκευή: 1963), και ξαναπέφτει στο κεντρικό τμήμα του ποταμού, λίγο πριν το χωριό Άγιος Γεώργιος.
Στο χωριό Άγιος Γεώργιος υπάρχουν οι «πηγές του Λούρου» από τις οποίες υδρεύεται η Άρτα, η Πρέβεζα και η Λευκάδα. Επίσης κοντά στο χωριό Άγιος Γεώργιος είναι κατασκευασμένο το γιγαντιαίο για την εποχή του Υδραγωγείο Λούρου, που κατασκευάσθηκε μετά το 31 π.Χ. με εντολή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αυγούστου Οκτάβιου, με το οποίο υδρεύετο τότε η Νικόπολις (πληθυσμός : 300.000 άτομα). Τα νερά του Λούρου τότε μέσω του Υδραγωγείου κατευθύνονταν απέναντι (δεξιά της Εθνικής οδού, προς Πρέβεζα), και μέσω σήραγγας στο βουνό (χιλιάδες δούλοι εργάσθηκαν για τη διάνοιξή της) προς το νότο. Κοντά στο σημερινό χωριό Αρχάγγελος του Νομού Πρέβεζας υπάρχει και δεύτερο υπόλειμμα μικρού ρωμαϊκού υδραγωγείου. Μετά το φράγμα της ΔΕΗ τα νερά του Λούρου, ορμητικά πλέον λόγω του εμπλουτισμού τους από πολλές πηγές της περιοχής Αγίου Γεωργίου, πορεύονται κοντά στο χωριό Παντάνασσα του Νομού Άρτας. Απέναντι από την Παντάνασσα, βρίσκεται η ελβετικής ομορφιάς λίμνη του Ζηρού.
Στη γέφυρα Λούρου της κοινότητας Παντάνασσα το ποτάμι είναι ορμητικό με μικρούς διαδοχικούς καταρράκτες, και ειδυλλιακό θέαμα. Η περιοχή Παντάνασσας είναι ιδεώδης για κωπηλασία Rafting. Ακολούθως το ποτάμι περνάει δίπλα από το Στρατόπεδο επιστράτευσης της παλαιάς Φιλιππιάδας και σταδιακά αποκλίνει από την παράπλευρη πορεία του προς την εθνική οδό. Στην περιοχή Φιλιππιάδας, ο Λούρος δέχεται από αριστερά τροφοδοτικό παραπόταμο από τους λόφους του Χανόπουλου και του Γρίμποβου και τελικά περνά κάτω από την πασίγνωστη «Γέφυρα Καλογήρου».
Η πορεία του ποταμού στη συνέχεια συγκλίνει προς την κοινότητα Νέας Κερασούντος και περνά δίπλα στο μεσαιωνικό «Κάστρο των Ρωγών». Από το κάστρο αυτό η θέα του ποταμού είναι υπέροχη, όπως επίσης ωραία θέα προσφέρεται από την κορυφή του λόφου Ηλιοβούνι (κοινώς «Λεβούνια» όπου υπάρχει και η αξιόλογη μονή Προφήτη Ηλία του 17ου αιώνα).
Στη συνέχεια ο ποταμός διέρχεται από ελώδη περιοχή πού εύκολα πλημυρίζει και ονομάζεται βάλτος του Λούρου, μεταξύ των χωριών Πέτρα και Στρογγυλή, ανατολικά και Στεφάνη δυτικά, παρά την λιμνοθάλασσα της Ροδιάς. Πιο κάτω, επίσης ο Λούρος δέχεται παραπόταμο από τους λόφους του Βαλαωρίτη (χωριά Σφηνωτό, κλπ). Στην πορεία αυτού του παραπόταμου προς το Λούρο, βρίσκεται το αποκαλούμενο «αισθητικό αλσύλλιο» και η «μονή του Αγίου Βαρνάβα» το οποίο έχει αναπλασθεί με κονδύλια του ευρωπαϊκού προγράμματος Leader I. Στη συνέχεια περνάει από τον κάμπο των κοινοτήτων Νέα Σαμψούς, Νέα Σινώπη.
Τελικά μετά από ένα εύκολο και πλωτό τμήμα στον κάμπο των Φλάμπουρων, ο ποταμός εκβάλλει στο Μιχαλίτσι, στον όρμο Σαλαώρας, του Αμβρακικού Κόλπου. Παλαιότερα (1912) όλος ο Λούρος ποταμός από τις εκβολές του έως τη Φιλιππιάδα ήταν πλωτός και μάλιστα υπάρχουν φωτογραφίες βαρκών πού μεταφέρουν πολεμοφόδια κατά τον πόλεμο απελευθέρωσης της Ηπείρου από τους Οθωμανούς (λεύκωμα Νίκου Καράμπελα, έκδοση 1996).
Κείμενο του Χαράλαμπου Γκούβα από το βιβλίο του «Ο υδάτινος κόσμος της Πρέβεζας»

