ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ

Ηγουμενίτσα

Πρωτεύουσα του νομού, χτισμένη στα βόρεια, στον μυχό του ομώνυμου κόλπου, απέναντι από την Κέρκυρα. Η πόλη περιτριγυρίζεται από πευκόφυτους λόφους κι έχει όμορφο παραλιακό δρόμο με πλατάνια και πάρκο. Απελευθερώθηκε το 1913, στη διάρκεια του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου. Μέχρι να γίνει πρωτεύουσα του νομού, το 1936, ήταν ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό με 500 κατοίκους. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου καταστράφηκε ολοσχερώς και ανοικοδομήθηκε στην ίδια θέση.

Η πόλη άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία στη δεκαετία του ΄60 και σήμερα είναι ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της χώρας. Συνδέεται ακτοπλοϊκά με το Πρίντεζι, το Μπάρι, την Ανκόνα, τη Βενετία και την Τεργέστη της Ιταλίας, με τον Αυλώνα της Αλβανίας καθώς και με την Κέρκυρα και τους Παξούς.

Aπέχει 480 χλμ. βορειοδυτικά από την Aθήνα και 470 χλμ. νοτιοδυτικά από τη Θεσσαλονίκη.

 

 

  • Η ΘΕΣΠΡΩΤΙΑ

    Οι αφορμές για να ταξιδέψετε στην ΒΔ Ελλάδα και να επισκεφτείτε την Θεσπρωτία είναι αμέτρητες: τα βουνά της (Όρη Τσαμαντά, Παραμυθιάς & Σουλίου), τα ποτάμια της (Καλαμάς και Αχέροντας , ο λεγόμενος και «ποταμός των στεναγμών»), η σαγηνευτική Λίμνη με τα νούφαρα – λίμνη Καλοδικίου (περιοχή Natura), οι πανέμορφες ακρογιαλιές της και τα νησάκια των Συβότων. Το εντυπωσιακό φυσικό τοπίο συμπληρώνουν αρμονικά οι αρχαιολογικοί χώροι, τα μοναστήρια και οι παμπάλαιες εκκλησίες, που βρίσκονται διασκορπισμένα σ’ όλη την έκταση της Θεσπρωτίας, μαρτυρώντας το πλούσιο ιστορικό και θρησκευτικό παρελθόν της περιοχής.

    Κατά την επίσκεψή σας στην Θεσπρωτία αξίζει να περιηγηθείτε σε κάποιους από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς μας , όπως είναι η όμορφη Ηγουμενίτσα, το σημαντικότερο λιμάνι επικοινωνίας της Ελλάδας με τη Δυτική Ευρώπη και άκρο της Εγνατίας Οδού, η Πλαταριά, το γραφικό μας ψαροχώρι και τα φημισμένα Σύβοτα, όπου θα ενθουσιαστείτε με τα καταπράσινα νησάκια που θυμίζουν νορβηγικά φιορδ. Φεύγοντας από τον δημοφιλή προορισμό των Συβότων, μην παραλείψετε να επισκεφτείτε την ορεινή Πέρδικα, το πιο γοητευτικό παραδοσιακό χωριό της Θεσπρωτίας, που συνδυάζει τις ομορφιές του βουνού και της θάλασσας. Η γνωριμία με την περιοχή μας επιβάλει την επίσκεψη στο Μαργαρίτι και στο βενετσιάνικο κάστρο του, ενώ δεν πρέπει να παραλείψετε να ξεναγηθείτε στον Παραπόταμο, ημιορεινό χωριό που όπως και το όνομά του δηλώνει είναι χτισμένο δίπλα στον ποταμό Καλαμά και τον μεγάλο οικισμό της Αρχαίας Φανοτής (Ντόλιανη), έδρα του ομώνυμου θεσπρωτικού φύλου.

    Φωτογραφικό ενσταντανέ σε μια άλλη εποχή θυμίζει η Παραμυθιά, που απετέλεσε σημαντικό εμπορικό και πνευματικό κέντρο της περιοχής αποκαλύπτοντας αυθεντικές πτυχές ζωής που διατηρούνται αναλλοίωτες. Εδώ αξίζει να επισκεφτείτε το πανέμορφο χωριό με τα πλατάνια Γλυκή στις όχθες του ποταμού Αχέροντα, ενώ λίγο πιο πάνω σας περιμένουν οι μικροί καταρράκτες των Μύλων Σουλίου και το ιστορικό μας Σούλι για μια γνωριμία με το ένδοξο παρελθόν μας.

    Στην αντίθετη κατεύθυνση βρίσκονται οι Φιλιάτες, πόλη με μεγάλη ιστορική σημασία από την αρχαιότητα. Εδώ θα συναντήσετε και την Αρχαία Γιτάνη, πρωτεύουσα των Θεσπρωτών και διοικητικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο λόγω της στρατηγικής της τοποθεσίας. Μην απομακρυνθείτε από εδώ, χωρίς να επισκεφτείτε την Μονή Γηρομερίου, το δημοφιλέστερο θρησκευτικό αξιοθέατο της περιοχής που η ίδρυσή του κατά τον 14ο αι. συνδέεται με τον Όσιο Νείλο. Ολοκληρώστε την περιήγησή σας χαλαρώνοντας στην φιλόξενη Σαγιάδα, όπου μπορείτε να απολαύσετε φρέσκο ψάρι σε μια από τις γραφικές ψαροταβέρνες της περιοχής.

    πηγη  https://igoumenitsa.gr/el/home/gia-ton-episkepti/thesprwtia

  • ΤΟ ΛΙΜΑΝΙ

    Το λιμάνι της Ηγουμενίτσας γεωγραφικά είναι το πλησιέστερο λιμάνι της Ελλάδος με την Ιταλία και τις Βαλκανικές χώρες της Αδριατικής Θάλασσας, αποτελώντας έτσι μία σημαντική γέφυρα ανθρώπων και εμπορευμάτων από και προς τη Δυτική Ευρώπη. Ετησίως, διακινούνται από το λιμάνι της Ηγουμενίτσας 2,5 εκατομμύρια επιβάτες και περίπου 250.000 φορτηγά, από και προς λιμένες εσωτερικού και εξωτερικού. Κύριες συνδέσεις του λιμένα αποτελούν οι Ιταλικοί λιμένες (Μπάρι, Μπρίντιζι, Ανκόνα, Βενετία, Τεργέστη και Ραβέννα), καθώς και οι νήσοι της Κέρκυρας και των Παξών.

