Καρδιά του οικισμού είναι η κεντρική πλατεία, από τις διασημότερες της ορεινής Ελλάδας. Ανηφορίζουμε προς την Αγία Παρασκευή (15ου αι.), τον μητροπολιτικό ναό του χωριού, με το περίτεχνο ξυλόγλυπτο τέμπλο και τα ιερά κειμήλια ανεκτίμητης αξίας.

Στα παγκάκια γύρω από το προαύλιο με τα πανύψηλα πλατάνια, αντικρίζουμε μια χαρακτηριστική μετσοβίτικη εικόνα: τους γέροντες με τα τσιγκελωτά τους μουστάκια, τις παραδοσιακές φορεσιές και τις ξύλινες γκλίτσες να κουβεντιάζουν στα βλάχικα, απολαμβάνοντας το πρώτο φως της ημέρας.
Λίγα μέτρα πιο πάνω, το αρχοντικό του Μιχαήλ Τοσίτσα στεγάζει το Μουσείο Λαϊκής Ηπειρωτικής Τέχνης και μαζί όλη τη λαογραφική ιστορία του Μετσόβου του 18ου αιώνα. Σε κοντινή απόσταση, συναντάμε την Πινακοθήκη Ευάγγελου Αβέρωφ, όπου εκτίθενται πίνακες και γλυπτά σπουδαίων Ελλήνων καλλιτεχνών.

Για μια μικρή ανάπαυλα με θέα μπορούμε να επιλέξουμε το λόφο αναψυχής, όπου το 1668 ανεγέρθηκε το Κάστρο το οποίο καταστράφηκε το 1854 μαζί με ολόκληρο το χωριό. Ο Αβερώφειος Κήπος, μια πράσινη όαση 10 στρεμμάτων, φυτεμένη με όλα τα ενδημικά είδη δέντρων της Πίνδου, θα μας χαρίσει όμορφες εικόνες και ανάσες βουνίσιου αέρα, χαλαρώνοντας στο παγκάκι πίσω από το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου.
Ακολουθώντας τα λιθόχτιστα καλντερίμια προς τον κάτω μαχαλά, τον πρώτο οικιστικό πυρήνα του 1008, θα επισκεφθούμε ακόμη δυο σημαντικά μοναστήρια, θεμελιωμένα κοντά στις όχθες του Μετσοβίτη ποταμού: τη Μονή της Παναγιάς με τον ανακαινισμένο νερόμυλο Γκίνα και την Μονή Αγίου Νικολάου με τις τοιχογραφίες του 17ου αι.