Η σχολή του Αριστοτέλη βρίσκεται στη θέση “Ισβόρια” Νάουσας σε ένα ειδυλλιακό τοπίο.

Πρόκειται για την τοποθεσία που στέγασε λίγο μετά τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. τη Σχολή όπου ο φιλόσοφος Αριστοτέλης δίδαξε τον νεαρό Αλέξανδρο.

 Ανάμεσα σε δύο φυσικά σπήλαια λαξεύτηκε κάθετα ο βράχος, προστέθηκε μία ιωνική κιονοστοιχία και δημιουργήθηκε μία στεγασμένη στοά σε σχήμα Γ.

Αν και οι ανασκαφές δεν έχουν ολοκληρωθεί, ωστόσο ο αρχαιολογικός χώρος είναι επισκέψιμος από το κοινό.

Τόπος με παγκόσμιο ενδιαφέρον είναι τα απομεινάρια της Σχολής του Αριστοτέλη, λίγο πιο κάτω από την σημερινή Νάουσα, στη θέση Ισβόρια. Είναι το μέρος με τα τρεχούμενα νερά και τα βαθύσκιωτα σπήλαια που αναφέρουν οι αρχαίοι συγγραφείς, όπου ο μέγιστος φιλόσοφος της αρχαιότητας δίδαξε το μεγαλείο της κλασσικής Ελληνικής σκέψης και τα ιδανικά της Πλατωνικής φιλοσοφίας στον γιο του Βασιλέα της Μακεδονίας Φιλίππου Β’, τον Αλέξανδρο και τους άλλους ευπατρίδες της Μακεδονικής Αυλής. Η συνάντηση αυτών των δύο μέγιστων προσωπικοτήτων του αρχαίου κόσμου στο Νυμφαίο της Μίεζας έμελλε να επηρεάσει καθοριστικά το μέλλον της ανθρωπότητας, και ολόκληρου του Δυτικού Πολιτισμού.

Ο χώρος που καταλαμβάνει το Νυμφαίο, δηλαδή το ιερό το αφιερωμένο στις Νύμφες, είναι ένα πολύ εντυπωσιακό φυσικό τοπίο, όπου τα αρχαία λείψανα – ο τοιχοβάτης μιας διώροφης στοάς με ιωνικούς κίονες σε σχήμα Π – συνδυαζόμενα με τρεις φυσικές σπηλιές που υπάρχουν εκεί, αποτελούν τον κύριο χώρο της σχολής. Η κάθετη επιφάνεια του βράχου, όπου φαίνονται οι οπές για τη στήριξη των δοκαριών της στέγης, αποτελούσε το πίσω μέρος της σκιερής στοάς, που χτίστηκε τότε (350 π.Χ. και μετά), όπου δίδασκε ο Αριστοτέλης «τον ηθικόν και πολιτικόν λόγον (Πλούταρχος VII, 668) στους νεαρούς βλαστούς των Μακεδόνων ευγενών. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Βέροιας υπάρχουν κεραμίδες και πήλινες σίμες από τη στέγη της στοάς. Το τοπίο όπου ο Δάσκαλος περιδιάβαζε με τους μαθητές του στα παρόχθια, γεμάτα από πυκνή βλάστηση μονοπάτια, ενώ γύρω τους ανάβλυζαν από τις πηγές και κυλούσαν ήρεμα δροσερά ρυάκια, συμπληρώνεται λίγο πιο πέρα με ένα ακόμη μεγαλύτερο σπήλαιο, με δύο λαξευμένες εισόδους, και σαφή λατρευτική χρήση.