    Ο λιμένας της Ηγουμενίτσας αποτελεί ουσιαστικά τη βασική πύλη της Βόρειας και Κεντρικής Ελλάδας για τη διακίνηση επιβατών και εμπορευμάτων από και προς τις χώρες της ΕΕ, μέσω Ιταλίας, παρέχοντας έτσι θαλάσσιες συνδέσεις με όλους τους πορθμειακούς λιμένες (διακίνηση Ro – Ro) των ανατολικών ακτών της Ιταλίας. Aποτελεί κέντρο διαμετακόμισης για εμπορευματικές μεταφορές μεταξύ της ΕΕ και της Μέσης Ανατολής.

    Διαχειριστής του λιμένα είναι ο Οργανισμός Λιμένα Ηγουμενίτσας Α.Ε. (www.olig.gr)

    ΜΑΡΙΝΕΣ

    O Οργανισμός Λιμένος Ηγουμενίτσας προωθεί στα πλαίσια του στρατηγικού του σχεδιασμού την ανάπτυξη δικτύου μαρίνων και τουριστικών καταφυγίων σκαφών, το οποίο σχεδιάζεται για τις περιοχές Ηγουμενίτσας, Πλαταριάς, Σαγιάδας και Σύβοτων.

    Πιο συγκεκριμένα, σχεδιάζεται η κατασκευή μαρίνας στην Ηγουμενίτσα και πρόσθετα έργα και σύγχρονες εγκαταστάσεις για τουριστικά καταφύγια στα Σύβοτα, την Πλαταριά και τη Σαγιάδα τα οποία λειτουργούν αυτή τη στιγμή.

    Μπορείτε να κάνετε κράτηση θέσης σε Σύβοτα και Πλαταρία.

    Πλαταρία:  https://www.sammyacht.com/sammy/website/marina/189/Plataria

    Σύβοτα: https://www.sammyacht.com/sammy/website/marina/177/Syvota

Μουσεία -Αρχαιολογικοί χώροι

  • ΜΟΥΣΕΙΟ «ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΡΕΝΑΣ»,

    Μουσείο «Το Σπίτι της Ρένας», Μνήμες , Παράδοση, Πολιτισμός Φάρος φωτεινός που φωτίζει τις Μνήμες, συνεχίζει την παράδοση και προβάλλει τον πολιτισμό.

    Το νέο Μουσείο Πολιτισμού και Παράδοσης “Το Σπίτι της Ρένας” εγκαινιάστηκε τον Σεπτέμβριο του 2012 και λειτουργεί έκτοτε στην Ηγουμενίτσα.

    Στο μουσείο εκθέτονται και φυλάσσονται πανέμορφα στο χέρι και στον αργαλειό “θησαυροί”, αυθεντικές φορεσιές, κεντήματα υφαντά κυρίως της περιοχής μας, αλλά και πολλά άλλα χρηστικά αντικείμενα της καθημερινότητας.

    Οι αίθουσες του είναι κατάλληλα διαμορφωμένες με την κάθε μια να έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον. Χρειάστηκαν δέκα χρόνια επιμονής και επίμονης προσπάθειας, μα πάνω απ’ όλα αγάπης για να δημιουργηθεί αυτός ο μουσειακός χώρος. Μέσα από τα εκθέματα του -περισσότερα από 2000 αντικείμενα- σε μεταφέρουν σε άλλες εποχές.

    Η αίθουσα του εθελοντισμού και οι συλλογές της Ρένας δημιουργούν στον επισκέπτη μοναδικά συναισθήματα. Επιδιώκει με τα εκθέματά του να εναρμονίσει την ομορφιά της Ελληνικής Παράδοσης, τη διαχρονικότητα λαογραφικών αντικειμένων και τη γοητευτική κομψότητα του εργόχειρου με τον Εθελοντισμό.

    Το Μουσείο, το οποίο είναι το μοναδικό στη χώρα μας με αυτή τη σύνθεση, παρέχει τη δυνατότητα στους μαθητές της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης να επισκεφθούν και να ξεναγηθούν, μαζί με τους εκπαιδευτικούς-συνοδούς τους, στους χώρους του Μουσείου .

    Το Μουσείο «Το Σπίτι της Ρένας», Μνήμες, Παράδοση, Πολιτισμός προωθώντας την ιδέα του εθελοντισμού, προσφέρει την ευκαιρία σε όσους θα μπορούσαν να συμβάλουν με τις γνώσεις, την εμπειρία και τις ικανότητές τους στην επίτευξη της αποστολής και των στόχων του Μουσείου, να εργασθούν εθελοντικά. Με τον τρόπο αυτό προωθείται το πρότυπο του “ενεργού πολίτη”, που έχει συνειδητοποιήσει ότι η προσωπική του ευτυχία εξαρτάται και από την ευημερία των συνανθρώπων του.

    Το Μουσείο «Το Σπίτι της Ρένας», έχει συμβάλει καθοριστικά στην ενίσχυση και ανάδειξη της πολιτιστικής ταυτότητας της πόλης μας. Στην προσπάθειά του να διασώσει τη λαϊκή μας τέχνη ώστε να διατηρηθεί ζωντανή διοργανώνει σειρά εκδηλώσεων και σεμιναρίων που αναβιώνουν την παράδοσή μας.

    Το “Σπίτι της Ρένας” είναι επισκέψιμο καθημερινά κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας

    • Τηλέφωνα: 26650 22019, 26650 22780 & 6973002327
    • Διεύθυνση: Πάροδο Ολύμπου 6, Ηγουμενίτσα 46100
  • ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΛΑΤΑΡΙΑΣ

    Το Λαογραφικό Μουσείο Πλαταριάς ιδρύθηκε το 2007, εγκαινιάζοντας μια νέα περίοδο πολιτισμού για τον Δήμο Ηγουμενίτσας. Τα χρονικά όρια που καλύπτει το υλικό της συλλογής και αφορά στον τοπικό παραδοσιακό πολιτισμό εστιάζονται κατά την προβιομηχανική περίοδο και τον 20ο αιώνα. Η δραστηριότητα του μουσείου έχει ως στόχο τη διάσωση, μελέτη και ανάδειξη του λαϊκού πολιτισμού της περιοχής.

    Το μουσείο στεγάζεται σε δυο αίθουσες στο Παλαιό Δημοτικό Σχολείο της Πλαταριάς, ενώ οι θεματικές ενότητες που παρουσιάζονται στη μόνιμη έκθεσή του ταξινομούνται σε δύο ενότητες, εντός και εκτός κατοικίας. Έτσι:

    • στην πρώτη ενότητα εκτίθενται χρηστικά αντικείμενα και αναπαραστάσεις παραδοσιακών επαγγελμάτων και εργασιών για την πρόσκτηση και παραγωγή υλών και αγαθών, ενώ
    • στην δεύτερη ενότητα εκτίθενται αντικείμενα οικιακού εξοπλισμού, όπως σκεύη παρασκευής και κατανάλωσης φαγητού, ατομικού ρουχισμού και ρουχισμού σπιτιού (υφαντά-σεντόνια), οικοσκευή και φωτιστικά.

    Κριτήρια για τη συλλογή και έκθεση του υλικού απετέλεσαν η χρηστικότητα, η σπανιότητα και η αισθητική τους αξία.

  • ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΜΑΡΓΑΡΙΤΙΟΥ

    Το Μουσείο Μαργαριτίου βρίσκεται στο Μαργαρίτι Θεσπρωτίας, στη βορειοδυτική Ελλάδα, μεταξύ της Ηγουμενίτσας και της Πάργας. Στεγάζεται σε διατηρητέο κτήριο με αυλή στην περιοχή της αγοράς (παζάρι). Πρόκειται για αρχοντικό με ισόγειο και όροφο χτισμένο το 1893. Όταν αγοράστηκε από τον Πολιτιστικό Όμιλο Μαργαριτίου, ήταν σε ερειπωμένη κατάσταση. Μετά από εντατικές και εκτενείς εργασίες συντήρησης και αποκατάστασης, λειτουργεί από το 2009 ως μουσείο και πολιτιστικό κέντρο.

  • ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΕΡΔΙΚΑΣ

    Το Λαογραφικό Μουσείο Πέρδικας, πυλώνας λαϊκού πολιτισμού και παράδοσης στεγάζεται από τον Ιούλιο του 2000 στο Παλαιό Κοινοτικό Κατάστημα Πέρδικας.

    Στόχος της ίδρυσης του, πέρα από την αυτονόητη επιστημονική του δραστηριότητα στους τομείς καταγραφής, συντήρησης, διαφύλαξης και ανάδειξης της πολιτιστικής ταυτότητας της περιοχής μέσα από την συγκέντρωση λαογραφικού, παραδοσιακού, ιστορικού και φωτογραφικού υλικού, είναι επιπλέον η οικοδόμηση της γνώσης του πλούσιου πολιτιστικού μας παρελθόντος μέσα από την βιωματική εμπειρία.

    Σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα του κτηρίου εκτίθενται γεωργικά εργαλεία, εργαλεία ξυλοκόπου, μαραγκού, ύφανσης, αντικείμενα κτηνοτροφίας, παραδοσιακές ενδυμασίες, παραδοσιακά οικιακά σκεύη, πολεμικά όπλα, λάφυρα πολέμου και παλιά νομίσματα.

  • ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

    Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας αποτελεί ένα σύγχρονο περιφερειακό μουσείο που λειτουργεί από τα τέλη του 2009 σε νεόδμητο κτίριο στη βόρεια είσοδο της πόλης, επί της παλαιάς Ε.Ο. Ηγουμενίτσας-Ιωαννίνων, έναντι του Τ.Ε.Ι. Ηπείρου και του δημοτικού σταδίου. Δεν αποτελεί ανεξάρτητο, διοικητικά, οργανισμό αλλά λειτουργεί υπό την εποπτεία της Εφορείας Αρχαιοτήτων Θεσπρωτίας.

    Η συλλογή της μόνιμης έκθεσης του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηγουμενίτσας με τίτλο «Θεσπρωτών Χώρα» καλύπτει τις αρχαιολογικές περιόδους από τη Μέση Παλαιολιθική (100.000 χρόνια πριν από σήμερα) έως τους χρόνους της Οθωμανικής κυριαρχίας (19ος αι. μ.Χ.) και παρουσιάζει, μέσα από επιλεγμένα ευρήματα και πλούσιο συνοδευτικό εποπτικό υλικό, τους σημαντικότερους ιστορικούς σταθμούς και την πολυσχιδία του αρχαιολογικού παρελθόντος της Θεσπρωτίας.

    Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στην ελληνιστική εποχή, περίοδο μεγάλης άνθισης και ιδιαίτερα αντιπροσωπευτική, γενικότερα, για την περιοχή της Ηπείρου. Τα εκθέματα προέρχονται από σωστικές και συστηματικές ανασκαφές, που διεξήχθησαν σε ολόκληρο το Νομό Θεσπρωτίας και  αποτελούν τους υλικούς μάρτυρες των ποικίλων εκφάνσεων του ανθρώπινου βίου ανά εποχή.

    Η ολοκλήρωση της έκθεσης, αποτέλεσμα κοπιώδους προσπάθειας και συνεργασίας διαφόρων ειδικοτήτων, είναι πλέον από το Δεκέμβριο του 2009, που το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας άνοιξε τις πύλες του στο κοινό, μία πραγματικότητα. Σπαράγματα του μακραίωνου παρελθόντος, μικροί θησαυροί που έφερε στο φως η αρχαιολογική έρευνα των τελευταίων δεκαετιών και οι οποίοι βρίσκονταν, μέχρι πρότινος, στα Αρχαιολογικά Μουσεία Ιωαννίνων και Κέρκυρας και σε αποθήκες βρήκαν τη θέση που τους αξίζει, ενώ εκπληρώθηκε ένα πάγιο αίτημα της τοπικής κοινωνίας.

    Στοιχεία Επικοινωνίας

    ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ
    Ταχ. Δ/νση: 28ης Οκτωβρίου 2
    GR 461 00 – Ηγουμενίτσα
    Τηλ.: +30 2665 0 28539, 24733, 21417
    Fax: +30 2665 0 25133
    e-mail: amig@culture.gr
    ιστοσελίδα: www.igoumenitsamuseum.gr
    webpage: http://odysseus.culture.gr/h/1/gh151.jsp?obj_id=3343

  • Ο ΠΥΡΓΟΣ ΡΑΓΙΟΥ

    Ο αρχαιολογικός χώρος του Πύργου Ραγίου καταλαμβάνει την κορυφή λόφου στο μέσον του κάμπου Ραγίου-Κεστρίνης, κοντά στις παλαιές εκβολές του ποταμού Καλαμά. Η θέση παρουσιάζει διαχρονική χρήση από τη Μέση Παλαιολιθική περίοδο έως τους χρόνους της Οθωμανικής κυριαρχίας. Το οχυρό θεωρείται ότι αποτέλεσε τμήμα της «Κερκυραϊκής Περαίας», της στρατιωτικής βάσης που -σύμφωνα με τον ιστορικό Θουκυδίδη- ίδρυσαν οι Κερκυραίοι στις θεσπρωτικές ακτές, στις αρχές του Πελοποννησιακού Πολέμου.

    Τον 5ο αι. π.Χ. ο λόφος οχυρώθηκε με ισχυρό ισοδομικό τείχος, το οποίο διατηρείται σήμερα σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση, περικλείοντας μία έκταση τριών στρεμμάτων. Μικρό τμήμα στη δυτική πλευρά της οχύρωσης ακολουθεί το πολυγωνικό σύστημα τoιχοποιίας και αποδίδεται σε επεμβάσεις και ανακατασκευές κατά τους ύστερους κλασικούς και ελληνιστικούς χρόνους. Ορθογώνιοι πύργοι και θλάσεις ενίσχυαν την αμυντική ικανότητα του τείχους. Κατά την αρχαιότητα, η κύρια είσοδος της οχύρωσης βρισκόταν στη νότια πλευρά, ενώ υπήρχε και μία δεύτερη στενή πυλίδα στα βόρεια.

    Λιγοστά είναι τα κατάλοιπα οικοδομημάτων των κλασικών ~ ελληνιστικών χρόνων στο εσωτερικό του οχυρού, λόγω του κατεξοχήν στρατιωτικού χαρακτήρα της θέσης. Ξεχωρίζουν μία εντυπωσιακού μεγέθους λαξευμένη στο βράχο δεξαμενή για τη συγκέντρωση των ομβρίων υδάτων και ένα ορθογώνιο λάξευμα σε έναν από τους προεξέχοντες βράχους -σήμερα γνωστό ως «θρόνος του Αγά»- του οποίου η χρήση και ο χρόνος κατασκευής παραμένουν άγνωστα.

    Κατά την Οθωμανική περίοδο ο χώρος κατοικήθηκε συστηματικά. Την ίδια εποχή, επάνω στο βόρειο πύργο της αρχαίας οχύρωσης, κατασκευάστηκε ένα διώροφο κτίσμα, ο λεγόμενος Πύργος, στον οποίο οφείλεται και η σύγχρονη ονομασία της θέσης. Ο Πύργος ανήκει στον αρχιτεκτονικό τύπο της «κούλιας» (“kula”) ιδιαίτερα διαδεδομένος στον ευρύτερο βαλκανικό χώρο κατά την Oθωμανική περίοδο. Πρόκειται για κτίριο στρατιωτικού χαρακτήρα χωρίς θύρες ή άλλα ανοίγματα στο επίπεδο του ισογείου. Η μοναδική είσοδος βρισκόταν ψηλότερα και ήταν προσβάσιμη μέσω ξύλινης κινητής γέφυρας. Τα παράθυρα είναι μικρά και συναντώνται μόνο στους επάνω ορόφους. Η δυνατότητα άμυνας ενισχυόταν με πολεμίστρες στους τοίχους και μία καταχύστρα ή λαδορίχτη επάνω από την είσοδο.

    Ο Πύργος της Οθωμανικής περιόδου έχει σήμερα αποκατασταθεί στην αρχική του μορφή και λειτουργεί ως εκθεσιακός χώρος.

    * Τα κείμενα επιμελήθηκε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσπρωτίας

     
  • ΤΥΜΒΟΣ ΠΑΡΑΠΟΤΑΜΟΥ

    Στη θέση Τσιφλίκι, βόρεια του χωριού Παραπόταμος του Δήμου Ηγουμενίτσας, βρίσκεται χαμηλός τύμβος με αρχαίο νεκροταφείο. Τον τύμβο, ύψους 5μ., περιέβαλλε κυκλικός περίβολος, ίχνη του οποίου σώζονται κυρίως στο νοτιοδυτικό τμήμα της περιφέρειάς του. Σε όλη την έκταση του τύμβου έχουν αποκαλυφθεί συνολικά 88 τάφοι, κατά κύριο λόγο κιβωτιόσχημοι, ενώ υπήρχαν ακόμη επτά λακκοειδείς τάφοι και μία ταφή σε αγγείο (εγχυτρισμός). Ελάχιστες από τις ταφές περιείχαν κτερίσματα, κυρίως κοσμήματα και νομίσματα. Με βάση τα λιγοστά αυτά ευρήματα, η χρήση του νεκροταφείου φαίνεται ότι εκτεινόταν σε μία εξαιρετικά μακρά χρονική περίοδο από τα ελληνιστικά έως και τα μεταβυζαντινά χρόνια.

    * Τα κείμενα επιμελήθηκε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσπρωτίας

  • ΚΑΣΤΡΟ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ

    Το κάστρο της Ηγουμενίτσας είναι χτισμένο επάνω στον πευκόφυτο λόφο που δεσπόζει στην σύγχρονη πόλη στη θέση αρχαίου οχυρού, πιθανόν των ύστερων ρωμαϊκών χρόνων, το οποίο είναι κατά τόπους ορατό στα κατώτερα τμήματα της νότιας πλευράς των τειχών.

    Τα τείχη έχουν δεχτεί επισκευαστικές επεμβάσεις σε διάφορες χρονικές περιόδους. Ο οχυρωματικός περίβολος στη σημερινή του μορφή είναι χτισμένος με αργολιθοδομή και ασβεστοκονίαμα ως συνδετικό υλικό και όλες οι πλευρές του ενισχύονται με ορθογώνιους πύργους που επικοινωνούν με το εσωτερικό του κάστρου μέσω τοξοτών πυλών. Η βορειανατολική πλευρά του έκλεινε με διατείχισμα και λειτουργούσε ως εσωτερική ακρόπολη. Η κύρια πύλη εισόδου στο κάστρο βρισκόταν πιθανότατα στην ανατολική πλευρά της οχύρωσης και προστατευόταν από δύο ορθογώνιους πύργους.

    Το κάστρο συνδέεται με την ιστορία της Ηγουμενίτσας από τον 15ο αι. και εξής, όταν ο οικισμός αποτέλεσε εμπορικό σταθμό και ένα από τα προκεχωρημένα φυλάκια της Βενετίας στη δυτική Ελλάδα μέχρι τη οριστική κατάληψή της από τους Οθωμανούς το 1540. Το 1685 το τούρκικο πλέον οχυρό της Ηγουμενίτσας ανατινάχθηκε από τον βενετσιάνικο στόλο, με επικεφαλής το ναύαρχο Μοροζίνι, και έναν αιώνα αργότερα επισκευάστηκε μερικώς, μετά την κατάληψή του από τον Αλή Πασά των Ιωαννίνων.

    * Τα κείμενα επιμελήθηκε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσπρωτίας

  • ΡΩΜΑΪΚΗ ΕΠΑΥΛΗ ΣΤΟ ΛΑΔΟΧΩΡΙ

    Στη νότια πλευρά του κόλπου της Ηγουμενίτσας, έχουν αποκαλυφθεί τα κατάλοιπα ρωμαϊκής έπαυλης. Πρόκειται για ένα ορθογώνιο κτίσμα με περιμετρικές πτέρυγες γύρω από τον κεντρικό στεγασμένο χώρο. Οι τοίχοι του σώζονται σε επίπεδο θεμελίωσης, ενώ από την ανωδομή διατηρούνται ελάχιστα τμήματα στο νότιο και ανατολικό τμήμα. Ορισμένα δωμάτια είχαν εργαστηριακό χαρακτήρα, ενώ κάποια άλλα εξυπηρετούσαν ανάγκες διαμονής και είχαν -κατεστραμμένα σήμερα- ψηφιδωτά δάπεδα.

    Στα δυτικά του κτιρίου έχει ανασκαφεί ταφικός θάλαμος, στο εσωτερικό του οποίου εντοπίστηκαν τμήματα τριών μαρμάρινων σαρκοφάγων, που χρονολογούνται από τις αρχές του 2ου ως τις αρχές του 3ου αι. μ.Χ. Η καλύτερα διατηρημένη, η οποία εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων,- απεικονίζει σκηνές από τον Τρωικό κύκλο, ενώ το κάλυμμα μίας από τις σαρκοφάγους που εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας απεικονίζει την ολόγλυφη ανακεκλιμένη μορφή του νεαρού νεκρού Αντωνίου και φέρει επιγραφή στην ελληνική γλώσσα με το όνομα και την ηλικία του.

    * Τα κείμενα επιμελήθηκε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσπρωτίας

  • ΛΥΓΙΑ

    Ο οχυρωμένος οικισμός της Λυγιάς εκτείνεται στο ανατολικό τμήμα της ομώνυμης χερσονήσου του Δήμου Ηγουμενίτσας, στην περιοχή των παλαιών εκβολών του ποταμού Καλαμά. Ταυτίζεται πιθανότατα με την αρχαία πόλη Τορώνη, τμήμα της «Κερκυραϊκής Περαίας», της εκτεταμένης αποικίας που, σύμφωνα με το Θουκιδίδη, ίδρυσαν οι Κερκυραίοι κατά την κλασική περίοδο στις θεσπρωτικές ακτές. Αποτελείται από τρία διαδοχικά οχυρωμένα τμήματα, που ονομάζονται συμβατικά «Κάστρα» Α, Β και Γ και περιβάλλονται από ισχυρές ισοδομικές -ως επί το πλείστον- οχυρώσεις του 5ου και πρώιμου 4ου αι. π.Χ. Τμήματά τους πιθανότατα επισκευάστηκαν ή ανακατασκευάστηκαν κατά την ύστερη κλασική και ελληνιστική εποχή, ενώ υπάρχουν και κάποιες επεμβάσεις των ρωμαϊκών, πιθανόν, χρόνων. Εκτός από τις οχυρώσεις, ελάχιστες πληροφορίες έχουμε για την πολεοδομική οργάνωση του οικισμού, λόγω της απουσίας οποιασδήποτε έρευνας στα λιγοστά και αταύτιστα κτιριακά κατάλοιπα που είναι σήμερα ορατά στο χώρο.

