Το Κιάτο είναι η πρωτεύουσα του Δήμου Σικυωνίων ανήκει στο Δ. Δ Σικυώνος και έχει πληθυσμό 9. 743 κατοίκους.

Στο κέντρο της πόλης απέναντι από το Δημαρχείο και την κεντρική πλατεία του Κιάτου βρίσκεται το λιμάνι. Η λειτουργία του είναι εμπορικού χαρακτήρα και εξυπηρετεί κυρίως την μεταφορά των αγροτικών προϊόντων της περιοχής που εξάγονται από τα συσκευαστήρια της ευρύτερης περιοχής (Κορινθιακή σταφίδα, σουλτανίνα, λεμόνια κ. λ. π) καθώς και εισαγωγές ξυλείας, πατάτας κ. λ. π.

Η επέκταση και εκσυγχρονισμός του αλιευτικού καταφυγίου έχει συμβάλλει σημαντικά στην οικονομική ανάπτυξη και θα αναβαθμίσει τη περιοχή. Στο σχέδιο πόλης του Κιάτου στο Άλσος της Παναγίας βρίσκεται ένα αξιόλογο μνημείο η παλαιοχριστιανική Βασιλική.

Το μνημείο παρουσιάζει ιδιαίτερο ιστορικό και αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον.

Το Κιάτο αποτελεί μεγάλο αστικό κέντρο του Νομού, με έντονη τουριστική και εμπορική κίνηση και πληθυσμό 9.743, βάσει της απογραφής του 2001.

Διαθέτει σημαντικό λιμάνι, που αποτελεί κόμβο για τη διακίνηση των αγροτικών προϊόντων της ευρύτερης περιοχής και αλιευτικό καταφύγιο για τους από θαλάσσης επισκέπτες.

Η παραλία του Κιάτου είναι η μεγαλύτερη της Κορινθίας και θεωρείται μία από τις ωραιότερες παραλίες της Πελοποννήσου ενώ τα ταβερνάκια, τα ουζερί, τα beach bars και τα café που υπάρχουν κατά μήκος της, ικανοποιούν και τους πλέον απαιτητικούς επισκέπτες.   

Η πρόσβαση στο Κιάτο είναι εύκολη, με χρήση λεωφορείων του Κ.Τ.Ε.Λ. και με τον προαστιακό σιδηρόδρομο από Αθήνα.

Η Στυμφαλία είναι ελώδης λίμνη της ορεινής Κορινθίας. Βρίσκεται σε ένα οροπέδιο σε υψόμετρο 600 μέτρων ανάμεσα στα όρη Κυλλήνη και Ολίγυρτος. Διατηρεί νερό κυρίως τους χειμερινούς μήνες και η έκτασή της φτάνει τα 3,5 τ.χλμ. Το βάθος της Λίμνης στα σημεία οπού καλύπτεται μονίμως από νερό κυμαίνεται από 2 / 2,5 μέτρα την Άνοιξη και μισό (0,5) περίπου μέτρο στις αρχές του Φθινοπώρου.

Δημοτικά διαμερίσματα
Ασπρόκαμπος Δροσοπηγή Καίσαρι Καλιανοί Κάτω Διμηνιό, Κοκκινιά  Καρτέρι, Μικρός Μαχαλάς  Καστανιά Κεφαλάρι Κυλλήνη Λαύκα Κιόνια, Στυμφαλία Ψάρι

Για να φτάσει ο επισκέπτης στη Στυμφαλία μπορεί να ξεκινήσει από τη Νεμέα ή από το Κιάτο. Η Στυμφαλία μοιάζει με ομφάλιο λώρο που συνδέεται άρρηκτα με χώρους μυθολογικής φαντασίας και ιστορικής πραγματικότητας.Σικυώνα, Νεμέα, Φενεός, Ναύπλιο αλλά και Αρχαία Ολυμπία, παλλόμενοι ζωντανοί ιστοί της μητρικής ελληνικότητας, ενώνονται και συναντώνται σ’ αυτό το σημείο αναφοράς, γεμάτο από θεϊκές παρουσίες και ανθρωπογενή χαρακτηριστικά που δεν αλλοιώθηκαν στο πέρασμα του χρόνου, όπως όλοι οι τόποι δύναμης και λατρείας.Την άνοιξη και το φθινόπωρο ο ζωικός μαγνητισμός της λίμνης γίνεται μοναδική προσφορά στον άνθρωπο.

Ιστορικό Σημείωμα

Η ιστορία της Στυμφαλίας, που “δανείστηκε” το όνομά της από το μυθικό ήρωα Στύμφαλο (ή Στύμφηλο), τον πρώτο οικιστή της περιοχής, χάνεται στα βάθη των αιώνων και αποτελεί ιερό χώρο στις σελίδες της ελληνικής γης.
Η Στυμφαλία είναι “ζωσμένη” από μύθους και θρύλους: στους πυκνούς καλαμιώνες που ακόμα και σήμερα σκεπάζουν τις όχθες της λίμνης, ο μυθικός ήρωας-λυτρωτής Ηρακλής πραγματοποίησε τον πέμπτο άθλο του: με τα τόξα και τα δηλητηριώδη βέλη του εξόντωσε τις Στυμφαλίδες όρνιθες που λυμαίνονταν τον τόπο, αυτά τα παράξενα και φοβερά πουλιά με τις χάλκινες φτερούγες, που κούρνιαζαν μέσα στα έλη και όταν ξεσηκώνονταν σκορπούσαν την καταστροφή.