Ο άλλος τάφος της περιοχής, ο λεγόμενος τάφος των Ανθεμίων, ανακαλύφθηκε το 1971 Πρόκειται για ένα χαριτωμένο διθάλαμο μνημείο με ιωνική πρόσοψη από τέσσερις ημικίονες που στηρίζουν το θριγκό και το αέτωμα. Στο τύμπανο του αετώματος εικονίζεται σε νωπογραφία μισοξαπλωμένο ένα ζευγάρι. Τα τρία ανθεμωτά ακρωτήρια που κοσμούν το αέτωμα, διατηρούν ανέπαφο το έντονο κόκκινο και μπλε χρώμα, ενώ όλη η θολωτή οροφή του προθαλάμου είναι ζωγραφισμένη με νερολούλουδα και ανθέμια σε λευκές και ιώδεις αποχρώσεις πάνω σ’ ένα γαλάζιο βάθος. Από τα λουλούδια αυτά εξάλλου, πήρε ο τάφος το συμβατικό του όνομα.

Η είσοδος της πρόσοψης ήταν φραγμένη με απλούς λιθόπλινθους, ενώ το άνοιγμα από τον πρώτο στο δεύτερο θάλαμο έκλεινε με μια μνημειακή δίφυλλη μαρμάρινη πόρτα, που σήμερα τη βλέπουμε πεσμένη στο δάπεδο του θαλάμου. Στον κυρίως νεκρικό θάλαμο σώζεται μία τετράπλευρη λίθινη βάση που περιείχε κάποιο μεταλλικό αγγείο ή λάρνακα με τα οστά του νεκρού. Η σημερινή μνημειακή πρόσβασή του κατασκευάστηκε μετά την ανακάλυψή του.

Το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο της Νάουσας ανήκει στον Δημοτικό Πολιτιστικό Οργανισμό Νάουσας. Σκοπός του είναι η διαφύλαξη των κειμηλίων της πόλης και η μετάδοση της ιστορίας και ως παράδοσης στις νεότερες γενιές.

Το πρώτο ξεκίνημα έγινε το 1959, το 1967 το μουσείο παραχωρήθηκε στο Λύκειο Ελληνίδων Νάουσας και το 1999 στεγάστηκε σε ένα από τα παλαιότερα κτίσματα της πόλης του 1842. Αγοράστηκε από το Δήμο το 1989 και απεκατεστάθη οικοδομικά το 1996. Διαμορφώθηκε για να δεχθεί τη συλλογή, το 2000 – 2001.

Το κτίριο στην πρόσοψή του έχει κήπο όπου είναι τοποθετημένες οι προτομές των ηρώων Αγγελή Γάτσου, αγωνιστή της επαναστάσεως του 1822 και του Κων/νου Μαζαράκη -καπετάν Ακρίτα- Μακεδονομάχου οπλαρχηγού του 1905. Το τροχοφόρο μικρό κανόνι θυμίζει τους νικηφόρους πολέμους του 1912-13.

Στο ισόγειο στημένος ο παραδοσιακός αργαλειός και όλα τα «ύπεργα» της Ναουσαίικης οικοτεχνίας. Όλα τα πρωτογενή εργαλεία υφαντικής δίνουν στοιχεία από το ξεκίνημα και την άνθηση  της Ναουσαίικης βιομηχανίας.

Στον πρώτο όροφο, εκτίθενται αντικείμενα της καθημερινής ζωής των Ναουσαίων τους περασμένους αιώνες. Σε άλλη αίθουσα δεσπόζουν ο Γιαννίτσαρος με τη Μπούλα της Νιάουστας και τα όργανα που συνοδεύουν το πανάρχαιο δρώμενο. Επίσης εκτίθενται χειροτεχνήματα υφαντικής, πλεκτικής, κεντήματος και ασημουργίας.

Στο δεύτερο όροφο, υπάρχουν κεντήματα του 19^ου αιώνα, γυναικείες ενδυμασίες, καθώς και ανδρικές. Εκτίθενται ακόμη αντικείμενα οικοσκευής από ξύλο, πηλό και χαλκό. Σε άλλη αίθουσα υπάρχει η τραπεζαρία του 1918 με τις αποδείξεις αγοράς της από το εξωτερικό. Στο τραπέζι δεσπόζουν  δύο έγγραφα: το ένα του 1825 με την υπογραφή του Ναυάρχου Μιαούλη επί της ναυαρχίδας «Θεμιστοκλής» και το άλλο του 1834 με την υπογραφή του Βασιλέως της Ελλάδος Όθωνος.