    Το «Κάστρο» Α είναι το ανατολικότερο και μικρότερο σε έκταση από τα τρία κάστρα του οικισμού. Το τείχος που το περιβάλλει ενισχύεται από ημικυκλικούς ή ορθογώνιους πύργους και από ένα προτείχισμα στα δυτικά. Διέθετε τέσσερις πύλες, εκ των οποίων η κύρια πύλη βρίσκεται στα ανατολικά, μεταξύ ενός ορθογώνιου και ενός ημικυκλικού πύργου, και ήταν πιθανόν τοξωτή. Στο εσωτερικό του τείχους είναι σήμερα ορατά διάσπαρτα οικιστικά κατάλοιπα και μία κεντρική οδική αρτηρία, πλάτους 5 μ. η οποία διέσχιζε τον οικισμό από τα ανατολικά στα δυτικά.

    Η οχύρωση του «Κάστρου» Β στα δυτικά του Κάστρου Α ενισχύεται από θλάσεις και από ορθογώνιους και ημικυκλικούς πύργους. Στα νότια ενδέχεται να ανοιγόταν μια πύλη, που οδηγούσε στην ακτή, ενώ στην ανατολική πλευρά του διαπιστώνεται ανακατασκευή πιθανόν της ύστερης αρχαιότητας.

    Το τείχος του δυτικότερου «Κάστρου» Γ είναι πρόχειρης κατασκευής και διασώζεται σε εξαιρετικά αποσπασματική κατάσταση. Στο εσωτερικό του απουσιάζουν σχεδόν τα κτιριακά κατάλοιπα. Τμήμα ισοδομικού τοίχου σε έναν από τους όρμους βόρεια της οχύρωσης ανήκε πιθανότατα σε λιμενικές εγκαταστάσεις.

    * Τα κείμενα επιμελήθηκε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσπρωτίας

  • ΟΙ ΥΔΡΟΜΥΛΟΙ ΤΟΥ ΜΑΡΓΑΡΙΤΙΟΥ

    Το συγκρότημα υδρόμυλων του Μαργαρίτιου αποτελείται από δύο διαδοχικούς μύλους,οι οποίοι τροφοδοτούνταν από δύο τουλάχιστον πηγές που υπήρχαν στους παρακείμενους λόφους. Οι μύλοι ήταν απλά μονόχωρα κτίσματα με κεραποσκεπή, και διέθεταν έναν υπέργειο χώρο για το άλεσμα των δημητριακών και έναν τοξωτό ημιυπόγειο, όπου βρισκόταν η οριζόντια φτερωτή που κινούσε τον αλεστικό μηχανισμό.

    Δύο υδραύλακες, μήκους 25 και 60 μ., μετέφεραν στους μύλους, με φυσική ροή το νερό το οποίο οδηγούταν εν συνεχεία πτωτικά στους υπόγειους μηχανισμούς κίνησης μέσω εντοιχισμένων κτιστών αγωγών. Ο κατώτερος και καλύτερα διατηρημένος υδραύλακας στηρίζεται σε βάση με διαδοχικά τόξα  και φέρει στην άνω επιφάνειά του υδραγωγό διαμορφωμένο με σχιστόπλακες. Στο σημείο όπου ο υδραύλακας απολήγει στον δεύτερο μύλο, αποκτά βαθμιδωτή διαμόρφωση, ώστε να ελέγχεται η ροή του νερού.

    Το συγκρότημα κατασκευάστηκε πιθανότατα κατά τον 19ο αιώνα, .σύμφωνα με τη μαρτυρία οθωμανικών νομισμάτων που βρέθηκαν στη θεμελίωση του κατώτερου υδραύλακα Ο ανώτερος μύλος επβίωσε, -στην τελική του μορφή ως πετρελαιοκίνητος, έως και τα μέσα του 20ου αιώνα.

    * Τα κείμενα επιμελήθηκε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσπρωτίας

  • ΦΑΝΟΤΗ - ΝΤΟΛΙΑΝΗ

    Ο αρχαιολογικός χώρος της Ντόλιανης βρίσκεται  σε χαμηλό ύψωμα στην όχθη του ποταμού Καλαμά, δυτικά του σύγχρονου οικισμού Γεροπλάτανος, στα όρια των Δήμων Ηγουμενίτσας και Φιλιατών. Ταυτίζεται πιθανότατα με την αρχαία Φανοτή, κέντρο του φύλου των Φανοτέων Θεσπρωτών από την εποχή της ίδρυσής της, στο β΄ μισό του 4ου αι. π.Χ., έως την κατάκτησή της από τους Ρωμαίους το 167 π.Χ. Η ακμή της τοποθετείται κατά την ελληνιστική περίοδο και η κατοίκησή της συνεχίζεται σχεδόν αδιάλειπτα έως τα νεότερα χρόνια.

    Ο λόφος περιβάλλεται από διπλή ισοδομική οχύρωση, η οποία εξαιτίας της διαχρονικής κατοίκησης, έχει δεχτεί πολλαπλές επεμβάσεις. Η τοξωτή κύρια πύλη της οχύρωσης βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά του εξωτερικού οχυρωματικού περιβόλου μεταξύ δύο ορθογώνιων πύργων, ενώ τρεις ακόμη πύλες υπήρχαν στον εσωτερικό οχυρωματικό περίβολο.

    Κατά την υστεροκλασική και ελληνιστική περίοδο (4ος ~ 2ος αι. π.Χ.) ο οικισμός εκτείνεται κυρίως στην κορυφή του υψώματος εντός του εσωτερικού οχυρωματικού περιβόλου, όπου έχει έρθει στο φως τμήμα του αρχαίου πολεοδομικού ιστού με επάλληλες οικοδομικές φάσεις, έως την παλαιοχριστιανική περίοδο (6ος αι. μ.Χ.).

    Μετά τον 10ο αιώνα., κατά τη μέση βυζαντινή περίοδο, ένας μικρός κοιμητηριακός ναός κατασκευάζεται επάνω στον κατεστραμμένο δυτικό πύργο της κύριας πύλης της οχύρωσης και επαναχρησιμοποιείται το αρχαίο νεκροταφείο του οικισμού στους πρόποδες του απέναντι ανατολικού λόφου, μέχρι να μεταφερθεί τελικά στον περιβάλλοντα χώρο του ναού κατά την υστεροβυζαντινή περίοδο. Την βυζαντινή περίοδο χρονολογείται επίσης ο πύργος που σώζεται στο ψηλότερο σημείο του υψώματος.