Ρωμαϊκό υδραγωγείο Νικόπολης

Στο βόρειο άκρο της κοιλάδας του Λούρου, κοντά στο χωριό Αγ. Γεώργιος, βόρεια της Φιλιππιάδας, δεσπόζει το ρωμαϊκό υδραγωγείο της αρχαίας Νικόπολης. Το Ρωμαϊκό υδραγωγείο διανύει μια απόσταση που εκτιμάται σε 50 χλμ. περίπου με ορατά κατάλοιπα στις περιοχές Ριζοβουνίου, Θεσπρωτικού, Στεφάνης, Σκάλας Λούρου, Σφηνωτού, Ωρωπού, Αρχαγγέλου – Νέα Σινώπης και Νικόπολης. Το ρωμαϊκό υδραγωγείο κατασκευάστηκε μετά την ίδρυση της Νικόπολης από τον Οκταβιανό-Αύγουστο (1ος αι. π.Χ. – 1ος αι. μ.Χ.) σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, ενώ νεότεροι μελετητές θωρούν πιθανή την κατασκευή του επί Αδριανού (2ο αι. μ.Χ.). Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός φρόντισε για τη συντήρησή του, ενώ μετά τα μέσα του 5ου αι. μ.Χ. δε φαίνεται να συνεχίζει τη λειτουργία του.
Το υδραγωγείο αποτελείται από έναν αγωγό, που μετέφερε το νερό με την αξιοποίηση της υψομετρικής διαφοράς από τις πηγές του Λούρου στις δύο δεξαμενές του Νυμφαίου της Νικόπολης. Για την κατασκευή του αγωγού χρησιμοποιήθηκαν τρεις τρόποι:
– λάξευση αύλακα με τοξωτή στεγανοποιημένη κάλυψη και τετράγωνα ανοίγματα εξαερισμού σε πλαγιές λόφων,
– διάνοιξη σήραγγας στην περιοχή του Κοκκινoπηλού,
– κατασκευή πεσσοστοιχίων στα πεδινά τμήματα που γεφύρωναν τμήματα μεταξύ λόφων.
Στερεωτικές – αναστηλωτικές εργασίες πραγματοποιήθηκαν από το 1978 ως το 1980 από την ΙΒ ΕΠΚΑ, στα βάθρα των τόξων της γέφυρας του υδραγωγείου, κοντά στις πηγές του Λούρου, στον Άγιο Γεώργιο Πρέβεζας.
Κείμενο του Ε. Σαλταγιάννη (αρχαιολόγος ΕΦΑ Πρέβεζας)