Σε ξεχωριστή αίθουσα περιλαμβάνεται το καθαρά ιστορικό μέρος. Σειρά όπλων από τον 18^ο αιώνα έως και τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο. Σε ειδική προθήκη, το ξίφος και το πιστόλι του στρατηγού Γεωργίου Γονατά, που ελευθέρωσε το 1912 τη Μακεδονία.

Σε άλλες προθήκες εκτίθεται οπλισμός του Αλή Μπέη, φοβερού Τούρκου πολέμαρχου που σκοτώθηκε στην πολιορκία της Νάουσας το 1822.

Σε αντίστοιχη επιτραπέζια προθήκη προβάλλονται ενδυμασία και οπλισμός του Καρατάσιου, του εθνικού οπλαρχηγού.  Επίσης υπάρχουν όπλα και κοσμήματα καπεταναίων και γιανιτσαραίων της πόλης που φορέθηκαν όλα τον 18^ο και 19^ο αιώνα.

                                                                     Τηλ.επικοινωνίας : 23320 21713

Το Άλσος Αγίου Νικολάου, είναι ένα πανελλήνιο τουριστικό κέντρο αναψυχής και διημέρευσης μόλις 3 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της ηρωικής πόλης της Νάουσας. Ένας επίγειος παράδεισος στην καρδιά της Ημαθίας. Μια ανάσα ζωής κόντρα στην οικολογική υποβάθμιση.

 Εξήντα στρέμματα πανέμορφης γης παίρνουν ζωή από τις πηγές του ιστορικού και πολλαπλά πολύτιμου, ποταμού της Αράπιτσας. Μοναδικό στην Ελλάδα το υπεραιωνόβιο άλσος πλατάνων εντυπωσιάζει τον επισκέπτη σε κάθε εποχή για την μεγαλοπρέπεια και τον όγκο του. Στη σκιά του αναπαύεται το απέραντο πράσινο του φυσικού χλοοτάπητα που συνυπάρχει με το άγριο αυτοφυές πυξάρι, τη φλαμουριά, τη βελανιδιά και το άφθονο νερό σε μια σπάνια συμφωνία ήχων και χρωμάτων. Αυτόν τον πανέμορφο τόπο χρηματοδότησε η Ευρωπαϊκή Ένωση στα πλαίσια του προγράμματος LIFE αφενός για να τον προστατεύσει και αναδείξει και αφετέρου για να βάλει τις βάσεις για μια ορθολογικά οικολογική διαχείριση ώστε το πολυποίκιλο πλέγμα χρήσεων και δραστηριοτήτων που φιλοξενούνται στο χώρο να επιτρέπουν την αειφορία.

Αποτέλεσμα της αξιόλογης αυτής προσπάθειας υπήρξε το Ειδικό Ευρωπαϊκό Βραβείο σημαντική διάκριση στα πλαίσια του θεσμού των Ευρωπαϊκών Βραβείων αστικού και περιφερειακού σχεδιασμού το 1997.

Σήμερα επισκέπτονται το άλσος ετησίως 1.000.000 επισκέπτες από όλη την Ελλάδα, που έχουν την δυνατότητα να κάνουν χρήση των παρακάτω εγκαταστάσεων και δραστηριοτήτων:

1. των αθλητικών εγκαταστάσεων που περιλαμβάνουν γήπεδα μπάσκετ, βόλεϊ και τένις καθώς και δημοτικό αναψυκτήριο,
2. της παιδικής χαράς,
3. της μικρής τεχνητής λίμνης ψαρέματος και βαρκάδας, 
4. της εκκλησίας του Αγ. Νικολάου, από την οποία πήρε το όνομα της η περιοχή,
5. του εκτροφείου θηραμάτων,
6. των εστιατορίων με κυριότερο προσφερόμενο έδεσμα την τοπική πέστροφα,
7. των χώρων υπαιθρίου γεύματος,
8. των διαδρόμων άθλησης και περιπάτου,
9. των πηγών του ποταμού Αράπιτσα,
10. του μικρού τραίνου για μια σύντομη περιήγηση του Άλσους,
11. του Κέντρου περιβαλλοντικής ενημέρωσης για μια πρώτη γνωριμία με την χλωρίδα και πανίδα της περιοχής και τέλος
12. των εγκαταστάσεων υγιεινής.