    Μετά την οθωμανική κατάκτηση, ένα τετράπλευρο κτίριο με τοξωτά ανοίγματα, πιθανόν μουσουλμανικό τέμενος, κατασκευάζεται επάνω στον νοτιοανατολικό πύργο του εσωτερικού οχυρωματικού περιβόλου, ως τμήμα ενός ευρύτερου κτιριακού συγκροτήματος κοινόχρηστου χαρακτήρα. Την ίδια περίοδο η έκταση στην κορυφή του υψώματος καταλαμβάνεται από έναν μικρό αγροτοκτηνοτροφικό οικισμό, ο οποίος φαίνεται ότι εγκαταλείφθηκε σταδιακά μέχρι το τέλος της οθωμανικής περιόδου.

    * Τα κείμενα επιμελήθηκε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσπρωτίας

  • ΡΩΜΑΪΚΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΜΑΖΑΡΑΚΙΑΣ

    Το νεκροταφείο κοντά στο σύγχρονο οικισμό της Μαζαρακιάς αποτελεί μοναδική γνωστή περίπτωση οργανωμένου και εκτεταμένου νεκροταφείου της ρωμαϊκής περιόδου στη Θεσπρωτία. Συνολικά έχουν ερευνηθεί περίπου 200 τάφοι, διαφόρων κατηγοριών: κεραμοσκεπείς, λακκοειδείς και κτιστοί καθώς και κτιστά ταφικά μνημεία, που χρονολογούνται από τα τέλη του 1ου αι. π.Χ. έως και τις αρχές σχεδόν του 3ου αι. μ.Χ.

    Στο νεκροταφείο έχουν χρησιμοποιηθεί όλα τα είδη ταφικών πρακτικών, καύση των νεκρών, ενταφιασμοί και εγχυτρισμοί σε αγγεία, με τις καύσεις να υπερτερούν αριθμητικά των υπολοίπων πρακτικών. Λίθινα σήματα, κιονίσκοι και επιτύμβιες στήλες είχαν τοποθετηθεί για τη σήμανση των τάφων. Οι νεκροί συνοδεύονταν στην τελευταία τους κατοικία από διάφορα αντικείμενα, πολλά από τα οποία εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας, όπως επιτραπέζια αγγεία και αγγεία πόσεως, λυχνάρια, πήλινα και γυάλινα μυροδοχεία, κοσμήματα, αντικείμενα που συνδέονται με την επαγγελματική του δραστηριότητα και χάλκινα νομίσματα.

    * Τα κείμενα επιμελήθηκε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσπρωτίας
     
  • ΒΡΑΧΩΝΑΣ

    Ο οικισμός του Βραχωνά βρίσκεται σε οροπέδιο που εκτείνεται κατά μήκος της κορυφογραμμής του όρους Βραχωνά στα νοτιοανατολικά του σύγχρονου οικισμού των Συβότων. Αποτελείται από περίπου 50 σπίτια, τα οποία διατηρούνται σήμερα σε ερειπιώδη κατάσταση. Τα σπίτια είναι πετρόκτιστα από μικρούς αδρά λαξευμένους λίθους της περιοχής, διώροφα με θολωτές κατασκευές στο ισόγειο και χρονολογούνται στον 18ο και 19ο αι. Το 1993 ο οικισμός, προκειμένου να προστατευτεί από νεότερες επεμβάσεις, κηρύχθηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο (ΦΕΚ 752/Β/27.09.1993).

  • ΔΥΜΟΚΑΣΤΡΟ - ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΙΝΑ (;)

    Το Δ(η)υμόκαστρο, γνωστό και ως Ερημόκαστρο, Ελινόκαστρο ή Ελιμόκαστρο, είναι παράλιος οχυρωμένος οικισμός που ιδρύθηκε κατά το δεύτερο μισό του 4ου αι. π.Χ. στην κορυφή λόφου νότια του όρμου Καραβοστάσι της Πέρδικας. Ταυτίζεται πιθανώς με την αρχαία Ελίνα, έδρα του φύλου των Ελινών Θεσπρωτών, που κατοικούσαν στη σημερινή περιοχή Μαργαριτίου – Πλαταριάς – Πέρδικας. Ο οικισμός γνώρισε μεγάλη ακμή κατά την ελληνιστική περίοδο. Παρότι καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 167 π.Χ,. δεν εγκαταλείφθηκε, αλλά -λόγω της καίριας θέσης του για τον έλεγχο των θαλάσσιων οδών του Ιονίου- συνέχισε να κατοικείται μέχρι και τον 1ο αι. μ.Χ.

    Το Δυμόκαστρο, συνολικής έκτασης 220 στρεμμάτων, αποτελείται από τρία διαδοχικά τμήματα κατά μήκος του λόφου, τα οποία ορίζονται από επάλληλους οχυρωματικούς περιβόλους με πύργους και θλάσεις στα πιο βατά σημεία τους. Την περίοδο ίδρυσής του, η κατοίκηση περιοριζόταν στις συμβατικά ονομαζόμενες «ακροπόλεις» Α και Β στο ανατολικό τμήμα του λόφου. Στη διάρκεια των ελληνιστικών χρόνων, η οχύρωση επεκτείνεται για να συμπεριλάβει και το δυτικό τμήμα («ακρόπολη» Γ) μέχρι την ακτή, όπου τοποθετείται το αρχαίο λιμάνι.