Ο τάφος του βασιλιά Αίπυτου, αδελφού του Στύμφαλου, κρατά μέχρι και σήμερα ζωντανό το μεγαλύτερο θρύλο της περιοχής: λάτρης του κυνηγιού, ο βασιλιάς πέθανε από το δάγκωμα φιδιού και θάφτηκε με πολλές τιμές και άφθονα πλούτη σε μια περιοχή του Γεροντίου όρους, η οποία αναζητάται ακόμα και σήμερα από αρχαιολόγους.

Ο Φενεός είναι ορεινό χωριό στο νομό Κορινθίας η αρχαία και νεώτερη ονομασία του χωριού με το πρώην όνομα Συβίστα. Διοικητικά υπάγεται στον Δήμο Σικυωνίων. Βρίσκεται σε απόσταση 42 χιλιόμετρα νότια από το Δερβένι στη βορειοδυτική πλευρά του νομού Κορινθίας και στα όρια με τον όμορο νομό Αχαϊας, σε έντονα επικλινές έδαφος (υψόμετρο βάσης 912 μ. και κορυφής 1024 μ).

Δημοτικά διαμερίσματα
Αρχαία Φενεός, Βίλια, Λούζι Γκούρα Άνω Ταρσός, Κάτω Ταρσός Αμυγδαλιά, Μάτι Μεσινό Μοσιά Πανόραμα Στενό Φενεός

Ο Φενεός ήταν πόλη-κράτος της αρχαίας Αρκαδίας, σήμερα διοικητικά ανήκει στο νομό Κορινθίας. Ήταν από τις μεγαλύτερες και σπουδαιότερες πόλεις της Αρκαδίας, βρισκόταν σε πλούσια πεδιάδα που την διέσχιζαν οι ποταμοί Όλβιος και Δόξας, όταν τα ποτάμια αυτά κατέβαζαν πολύ νερό η πεδιάδα δεν πλημμύριζε, αφού τα νερά τους έβρισκαν διέξοδο στις καταβόθρες. Τα νερά αναδύονταν ξανά μετά από μεγάλη απόσταση, εκεί που ήταν και οι πηγές του Λάδωνα. Σήμερα η αρχαία πόλη έχει ανασκαφεί και είναι επισκέψιμη. Βρίσκετε κοντά στα χωριά Φενεός και Αρχαία Φενεός.

Έχουν βρεθεί τα αρχαία τείχη, ο ναός του Ασκληπιού πολλά λείψανα κτιρίων, αγάλματα και μέλη αγαλμάτων, πινακίδες. Επίσης ο επισκέπτης μπορεί να δεί και τις καταβόθρες οι οποίες υπάρχουν και λειτουργούν ακόμα και σήμερα. Φενεός είναι η αρχαία και νεώτερη ονομασία του χωριού με το πρώην όνομα Συβίστα. Ανήκει στον ομώνυμο Δήμο. Βρίσκεται σε απόσταση 42 χιλιόμετρα νότια από το Δερβένι στη βορειοδυτική πλευρά του νομού Κορινθίας και στα όρια με τον όμορο νομό Αχαϊας, σε εντονα επικλινές έδαφος (υψόμετρο βάσης 912 μ. και κορυφής 1024 μ). Πριν τον πόλεμο είχε 150 οικογένειες. Η έντονη μεταπολεμική μετανάστευση οδήγησε το χωριό στο μαρασμό. Στο χωριό δεσπόζει ο ναός του Αγίου Σπυρίδωνος, βασιλική χτισμένη γύρω στο 1900 με 1905, με έξοδα των Φενεατών που είχαν μεταναστεύσει στο Σικάγο των ΗΠΑ και προσωπική εργασία των επιτόπιων κατοίκων. Έξω από το χωριό, υπάρχει η μονή Αγίου Γεωργίου και μετά ένα περίπου χιλιόμετρο η τεχνητή λίμνη Δόξα από την οποία αρδεύεται ένα μεγάλο μέρος του δήμου Φενεού.

Αρκετές περιοχές έχουν σλάβικα ονόματα, λόγω των βοσκών που κατέβαιναν ανά περιόδους για να βοσκήσουν τα κοπάδια τους. Οι σπουδαιότεροι λόγοι πού συντέλεσαν στη διαμόρφωση του σλαβικού αυτού ιδιώματος ανάγονται στη βυζαντινή περίοδο, όταν αριθμός σλαβόφωνων αιχμαλώτων μεταφέρθηκε για δουλειά στα μεγάλα αγροκτήματα των Βυζαντινών τιμαριούχων, καθώς και κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας. Το πρόβλημα της συνεννόησής τους λύθηκε με τη χρησιμοποίηση λέξεων ελληνικών, βουλγαρικών, τουρκικών, αλβανικών και βλαχικών. Το ποσοστό μάλιστα κάθε μιας γλώσσης μέσα στο Ανάμεικτο Ιδίωμα είναι διαφορετικό σε κάθε περιοχή.