PREVEZA-ROMAIKO-YDRAGWGEIO-NIKOPOLIS-01-1024x680

Κοκκινοπηλός Πρέβεζας

Η περιοχή Κοκκινοπηλός Πρέβεζας είναι μια ομάδα λόφων (ύψος 100-150m) γεωλογικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Βρίσκεται 5 km περίπου βόρεια της Φιλιππιάδας του Ν. Πρέβεζας, 2 Km νότια και δυτικά στο χωριό Αγιος Γεώργιος, δυτικά προς Ριζοβούνι και Γαλατά.
Η πρόσβαση στους λόφους Κοκκινοπηλού Πρέβεζας γίνεται μάλλον δύσκολα από δύο σημεία. Η πρώτη πρόσβαση με αυτοκίνητο γίνεται από ανατολικά 2 Km νότια της Εθνικής Οδού Ιωαννίνων Πρέβεζας, από το χωριό Άγιος Γεώργιος. Συγκεκριμένα, η πρόσβαση γίνεται από σημείο 20 m νότια της σήραγγας του Αρχαίου Ρωμαϊκού Υδραγωγείου Νικόπολης.
Χρειάζεται περπάτημα 500 m, προς τα δυτικά. Η δεύτερη πρόσβαση με αυτοκίνητο, γίνεται από νοτιοδυτικά, και είναι πιο περίπλοκη. Από την οδό Λίμνη Ζηρού – Ριζοβούνι – Στεφάνη, στρίβουμε δεξιά στον 4ο ασφάλτινο δρόμο (βόρεια). Ο δρόμος αυτός γίνεται δασικός σε λίγο, και μετά από 2 km φαίνονται δεξιά οι λόφοι Κοκκινοπηλού. Εκεί αφήνουμε το αυτοκίνητο και ακολουθούμε ορειβατική πεζοπορία 500-1000 m (κατάλληλα άρβυλα, προσοχή στα σκυλιά των κτηνοτρόφων). Η σημερινή όψη των λόφων Κοκκινοπηλού είναι ένα ασυνήθιστο γεωλογικό και φυσικό φαινόμενο.
Οι βροχές μετέτρεψαν αυτό το χαμηλό οροπέδιο ερυθρογής (Terra Rossa, οξείδια του σιδήρου με άργιλο) σε ένα εναλλασσόμενο τοπίο με λοφίσκους και μικρές χαράδρες. Το βρόχινο νερό παρασέρνει το απαλό αυτό ερυθρό γεωλογικό υλικό προς την πεδιάδα της Στεφάνης όπου ακόμα και τα χωράφια όταν οργώνονται φαίνονται κατακόκκινα.
Πηγή Βικιπαίδεια

Το Δάσος του Λεκατσά

Ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους το δάσος Λεκατσά, βρίσκεται κοντά στο χωριό Μυρσίνη σε μία απόσταση 35 χιλιομέτρων από την πόλη της Πρέβεζας.
Είναι δάσος σπάνιας χλωρίδας και είναι φυσικό καταφύγιο θηραμάτων. Κατάφυτο από πλατάνια και βελανιδιές, το διασχίζει ο ποταμός Αρέθων που στο πέρασμά του δίνει ιδιαίτερη ομορφιά στο τοπίο. Αξίζει τον κόπο, οι φυσιολάτρες και όχι μόνο, να επισκεφτούν το δάσος και σίγουρα θα αποζημιωθούν από αυτό που θα δουν. Είναι δάσος σπάνιας χλωρίδας και είναι φυσικό καταφύγιο θηραμάτων. Για τη διευκόλυνση των επισκεπτών, υπάρχει δασικός δρόμος που ζώνει το δάσος κυκλικά και διάφορα έργα αναψυχής. Εδώ κοντά βρίσκεται και η Μονή Λεκατσά.

Το φαράγγι του Αχέροντα

Μοναδικό φυσικό και ιστορικό μνημείο στον Ελλαδικό χώρο. Γνωρίστε από κοντά τον ποταμό Αχέροντα, που διασχίζει τους Νομούς Ιωαννίνων, Θεσπρωτίας και Πρεβέζης, και τις πηγές του, ακολουθήστε το μονοπάτι που χρησιμοποιούσαν οι Σουλιώτες κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και ξεκινήστε πεζοπορία από τη θέση Σκάλα Τζαβέλαινας με προορισμό το χωριό Σαμονίβα, προκειμένου να αντικρίσετε στη διαδρομή το υπέροχο θέαμα που δημιουργεί το στενό και επιβλητικό φαράγγι του Αχέροντα, με τις κατάφυτες πλαγιές, που σχηματίζεται από τα βουνά της Παραμυθιάς και του Σουλίου.

Η περιοχή του Αβάσσου

Η περιοχή του Αβάσσου, με την ομώνυμη Ιερά Μονή και τους μικρούς της καταρράκτες, βρίσκεται 1χλμ μετά το Άνω Κατσανόπουλο, με κατεύθυνση την Βρυσούλα, στην δεξιά όχθη του μικρού παραπόταμου του Λούρου.