Στην είσοδο του Άλσους έχει ολοκληρωθεί και ο χώρος στάθμευσης 250 θέσεων.

Κατασκευασμένο σε μια τοποθεσία που είναι ένα φυσικό μπαλκόνι, με απέραντη θέα προς τον κάμπο της Μακεδονίας, μπορούμε να πούμε ότι είναι σήμερα ένα από τα ωραιότερα και χαρακτηριστικότερα πάρκα της Ελλάδος.

Ολοκληρωμένο το πάρκο σήμερα καταλαμβάνει μια έκταση 30 περίπου στρεμμάτων και παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον τόσο από άποψη αισθητικής, λειτουργικότητας, ποικιλίας βλάστησης, όσο και από άποψη ζωικού βασιλείου, καθώς στο πάρκο ζουν ελεύθερα, παγώνια, πάπιες, κύκνοι, περιστέρια, σκίουροι, ψάρια, καθώς και διάφορα άλλα είδη πουλιών.

Ο ανθόκηπος, είναι το τμήμα του πάρκου με την απαράμιλλη ομορφιά των λουλουδιών και την πανδαισία των χρωμάτων τους, που συναρπάζει και συγκινεί ακόμα και τον πιο απαιτητικό επισκέπτη. Υπάρχουν οργανωμένα παρτέρια, που φιλοξενούν ετήσια είδη ανθέων και εναλλάσσονται κάθε εποχή. Έτσι την Άνοιξη κυριαρχούν οι τουλίπες, οι υάκινθοι, οι πανσέδες οι καλέντουλες, τα φλοξάκια κ.ά., ενώ το καλοκαίρι μπορεί κάποιος να θαυμάσει τις πετούνιες, τις ζίνιες, τις σάλβιες, τους κατηφέδες, τα μεταξάκια, τις σελόσιες, τα γεράνια, τα αγήρατα και άλλα είδη που εναλλάσσονται κάθε χρόνο. Στο κέντρο του ανθόκηπου υπάρχει το παραδοσιακό συντριβάνι. Μιά ειδική κατασκευή με ιδιόμορφο σχήμα και περιβαλλόμενο από δρόμο στρωμένο με «καλντερίμι».

Η λίμνη καταλαμβάνει 1,5 περίπου στρέμματα και φιλοξενεί ψάρια, που τρέφονται καθημερινά από τους μικρούς επισκέπτες του πάρκου, που μοιράζονται μαζί τους τα διάφορα σνάκς. Το σχήμα της είναι ελεύθερο και διαθέτει δύο παραδοσιακά ξύλινα γεφυράκια, που συνδέουν το νησάκι με το υπόλοιπο πάρκο. Στην λίμνη θα συναντήσουμε επίσης τις πολύχρωμες πάπιες, όπως και τον κύκνο με το πριγκιπικό ύφος. Οι βράχοι στις όχθες δημιουργούν ειδικές θέσεις για την υδρόβια βλάστηση, συνθέτοντας μοναδικούς συνδυασμούς.

Οι βρύσες που υπάρχουν σε διάφορα σημεία, αποτελούν σημεία ανακούφισης της δίψας και προσθέτουν τον δικό τους τόνο, με την χαρακτηριστική διαφορετική για κάθε μία, αρχιτεκτονική τους.

Το Δημοτικό Πάρκο της Νάουσας παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον καθώς διαθέτει στοιχεία, που χωρίς πολλές φορές να έχουν μεγάλη υλική αξία, αποκτούν μεγάλη αισθητική και λειτουργική αξία, με τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκαν.