Η Άθυτος των ζωγράφων, η Άθυτος των ανθρώπων της που την αγαπούν και την ονειρεύονται. Η χαρακτηριστική της θέση με την απέραντη θέα προς τον Τορωναίο, η αρχιτεκτονική των σπιτιών της, οι καλοκάγαθοι και κάποιες φορές “αρχαϊκοί” κάτοικοί της. Η Άθυτος, το τρίτο κατά σειρά χωριό μετά τον ισθμό της Ποτείδεας, απλώνεται στον ίδιο χώρο από το 3.000 π.χ. τουλάχιστον.

Η αρχαία Άφυτις υπήρξε σημαντική πόλη της Παλλήνης και μνημονεύεται από τους αρχαίους συγγραφείς (Ηρόδοτος, Θουκιδίδης, Ξενοφών, Αριστοτέλης, Παυσανίας, Στράβων κ.α.) Το ιερό του Διονύσου (8ου αιώνα π.χ.) και ο ναός του Άμμωνος Διός (του 4ου αιώνα π.χ.) συνέβαλαν ουσιαστικά στην εδραίωση της φήμης της κατά την αρχαιότητα. Ευημερούσα πόλη κατά τους αρχαϊκούς και κλασσικούς χρόνους. Έκοβε δικό της νόμισμα που έφερε την κεφαλή του προστάτη της Άμμωνος Διός.

Στην επανάσταση του 1821 έδωσε δυναμικό παρόν με αγωνιστές και θύματα. Μετά το Χαλασμό οι κάτοικοι του χωριού σκορπίστηκαν σε διάφορες ασφαλέστερες περιοχές. Γύρω στο 1827, με την επιστροφή των φυγάδων, η Άθυτος είναι για πολλά χρόνια το κεφαλοχώρι της Κασσάνδρας. ‘Έντονη οικοδομική δραστηριότητα παρουσιάζεται από τα μέσα του 19ου αιώνα. Το 1859 κτίστηκε ο Άγιος Δημήτριος, Τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική με τρούλο, το στολίδι του χωριού στο κέντρο της πλατείας.

Ο επισκέπτης αξίζει να παρατηρήσει την ιδιόμορφη αρχιτεκτονική του ναού, τις παλιές εικόνες του και τα λιθανάγλυφα στο εξωτερικό του νότιου τοίχου. Αξίζει επίσης να περιδιαβεί τα μεγάλα παρεκκλήσια που ακολούθησαν. (1867 Άγιος Γεώργιος1885 Κοίμηση της Θεοτόκου-Άγιος Αθανάσιος-Άγιος Νικόλαος).

Αξιόλογα είναι και τα χαρακτηριστικά παλιά λιθόκτιστα σπίτια με τις κτητορικές επιγραφές και τα λιθανάγλυφά τους. (1860 Κατσάνη, 1864 Παπαβασιλείου, 1876 Γαλάνη, 1889 Αλετρά, 1898 Αθανασιάδη κ.α.). Στο σπίτι του Αλετρά στην κεντρική πλατεία λειτουργεί λαογραφικό μουσείο.

Από την πλατεία ο δρόμος σε οδηγεί στο Βράχο, το μπαλκόνι του χωριού, από όπου ατενίζεις τον Τορωναίο, τη Σιθωνία απέναντι και την Κασσάνδρα μέχρι κάτω. Στη συνέχεια ανηφορίζεις στον Κουτσόμυλο, την ανεμοδαρμένη ακρόπολη της Αθύτου με την πανοραμική θέα.

Η Άθυτος είναι επαρκής σε ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενοδοχεία, ταβέρνες και εστιατόρια με καλό και καθαρό φαγητό, καφετερίες και μπαρ. Ο επισκέπτης μετουσιώνεται περπατώντας στα λιθόστρωτα σοκάκια της Αθύτου, ακολουθώντας τον Ελύτη στο Αιγαιοπελαγίτικο περιδιάβασμά του, και μπορεί να λουσθεί στη γαλανή Αθυτιώτικη θάλασσα, στις Βάρκες, στην Πούντα, στη Λιόση, στη Δάφνη. Πλήθος πολιτιστικές εκδηλώσεις, σ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, προετοιμασμένες απ’ τους Αθυτιώτες με μεράκι και υπευθυνότητα, καθιστούν την Άθυτο βασικό σημείο αναφοράς για τον τουρίστα που έρχεται στη Χαλκιδική.

Το πετρόχτιστο “μπαλκόνι” της Χαλκιδικής, η Άθυτος ή Άφυτος, κόβει την ανάσα με τη μαγευτική θέα που προσφέρει στον Τορωναίο κόλπο και αφήνει άναυδους τους επισκέπτες με την αρμονική πολυχρωμία θάλασσας, ουρανού και φύσης. Η Άθυτος (Άφυτος) είναι για κάθε αρχιτέκτονα το όνειρο που έγινε πραγματικότητα, καθώς συνδυάζει άψογα τη φυσική ομορφιά με την ανθρώπινη παρέμβαση.

Περπατώντας στα πέτρινα σοκάκια, παρατηρώντας τον παραδοσιακό οικισμό με τα χαρακτηριστικά δείγματα της ελληνικής λαϊκής αρχιτεκτονικής, νιώθει κανείς ότι ο χρόνος έχει σταματήσει στις αρχές του αιώνα. Σπίτια χτισμένα από πλίθια, με πέτρα που έφεραν οι Αρβανίτες, οι οποίοι μαζί με τους ντόπιους έχτισαν το χωριό στις αρχές του 19ου αιώνα, η κεντρική πλατεία με το ναό του Αγ. Δημητρίου, ο οποίος χτίστηκε γύρω στο 1858 και είναι ο μόνος στη Χαλκιδική του τύπου “βασιλική με τρούλο”, τα αρχοντικά σπίτια του Κατσάνη (1860), του ζωγράφου Παραλή και του Αθανασιάδη (1898), ακόμη και το κοινοτικό κτίριο- αρχοντικό του Αλετρά αξίζουν μια βαθύτερη προσέγγιση, ένα πιο επεξεργαστικό βλέμμα.

H περιοχή της Καλάνδρας, της οποίας η εδραίωση του οικισμού της στο σημερινό χώρο, πρέπει να έγινε στα τελευταία Βυζαντινά ή τα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Είναι σφιχτά δεμένη με την ύπαρξη της Μένδης. Διατήρησε αναλλοίωτα τοπωνύμια της χώρας των Μενδαίων, σαν αυτό της παραλίας της, που εξακολουθεί να λέyεται Ποσείδιο, ιωνική έκφραση του Ποσειδωνίου, όπως το ονομάζει ο Θουκιδίδης τον 5ο αιώνα. Αυτό που υπάρχει σήμερα δίπλα στη θάλασσα είναι τα υπολείμματα του τείχους της αρχαίας Μένδης.

Τέσσερα χιλ. δυτικά υπάρχει ο Ναός του Ποσειδώνα που είναι πάνω σε μια στενή λωρίδα γης κοντά στη θάλασσα. Κοντά στο ναό βρίσκεται ο φάρος που κτίστηκε το 1864.

Ένα χιλ. δυτικά του χωριού, σε μια πανέμορφη τοποθεσία έχοντας θέα όλο τον κάμπο, βρίσκεται η αξιόλογη εκκλησία της Παναγίας που κτίστηκε το 1619. Παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, διότι στο εσωτερικό της σώζονται τοιχογραφίες από το 1619, που απεικονίζουν τη ζωή και τη σταύρωση του Χριστού.

Η μεγάλη εκκλησία της Καλάνδρας “Κοίμηση της Θεοτόκου” κτίστηκε το 1900 και παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Είναι βασιλικού ρυθμού και γιορτάζει στις 15 Αυγούστου. Μεγάλη πανήγυρη προς τιμήν της Παναγίας γίνεται στις 23 Αυγούστου. Η εκκλησία την ημέρα αυτή κατακλύζεται από εκατοντάδες πιστούς.

Προϊόντα της περιοχής είναι το λάδι, μέλι, δημητριακά, βαμβάκι, καλαμπόκι.

Στην περιοχή της Καλάνδρας έγινε η πρώτη ξενοδοχειακή εγκατάσταση. Σήμερα στην απεραντοσύνη των 12 χιλ. πανέμορφης ακτής είναι εγκατεστημένες ξενοδοχειακές μονάδες, το μεγαλύτερο κάμπιγκ του Ε.Ο.Τ. στην περιοχή.

Στην Καλάνδρα, το Ποσείδι και σε όλη την περιοχή υπάρχουν γραφικές ταβέρνες, ψαροταβέρνες, εστιατόρια, καφετερίες, μπάρ, νυχτερινά κέντρα, σούπερ – μάρκετ, κρεοπωλεία με ντόπια κρέατα, ντίσκο, ζωντανή μουσική, ενοικιαζόμενα δωμάτια, διαμερίσματα, ταξί, αγροτικό ιατρείο, κινητή τράπεζα για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών και η ζεστή φιλοξενία των κατοίκων υπόσχονται αξέχαστες διακοπές στην Καλάνδρα.

Πλούσιες δραστηριότητες παρουσιάζει όλο το χρόνο: ο δραστήριος πολιτιστικός σύλλογος του χωριού (θέατρο, εκθέσεις ζωγραφικής, χορούς, εκδρομές, λαογραφικές εκθέσεις κ.τ.λ.).

Η κοινότητα Καλλιθέας είναι προσφυγικό χωριό έκτασης 3.500 στρεμμάτων. 0ι κάτοικοι της εγκαταστάθηκαν στην περιοχή μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 και την ανταλλαγή των πληθυσμών.

Προέρχονταν από το Μάλτεπε της Προποντίδας και την ευρύτερη περιοχή της Κερασσούντας του Πόντου.

Πριν το 1925 στην Καλλιθέα λειτουργούσε Καλογερικό Μετόχι υπό τη μορφή τσιφλικιού, που διοικούνταν από το Ρώσικο Μοναστήρι στο ‘Αγιο ‘Ορος. Μετά την εγκατάσταση των προσφύγων και την αναγκαστική απαλλοτρίωση της περιοχής ο συνοικισμός ονομάσθηκε “Νέο Μάλτεπε” από τους πρόσφυγες και μέχρι το 1945 διοικούνταν από την κοινότητα Άφυτις.

Το 1946 γίνεται αυτοτελής Κοινότητα με την επωνυμία “καλλιθέα”, που δηλώνει την όμορφη θέση που κατέχει το χωριό.

Σήμερα ο μόνιμος πληθυσμός της φθάνει τους 500 κατοίκους και κάθε καλοκαίρι δέχεται χιλιάδες τουρίστες ημεδαπούς και αλλοδαπούς.

Το χωριό αποτελεί πόλο έλξης χιλιάδων επισκεπτών όχι μόνο για τις υπέροχες παραλiες της αλλά και για τα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα που έχουν έρΘει στην επιφάνεια μετά από αρχαιολογικές έρευνες που έχουν γίνει στην παραλία της. Στα αρχαιολογικά ευρήματα συγκαταλέγονται ο Ναός τον Άμμωνα Δία (δωρικού ρυθμού που κατασκευάστηκε τον 4ο αιώνα π.χ., καθώς και αρχιτεκτονικά μέλη που ανήκουν σε παλαιοχριστιανική βασιλική εκκλησία. Υπάρχει επίσης και ο μικρός ναίσκος του Αγίου Παντελεήμονα των νεωτέρων χρόνων με πολύ ενδιαφέρουσες τοιχογραφίες, που βρίσκεται κοντά στο ξενοδοχείο τον Άμμωνα Δία.

Η Καλλιθέα σήμερα είναι ένα σύγχρονο χωριό που μπορεί να προσφέρει αξέχαστες διακοπές.

Λειτουργούν μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, μοντέρνα ενοικιαζόμενα δωμάτια, πολυάριθμα καταστήματα, φαρμακείο, ιατρείο, για την εξυπηρέτηση των τουριστών καθώς και έντονη νυχτερινή ζωή γι’ αυτούς που αγαπούν τη μουσική και το χορό.

Ένα από τα πιο αξιόλογα τουριστικά θέρετρα σε όλη την Ευρώπη, σταθερή αξία από τη δεκαετία του ’70, το Πευκοχώρι συνδυάζει τις σύγχρονες τουριστικές εγκαταστάσεις με το παραδοσιακό χρώμα.

Γραφικές ταβέρνες και πολυτελή εστιατόρια με απίθανες γεύσεις και καλό ντόπιο κρασί. Αρμονική συνύπαρξη της φύσης με την παράδοση.

Μια πανδαισία εικόνων και αρωμάτων. Παιχνίδι στη θάλασσα ή χαλάρωση συντροφιά με ένα καλό κοκτέιλ.

Αυτό είναι το Πευκοχώρι, ένας προορισμός για όλους.

Στη Νέα Σκιώνη, όπου κύρια ασχολία είναι ο τουρισμός, λειτουργούν αγροτικό ιατρείο, ΚΑΠΗ, Νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο. Στα μέσα του εικοστού αιώνα έγιναν πεζοδρόμια και ασφαλτοστρώθηκαν σταδιακά οι δρόμοι. Απέχει 110 χιλιόμετρα (νοτιοανατολικά) από τη Θεσσαλονίκη. Αξιοσημείωτος είναι ο ναός της Παναγίας Φανερωμένης, που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα και αποτελεί μετόχιο της Πατριαρχικής Μονής Αγίας Αναστασίας Φαρμακολύτριας Βασιλικώ

Η ονομασία του χωριού οφείλεται στην αρχαία Σκιώνη, η οποία ήταν αποικία. Σύμφωνα με το Θουκυδίδη, κτίστηκε από Παλληνείς της Πελοποννήσου, οι οποίοι βρέθηκαν στο σημερινό χωριό για να διαχειμάσουν. Υπήρξε μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας, προσχώρησε όμως στους Λακεδαιμονίους κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, με αποτέλεσμα οι Αθηναίοι να σκοτώσουν σε αντίποινα όλους τους άρρενες ενήλικες κατοίκους της και να παραδώσουν την πόλη στους Πλαταιείς. Η Σκιώνη επιβίωσε και κατά τη ρωμαϊκή εποχή, όπως μαρτυρούν αρχαίες φιλολογικές πηγές και αρχαιολογικά ευρήματα από τη γύρω περιοχή

Σε όλη τη διάρκεια της τουρκοκρατίας ήταν ένα από τα 12 χωριά της χερσονήσου και αποτελούσε βακούφι του Γκαζανφέρ Αγά, γεγονός που πρόσφερε μεγάλη φορολογική ατέλεια[3]. Οι κάτοικοι της Σκιώνης (Τσαπρανίου) συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821. Σπουδαίοι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 ήταν ο Ιωάννης Αγγέλου, ο Νικόλαος Στεργίου, ο Γεώργιος Αναγνωστόπουλος, ο Γαβριήλ Ιωάννου και ο Γεώργιος Σταμάτης. Το σημερινό χωριό ιδρύθηκε το 1918 από ψαράδες. Το παλαιό χωριό βρισκόταν στα ορεινά και ονομαζόταν Τσαπράνι[5] και εγκαταλείφθηκε τελείως το 1930.

 Μνημείο πεσόντων στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου της Νέας Σκιώνης Χαλκιδικής, με αναφορά στους πεσόντες των ακόλουθων: 1) Μικρασιατικό μέτωπο 2) Αλβανικό Έπος 3) Εθνική Αντίσταση
Μέρος του πληθυσμού αυτού του χωριού έδωσε τη ζωή του πολεμώντας στο Μικρασιατικό Μέτωπο, στο Έπος της Αλβανίας το 1940 και στην Εθνική Αντίσταση ενάντια στη Γερμανική Κατοχή.

Το πανέμορφο παραθαλάσσιο χωριό της Ν.Φώκαιας με το καλοδιατηρημένο βυζαντινό πύργο του Αγίου Παύλου, το γραφικό λιμανάκι, τις όμορφες παραλίες και την καθαρή θάλασσα αποτελεί πόλο έλξης των παραθεριστών κάθε ηλικίας.

Απέχει από τη Θεσ/νίκη 78 χιλ. Είναι από τα νεότερα χωριά της Κασσάνδρας, γιατί ιδρύθηκε το 1922 από πρόσφυγες Μικρασιάτες. Αν και είναι νέο χωριό, έχει να επιδείξει μια μακραίωνη Ιστορία. Η περιοχή κατοικείται από τα αρχαία χρόνια. Στους ιστορικούς χρόνους άκμασαν δυο πόλεις. Η Σάνη αποικία των Ερετριέων, κτισμένη στη δυτική παραλία και η Σκίθαι κτισμένη στον Τορωναίο κόλπο.

Το 14ο αιώνα υπάρχουν στην περιοχή πολλά Αγιορείτικα μετόχια. Το 1407 ο Ιωάννης Παλαιολόγος παραχώρησε την περιοχή του σημερινού χωριού στη μονή Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους. Τότε φαίνεται πως κτiστηκε και ο Βυζαντινός Πύργος, που σώζεται μέχρι σήμερα. Στον Πύργο το 1821 είχε εγκατεστημένο το στρατηγείο του ο αρχηγός της επανάστασης στη Χαλκιδική Εμμανουήλ Παπάς.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το πανηγύρι των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στις 29-30 Ιουνίου. Η λειτουργiα τελείται στο εκκλησάκι του Αγίου Παύλου, που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού. Πρόκειται ουσιαστικά για λαξευμένο, στα βραχώδη πετρώματα του χωριού, Μακεδονικό τάφο, ο οποiος προκαλεί το δέος των επισκεπτών, καθώς σύμφωνα με τη παράδοση εκεί κατέφυγε ο Απόστολος Παύλος για να γλιτώσει απο τους διώκτες του. Στο εσωτερικό του σχηματίζονται δωμάτια και υπόγειος διάδρομος, ο οποίος οδηγεi στο αγίασμα.

Το χωριό διαθέτει αξιόλογη τουριστική υποδομή, που περιλαμβάνει πολυτελή ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια, ουζερί, ταβέρνες, ψαροταβέρνες, καφετερίες, ζαχαροπλαστεία κ.τ.λ. ‘Οσοι επιθυμούν νυχτερινή διασκέδαση μπορούν, εκτός από τα νεανικά μπάρ, να επιλέξουν για διασκέδαση κέντρα με ζωντανή μουσική.

Στο χώρο του Πύργου γίνονται σε όλη την καλοκαιρινή περίοδο πολιτιστικές εκδηλώσεις, που είναι ενταγμένες στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κασσάνδρας.

Η Αγία Παρασκευή βρίσκεται στην ενδοχώρα της Κασσάνδρας, περιτριγυρισμένη από πευκοδάσος. Πήρε το όνομά της από την ομώνυμη εκκλησία, που βρίσκεται στις παρυφές του χωριού. Η ”Αγία” (όπως την αποκαλούν οι κάτοικοι της περιοχής) με την πλούσια ιστορική παράδοση καταστράφηκε τρεις φορές πριν και κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821. Από το χωριό κατάγονταν οι Μακεδονομάχοι Κωνσταντίνος Σαραφιανός, Κωνσταντίνος Καραγιώργης και ο σπουδαίος αγωνιστής της επανάστασης του 1821, Χριστόδουλος Δημητρίου.

Πέντε χιλιόμετρα νότια της Αγίας Παρασκευής, μπροστά στη θάλασσα, βρίσκεται ο οικισμός Λουτρά, ο οποίος αποτελείται κυρίως από παραθεριστικές κατοικίες, ενοικιαζόμενα δωμάτια και ξενοδοχεία. Ο οικισμός πήρε το όνομά του από τις ιαματικές πηγές, φημισμένες για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες.

Η πρώτη πηγή ανακαλύφθηκε από κάποιον γεωργό, που έψαχνε να βρει θειάφι για να ραντίσει τα αμπέλια του. Μετά το τέλος του β’ παγκοσμίου πολέμου, οι κάτοικοι ανατίναξαν τα βράχια με δυναμίτη και ξεπήδησε το υδροθειούχο νερό θερμοκρασίας 39 o C από το ηφαίστειο, όπου δημιουργήθηκε η νέα Θερμοπηγή. Αρχικά ονομάστηκε πηγή Αγίου Νικολάου και μετέπειτα Αγίας Παρασκευής. Στην τοποθεσία των πηγών, τα πρώτα χρόνια δημιουργήθηκε ένα μικρό παράπηγμα με δύο αίθουσες και το 2000 χτίστηκε το νέο υπερσύγχρονο κτίριο. Έτσι, αναπτύχθηκε μια μικρή Λουτρόπολη, η πηγή αφιερώθηκε στη χάρη της Ζωοδόχου πηγής και ανακατασκευάστηκε το εκκλησάκι της. Το υπερσύγχρονο υδροθεραπευτήριο (SPA) φημίζεται για τις σπάνιες θεραπευτικές του ιδιότητες, απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες και διαθέτει πισίνες, σάουνες, χαμάμ, κατεωνιστήρες, υδρομασάζ (ατομικά και ομαδικά) για θεραπεία και αναζωογόνηση.

Η Κρυοπηγή βρίσκεται στη χερσόνησο της Κασσάνδρας σε απόσταση 90 χιλ. από τη Θεσ/νίκη. Είναι κτισμένη αμφιθεατρικά στην πλαγιά πευκόφυτου λόφου με υπέροχη θέα στον κόλπο της Κασσάνδρας.

Η περιοχή κατοικείται από αρχαιοτάτων χρόνων και η σημερινή Κρυοπηγή βρίσκεται μεταξύ των θέσεων και πόλεων Νεάπολη και Φλέγρα. Το άριστο κλίμα, ο συνδυασμός κατάφυτου βουνού και πεντακάθαρης θάλασσας -τιμήθηκε με πολλές γαλάζιες σημαίες- μαζί με τις uψηλού επιπέδου υπηρεσίες φιλοξενίας, καθιστούν την Κρυοπηγή το πιο αξιόλογο θέρετρο της περιοχής. Οι ξενοδοχειακές μονάδες με δύναμη πλέον των χιλίων δωματίων, καθώς και το οργανωμένο κάμπινγκ του Ε.Ο.Τ. και τα τριακόσια επιπλωμένα διαμερίσματα και δωμάτια της περιοχής προσφέρουν άνετη και ευχάριστη διαμονή και δυνατότητα ποικίλων δραστηριοτήτων (Θαλάσσια σπορ, εκδρομές, τένις, ιππασία κ.τ.λ.).

Στην Κρυοπηγή βρίσκεται το Παιδαγωγικό Κέντρο Ερευνών και Επιμόρφωσης, που είναι προσφορά χορηγία του ζεύγους Dr. Erhart και Sofia Ziegler. Το κέντρο αυτό αποτελεί σημείο συνάντησης καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου παιδαγωγών απ’ όλο τον κόσμο, πού έρχονται εδώ να συνεργαστούν και να παρακολουθήσουν τα σεμινάρια και συνέδρια που οργανώνει.

Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει στο τόπο της παραγωγής τους τα υψηλής ποιότητας φυσικά προϊόντα της περιοχής, που είναι το μέλι, τα φρούτα, το κρασί, οι ελιές, το ελαιόλαδο και να επισκεφθεί τη βρύση, από την οποία πήρε το όνομά του το χωριό, που υπάρχει από δεκάδες χρόνια.

Στην περιοχή υπάρχουν όλες οι απαραίτητες υπηρεσίες, εστιατόρια, ταβέρνες, σούπερ-μάρκετς, ψαροταβέρνες, κοσμικά κλαμπ, μπαρ, καταστήματα λαϊκής τέχνης κ.λ.π., που σας υπόσχονται παραδεισένιες διακοπές.

H Φούρκα βρίσκεται στην Κασσάνδρα, το πρώτο πόδι της Χαλκιδικής. Απέχει 105 χιλ. από την Θεσσαλονίκη και αποτελεί πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες.. Καθώς έρχεται ο ταξιδιώτης αρχικά αντικρίζει την πανέμορφη ακτή της, τη λεγόμενη Σκάλα Φούρκας. Σε απόσταση 2 χιλ. βρίσκεται το χωριό.

Οι φυσικές καλλονές και η ιστορία της συνδυάζονται με το σύγχρονο ξενοδοχειακό εξοπλισμό και την κοσμοπολίτικη ζωή.

Αξιοσημείωτη είναι η φιλικότητα και η πατροπαράδοτη φιλοξενία των κατοίκων, που δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να αισθάνεται όμορφα ο κάθε επισκέπτης.

Αναδρομή στο παρελθόν
Η Φούρκα δεν στερείτε ιστορικού ενδιαφέροντος. Μια επιγραφή που υπάρχει στο κοιμητηριακό ναό του Αγ. Αθανασίου μας ανάγει στους Ρωμαϊκούς χρόνους. Τα Βυζαντινά ευρήματα που πρόσφατα ήρθαν στο φως στα ερείπια τον ιερού Ναού του Αγ. Ιωάννη, όπως επίσης τα ξωκλήσια και τα διατηρητέα σπίτια -αξιόλογα για την αρχιτεκτονική δομή τους- είναι δείγματα της πορείας αυτού του τόπου μέσα στο χρόνο.

Φυσικές ομορφιές
Ένα χωριό πνιγμένο στο πράσινο. Ένας επίγειος παράδεισος με πεύκα, ελιές και κάθε λογής δέντρα και λουλούδια.

Ένας τόπος όπου: Λάμπει στον ήλιο η θάλασσα, πλατιά, γαληνεμένη σα να ‘ναι λίμνη μυθική, διαμαντοστολισμένη.

Θα μπορούσε να το ‘χει γράψει ο ποιητής για την καθάρια θάλασσα του χωριού που έχει κερδίσει “τη γαλάζια σημαία της Ευρώπης” και που συνδυάζεται θαυμάσια με το πεύκο του βουνού. Τον παραμυθένιο κόσμο ομορφιάς έρχεται να συμπληρώσει το μαγευτικό ηλιοβασίλεμα. Καθώς ο δίσκος του ηλίου βυθίζεται στα νερά της θάλασσας, κόκκινες, μοβ και πορτοκαλί αποχρώσεις βάφουν τον ορίζοντα.

Κοσμοπολίτικος χαρακτήρας
Εκτός από το φυσικό περιβάλλον, τη μεγάλη προσέλκυση του τουριστικού ενδιαφέροντος βοηθά η άριστη τουριστική οργάνωση. Η αρτιότητα των σύγχρονων εγκαταστάσεων κάνει τη διαμονή άνετη και ευχάριστη.

Την ικανοποίηση των παραθεριστών ενισχύει η εξασφάλιση της ψυχαγωγίας. Στην κοσμοπολίτικη Φούρκα το κέφι αποκτά ξέφρενους ρυθμούς καθώς η νυχτερινή ζωή ικανοποιεί όλες τις προτιμήσεις του τομέα διασκέδασης.

Στο κέντρο της χερσονήσου Κασσάνδρας, σε μια κοιλάδα πνιγμένη στο πράσινο με ένα πανέμορφο πευκόφυτο ορίζοντα, απλώνεται το χωριό Κασσανδρινό. Ένα παραδοσιακό χωριό με 100 σπiτια και 250 μόνιμους κατοίκους. Είναι πολύ παλιό χωριό, που το όνομά του κατά μια εκδοχή, το πήρε από τη γειτονική Κασσάνδρεια, γιατί σ’ αυτό είχαν τα χειμαδιά τους οι μεγαλοκτηνοτρόφοι της.

Η απάνεμη, ήρεμη και πανέμορφη κοιλάδα, που βρίσκεται το χωριό, ήταν κατοικημένη και κατά την αρχαιότητα και κατά τους Βυζαντινούς χρόνους. Το μαρτυρούν απομεινάρια κτισμάτων αλλά και η εκκλησία της Αγίας Τριάδας (παλιά κατακόμβη) με θαυμαστές τοιχογραφίες.

Το χωριό καταστράφηκε συθέμελα από τους Τούρκους στο χαλασμό της Κασσάνδρας το 1821. Άρχισε να ξαναχτίζεται μετά το 1826 από αυτούς που επέζησαν και επέστρεψαν δειλά-δειλά στον τόπο τους.

Η εκκλησία του χωριού Κοίμηση της Θεοτόκου κτiστηκε στη δεκαετία του 1950 από πελεκετή ντόπια πέτρα. Γιορτάζει στις 15 Αυγούστου.

Σε απόσταση 3 χιλ. Ν.Α. τον χωριού, σε μια μαγευτική τοποθεσία με αιωνόβια δένδρα αρίης, είναι κτισμένο το πανέμορφο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Κάθε χρόνο στη μνήμη του Αγίου (23 Απριλiου) γίνεται παραδοσιακό πανrιγύρι.

Το χωριό διαθέτει κοσμικές ταβέρνες με νόστιμους μεζέδες, σούπερ μάρκετς, καφέ μπαρ, αρτοποιείο.

Τα σπουδαιότερα προϊόντα του χωριού είναι λάδι και μέλι αρίστης ποιότητας.

Νότια του χωριού και σε απόσταση 6 χιλ. από αυτό, κοντά στη θάλασσα, βρίσκεται ο οικισμός ΜΟΛΑ ΚΑΛΥΒΑ, που ανήκει στην κοινότητα Κασσανδρινού.

Λέγεται ότι το όνομά του το πήρε από έναν φύλακα, που είχαν οι καλόγεροι σ’ αυτήν την περιοχή. Ονομαζόταν Μόλας και διέμενε σε μια καλύβα, Στου Μόλα την Καλύβα έλεγαν οι ντόπιοι. Έτσι έμεινε το όνομα ΜΟΛΑ ΚΑΛΥΒΑ.

Διαθέτει ξενοδοχεία ταβέρνες, κλαμπ, μπαρ, ενοικιαζόμενα δωμάτια, σούπερ μάρκετ κ.λ.π..

Η Μόλα καλύβα με το ήρεμο παραδεισένιο τοπίο, το ξηρό κλίμα, την απέραντη πανέμορφη παραλία της, προσφέρεται για τους λάτρεις της ησυχίας και της φυσικής ομορφιάς.

Μια παραλία που ο συνδυασμός της πεντακάθαρης θάλασσας του Αιγαίου και του φυσικού κάλλους θα σας μείνει αλησμόνητος.

Εφτά χιλιόμετρα παραλίας, πλακόστρωτα σοκάκια, ταβέρνες με καλό ψάρι.

Αυτά προσφέρει το Πολύχρονο, ένας προορισμός που τον προτιμούν επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Καλοκαιρινοί ρυθμοί και αξιόλογη αρχιτεκτονική σε ναούς που χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα.

Μια όαση διακοπών στην Κασσάνδρα, ικανή να ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς.

Η Χανιώτη αφήνει στον επισκέπτη την αίσθηση ότι βρίσκεται σε νησί. Καταγάλανα νερά, εκατοντάδες μικρά μαγαζιά, πλακόστρωτοι δρόμοι, στενά σοκάκια που μαγεύουν τον επισκέπτη, στη Χανιώτη ο καθένας βρίσκει ότι επιθυμεί.

Γευθείτε τις εξαιρετικές σπεσιαλιτέ έμπειρων σεφ, δοκιμάστε δροσιστικά κοκτέιλ, «χαθείτε» στο γαλάζιο της θάλασσας και είναι σίγουρο πως δεν θα περιοριστείτε μόνο σε μια επίσκεψη.