Ο Νερόμυλος της Γκούρας

Οι νερόμυλοι βρίσκονται στη χαράδρα της Γκούρας, βόρεια του χωριού Κάτω Ρευματιά, βόρεια του Λούρου και του επαρχιακού δρόμου Πρεβέζης – Ιωαννίνων και απέχει από το Λούρο 17 χιλ. και 37 χιλ. από την πόλη της Πρέβεζας. Πρόκειται για “Σουλιωτοχώρι”. Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού εγκαταστάθηκαν στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκράτιας ή στα 1156.
Η δύναμη του τρεχούμενου νερού έκανε τις μυλόπετρες, τη νεροτριβή και το μαντάνι να ηχήσουν ξανά το 2013 στην Γκούρα της δημοτικής ενότητας Λούρου, «ξυπνώντας» μνήμες που χάθηκαν όταν ο ηλεκτρισμός μπήκε στην ζωή μας. Ο νερόμυλος, χτισμένος σύμφωνα με επιγραφή που φέρει, το 1400, εξυπηρετούσε όχι μόνο την περιοχή αλλά και χωριά του Σουλίου οι κάτοικοι του οποίου κατέβαιναν μέχρι εκεί από «κρυφά» μονοπάτια.
Οι κάτοικοι των άλλων χωριών περνούσαν στενόδρομους ανάμεσα από θάμνους και ψηλά πουρνάρια και πολλούς ορμητικούς χειμάρρους. Η πρόσβαση στους μύλους γινόταν πάντα με ζώα. Το νερό για την κίνηση της φτερωτής των μύλων διοχετευόταν από τις πηγές της Γκούρας σε αυλάκια 200 μ. περίπου. Τα κτήρια αποτελούνταν από δυο δωμάτια το ένα ήταν οι κυρίως μύλοι και το δεύτερο κατοικία των μυλωνάδων. Σύμφωνα με μαρτυρίες κατά την διάρκεια των αγώνων των Σουλιωτών ο ένας μύλος ο κάτω, ο οποίος είναι πεσμένος λειτούργησε ως μπαρουτόμυλος. Εκτός από τους δύο μύλους υπήρχαν παλιά πέντε νεροτριβές σώζεται και λειτουργεί η μία. Εκεί βρίσκεται και το ιστορικό Μοναστήρι της κοίμησης Θεοτόκου που χρονολογείται από το 1156.
Ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφθεί το προβιομηχανικό συγκρότημα της νεροτριβής, του νερόμυλου και του μαντανιού, το λαογραφικό μουσείο και να ζήσει μοναδικές στιγμές στο μοναδικό τοπίο με τα τρεχούμενα νερά και τα πλατάνια αλλά και να ακούσει ιστορίες για το νερόμυλο με πολλές λεπτομέρειες από τα χείλη του Προέδρου του Συλλόγου «Η Γκούρα» Παππά Απόστολο αλλά και από τον τελευταίο κατασκευαστή νερόμυλων Μίνο Αθανάσιο.

Αμβρακικός κόλπος

O Αμβρακικός Κόλπος είναι ένας από τους μεγαλύτερους υγρότοπους της Ελλάδας και σε μέγεθος και σε σπουδαιότητα. Ενα οικοσύστημα με μεγάλη αισθητική και οικολογική αξία. Ο Κόλπος καταλαμβάνει έκταση περίπου 400 χλμ² και αποτελεί μιά κλειστή θάλασσα, η οποία περιλαμβάνει πολλούς μικρότερους υγρότοπους. Στον Αμβρακικό εκβάλλουν οι ποταμοί Λούρος και Άραχθος μεταφέροντας με τα άφθονα νερά τους και σημαντικές ποσότητες φερτών υλικών, συμβάλλοντας στο σχηματισμό ενός εξαιρετικά πολύπλοκου όσο και μοναδικού για τα ελληνικά δεδομένα, υγροτοπικού συστήματος.
Ο Αμβρακικός επικοινωνεί με το Ιόνιο Πέλαγος μέσω του πορθμού της Πρέβεζας. Είναι ένας υγρότοπος υψίστης αξίας όχι μόνο γιά τα ελληνικά αλλά και γιά τα διεθνή δεδομένα. Στον Αμβρακικό επιβιώνει ένας από τους τελευταίους υγιείς πληθυσμούς ρινοδέλφινων της Μεσογείου. Οπως επισημαίνεται στο περιοδικό «New Scientist» ο αριθμός τους παραμένει σταθερός, περίπου 150 δελφίνια.
Στα νερά του, ακόμη, θα δείτε χελώνες Caretta Caretta, ενώ στους βάλτους που σχηματίζουν οι εκβολές των ποταμών ζουν εκατοντάδες είδη σπάνιων πουλιών και θηλαστικών. 291 είδη πουλιών έχουν καταγραφεί από τα οποία 75 είναι ύπο απειλή ή εξαφάνιση. Η Χαλκόκοτα, η Χουλιαρομύτα, ο Αργυροπελεκάνος και η Βαλτόπαπια είναι μερικά από αυτά. Κοπάδια νεροβούβαλων ζουν στις ακτές του. Ο Αμβρακικός κόλπος θεωρείται η τρίτη σε μέγεθος αποικία αργυροπελεκάνων στην Ευρώπη.
Ο Αμβρακικός είναι ένας πλούσιος ψαρότοπος που φημίζεται για τις γαρίδες (τις γνωστές γάμπαρες) για τα όστρακά του, τις σαρδέλες του, τον μικρό αλλά πεντανόστιμο γαύρο του, τις κουτσομούρες, τους κέφαλους, τις γλώσσες και πολλά άλλα θαλασσινά. Ο υγρότοπος είναι ο καλύτερος χελότοπος στην Ελλάδα. Ο Αμβρακικός είναι ένας από τους σημαντικότερους υγρότοπους της ανατολικής Μεσογείου και προστατεύεται από τη διεθνή συνθήκη Ramsar.
Ο επισκέπτης μπορεί να επισκεφθεί το ακρωτήριο της Λασκάρας που βρίσκεται στις όχθες του Αμβρακικού 5χλμ μακριά από την πόλη της Πρέβεζας και να δει ένα από τα τελευταία σε λειτουργία νταλιάνια στον κόλπο. Αυτή η σπάνια πλέον τεχνική ψαρέματος, ξεκίνησε από τη Μικρά Ασία και στηρίζεται στην ικανότητα του παρατηρητή και τον συντονισμό των κινήσεων των ψαράδων.
Η περιοχή του Αμβρακικού κόλπου περιλαμβάνεται στους υγρότοπους Ramsar Διεθνούς σημασίας, στο οικολογικό Δίκτυο Natura 2000 (κωδικός Αμβρακικός κόλπος: GR2140001, Αμβρακικός κόλπος, Δέλτα Λούρου, Άραχθου: GR 2110004), και έχει χαρακτηρισθεί ως Τόπος Κοινοτικής σημασίας, Ζώνη Ειδικής Προστασίας και Καταφύγιο Άγριας Ζωής. Το 2008 η βόρεια περιοχή του κόλπου κηρύχθηκε Εθνικό Πάρκο.
O επισκέπτης επίσης μπορεί να γνωρίσει τον οικολογικό παράδεισο του Αμβρακικού και τα πολλά δελφίνια μισθώνοντας ιστιοπλοϊκό από τις μαρίνες της Πρέβεζας ή συμμετέχοντας στην ημερήσια εκδρομή με το σκάφος που πραγματοποιεί τον περίπλου του κόλπου.
www.eco-cruising.gr Βενετία Γιγή περίπλους του Αμβρακικού
www.amvrakikos.eu Φορέας Διαχείρισης υγροτόπων Αμβρακικού

PREVEZA-IERA-MONH-KOIMHSEWS-THEOTOKOU-AVASSOU_02-1024x712

Παραλίες της Πρέβεζας

Παραλία Κυανής ακτής

Η πιο δημοφιλής παραλία της πόλης με το απαράμιλλου κάλους αισθητικό της δάσος με ευκαλύπτους. Δίπλα στην παραλία, στο μικρό δασάκι, μπορείς να παρακολουθήσεις αγώνες αμπαλί από τους ντόπιους, ένα παιχνίδι που παίζεται με μεταλλικές μπάλες με μακρά ιστορία πίσω στην Ενετοκρατία.

Χαρακτηριστικά	Περιγραφή
Τυπολογία	Ψιλή, λευκή άμμος. Ρηχή θάλασσα κατάλληλη για οικογένειες.
Διάσταση	Μικροί κολπίσκοι που εκτείνονται σε 1χλμ μήκος.
Γαλάζια σημαία	Η παραλία της Κυανής ακτής έχει Γαλάζια σημαία.
Πρόσβαση σε ΑΜεΑ	Είναι η μοναδική παραλία μέσα στην πόλη που έχει πρόσβαση σε ΑΜεα. Υπάρχει δυνατότητα χρήσης αμαξιδίου. Άλλη παραλία με πρόσβαση σε ΑΜεα είναι στην παραλία της Καστροσυκιάς στη θέση Πλατάνι.
Εξοπλισμός	Υπάρχει γήπεδο για beach volley, αρκετά μεγάλη σε πλάτος παραλία για να παίξεις ρακέτες κάτω από τη σκιά των ευκαλύπτων.
Εστιατόρια	Καφετέρια – εστιατόριο δίπλα στη θάλασσα με ξαπλώστρες που προσφέρονται δωρεάν στους επισκέπτες.

Παραλία Παντοκράτορα

Το μπαλκόνι της πόλης. Μια θάλασσα μοναδική, ιδανική για μπάνιο με μάσκα. Κολυμπώντας άφοβα χωρίς κατάδυση, μπορείς να χαζεύεις τον ενάλιο πλούτο γύρω από το κάστρο του Αλί Πασά και στα βράχια που την περιβάλλουν. Το ηλιοβασίλεμα, το ομορφότερο στην πατρίδα μας. Κατά μήκος της ακτής υπάρχουν σύγχρονες μονάδες (πανσιόν) για όλα τα βαλάντια. Αγαπημένος τουριστικός προορισμός για όποιον θέλει απόλυτη ηρεμία αλλά σε απόσταση αναπνοής από την πόλη.

Χαρακτηριστικά	Περιγραφή
Απόσταση από την πόλη	3 χιλιόμετρα
Τυπολογία	Άμμος σε μερικά σημεία αλλά και βράχια σε άλλα.
Εξοπλισμός	Υπάρχουν ελάχιστες ομπρέλες, ντους.
Εστιατόρια	Υπάρχουν μια ταβέρνα και ένα καφενείο στο ομώνυμο χωριό.

Παραλία Αλωνάκι

Ακριβώς μετά το χωριό του Παντοκράτορα σε απόσταση μόλις 1χλμ βρίσκεται το Αλωνάκι. Η ακτή με την χρυσή άμμο, κοσμική με υποδομές για αξέχαστες διακοπές. Ιδανικός προορισμός για οικογένειες. Λίγα μέτρα πιο κάτω είναι η παραλία του οικισμού της Δροσιάς όπου μπορείτε να κάνετε μπάνιο και να απολαύσετε τον καφέ ή το φαγητό σας.

Χαρακτηριστικά	Περιγραφή
Απόσταση από την πόλη	6 χιλιόμετρα
Τυπολογία	Λεπτή ψιλή άμμος, αρκετά μεγάλη σε πλάτος αλλά και μήκος.
Εξοπλισμός	Ομπρέλες οι οποίες ανήκουν στα ενοικιαζόμενα δωμάτια που βρίσκονται ακριβώς δίπλα στη θάλασσα.
Εστιατόρια	Υπάρχει ψαροταβέρνα με φρέσκο ψάρι και μοναδική θέα το Ιόνιο. Καφετέρια και σνακ.

Παραλία Καλαμίτσι

εριοχή που συνδυάζει το πράσινο της πλούσιας βλάστησης με το καταγάλανα και καθαρά νερά του Ιονίου.

Χαρακτηριστικά	Περιγραφή
Απόσταση από την πόλη	8 χιλιόμετρα
Τυπολογία	Αμμώδης. Αρκετά ρηχά στην αρχή που βαθαίνουν γρήγορα.
Εξοπλισμός	Πολλά ενοικιαζόμενα, ξενοδοχείο αλλά και camping υπάρχουν στον οικισμό.

Χρήσιμα τηλέφωνα

Αεροπορικές συγκοινωνίες

Αεροδρόμιο
Ακτίου 26820 22505, 26820 22355

Αρχαιολογικοί χώροι

Αρχαιολογικός Χώρος	Τηλέφωνο
Αρχαιολογικό Μουσείο Νικόπολης	26820 89892
Αρχαιολογικός Χώρος Κασσώπης	26820 51010
Μουσείο Ναυμαχίας Ακτίου	26820 89144
Νεκρομαντείο Αχέροντα	26840 41206

Νοσοκομείο Πρέβεζας

Υπηρεσία Τηλέφωνο
Νοσοκομείο Πρέβεζας 2682 361330

Υπηρεσία	Τηλέφωνο
Νοσοκομείο Πρέβεζας	2682 361330

Αστυνομικό τμήμα

Αστυνομικό Τμήμα Τηλέφωνο
Τουριστική Αστυνομία 26820 89566

Αστυνομικό Τμήμα	Τηλέφωνο
Τουριστική Αστυνομία	26820 89566

Πηγή :Με την ευγενική παραχώρηση του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού www.visitgreece.gr,
Με την ευγενική παραχώρηση του Δήμου Πρεβέζης diskoverpreveza.gr
Βικιπαιδεια
φωτο PhotoPhotis/(Φώτης Ξεινάς) /Thalassa.agapi.mou TaxidiaMeChroma/ Difno.gr Χρονάς Γ

Πρέβεζα

Η Athellas στο