    Ο οικισμός οργανώνεται με άξονα τη φυσική διαμόρφωση του εδάφους και όχι βάσει αυστηρού πολεοδομικού σχεδιασμού. Η χωροθέτηση των οικοδομημάτων δεν ακολουθεί ενιαίο σύστημα προσανατολισμού, ενώ τα ίδια τα κτίρια παρουσιάζουν σημαντικές διαφοροποιήσεις ως προς την κάτοψη, το μέγεθος, αλλά και τις κατασκευαστικές λεπτομέρειες. Εκτός από μεμονωμένες κατοικίες, περιλαμβάνει και πιο σύνθετα κτιριακά συγκροτήματα. Τρεις λαξευμένες στο βράχο κυκλικές δεξαμενές χρησίμευαν για τη συγκέντρωση των νερών της βροχής.

    Στο Δυμόκαστρο δεν έχει εντοπισθεί σαφώς οριοθετημένος χώρος για τα δημόσια οικοδομήματα. Ωστόσο, σε διάφορα σημεία του οικισμού έχουν αποκαλυφθεί κτίρια που μπορούν να χαρακτηριστούν ως δημόσια, όπως ένα στωϊκό οικοδόμημα που προοριζόταν για τις εμπορικές δραστηριότητες των κατοίκων, καθώς και συγκρότημα δύο ορθογώνιων κτιρίων με λατρευτικό χαρακτήρα στην «ακρόπολη» Α και ιερό με τριμερή εσωτερική διαίρεση στην «ακρόπολη» Β. Το νεκροταφείο του οικισμού, στο οποίο ανήκει και ένας ταφικός τύμβος, βρίσκεται στους ανατολικούς πρόποδες του λόφου, εκτός των τειχών.

    * Τα κείμενα επιμελήθηκε η Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσπρωτίας

  • ΠΟΛΥΝΕΡΙ

    Ο οχυρωμένος οικισμός στο Πολυνέρι (παλαιότερα Κούτσι) βρίσκεται σε φυσικά οχυρή θέση στην ανατολική πλαγιά του όρους Βραχωνάς και σε σημείο το οποίο ελέγχει οπτικά την παραλιακή πεδιάδα της Πλαταριάς.

    Δεν υπάρχουν καθόλου ιστορικά στοιχεία ή πηγές που να μας ενημερώνουν για την ιστορική εξέλιξη του οχυρωμένου οικισμού κατά την πάροδο των αιώνων. Η απαρχή του ορίζεται πιθανότατα κατά τον 4ο αι. π.Χ., όταν δημιουργούνται και οι περισσότεροι οικισμοί της Θεσπρωτίας. Ο οικισμός επιζεί κατά τους ελληνιστικούς χρόνους και φαίνεται να καταστρέφεται μαζί με τις υπόλοιπες ηπειρωτικές πόλεις, το 167 π.Χ., από τους Ρωμαίους.

    Ο οικισμός έχει έκταση 55 περίπου στρέμματα και περιβάλλεται από ισχυρό πολυγωνικό τείχος στην ανατολική, σε τμήμα της δυτικής και στα βατά σημεία της βόρειας πλευράς του. Η κύρια πύλη του οικισμού βρίσκεται στα δυτικά και προστατεύεται με μία ισχυρή προβολή του τείχους.

    Στη βορειοδυτική γωνία της αρχαίας οχύρωσης κατασκευάστηκε στους βυζαντινούς χρόνους μικρό οχυρό τριγωνικής κάτοψης. Κατά τους νεότερους χρόνους ο οικισμός επεκτείνεται και εκτός των αρχαίων τειχών. Λόγω ακριβώς της διαχρονικής κατοίκησης, ελάχιστα κατάλοιπα των αρχαίων χρόνων -με εξαίρεση την οχύρωση- έχουν διατηρηθεί στο εσωτερικό του.

Θρησκευτικός Τουρισμός

  • ΑΓΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΙ

    Νοτιοανατολικά του χωριού Μόρφη (παλιό Μορφάτι) σε μια μικρή σπηλιά του βουνού Ερημίτης (518μ.), εκεί που η φύση κυριαρχεί, δεσπόζει αγέρωχο το Ασκηταριό του Αγίου Αρσενίου.

    Αφιερωμένο στον Άγιο Αρσένιο, το εκκλησάκι, σύμφωνα με επιγραφή που υπάρχει στην δεξιά άκρη του χτιστού τέμπλου του, ιστορήθηκε από τους Χιονιαδίτες αγιογράφους Αναστάσιο και Παντούλη το 1872. Το τέμπλο του Ναού είναι λιθόκτιστο, ενώ στις τοιχογραφίες που υπάρχουν, ο Άγιος Αρσένιος, παραδόξως, εικονίζεται όχι ως μοναχός, αλλά ως ιεράρχης.

    Ο Άγιος Αρσένιος είναι ο προστάτης του χωριού και η μνήμη του γιορτάζεται στις 8 Μαΐου. Την ημέρα αυτή οι προσκυνητές συγκεντρώνονται στην σπηλιά στο εκκλησάκι για να τον τιμήσουν και να τον δοξάσουν. Θεωρείται δε ότι είναι θαυματουργός και γι’ αυτό το νερό που τρέχει από την οροφή της σπηλιά και της εκκλησίας μαζεύεται σε μπουκαλάκια από τους πιστούς και το κρατούν ως αγίασμα.

    Η τοποθεσία παρουσιάζει θρησκευτικό και φυσιολατρικό ενδιαφέρον, ενώ υπάρχει και εύκολη πρόσβαση μέσω μονοπατιού, που ξεκινάει από το χωριό Μόρφη.

  • ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΕΡΔΙΚΑΣ

    Στους πρόποδες της Δυτικής πλαγιάς του βουνού της Αγιάς (927 μ.), δίπλα σ’ ένα μικρό ποταμάκι με πολλά θεόρατα πλατάνια κι ελιές γύρω του, και σ΄ απόσταση 4 περίπου χιλιομέτρων από το χωριό Πέρδικα, βρίσκεται ένα από τα νεότερα μοναστήρια του νομού Θεσπρωτίας, αφιερωμένο στον Αγ. Αθανάσιο.

    Η Μονή του Αγ. Αθανασίου Πέρδικας ήταν χτισμένη στην πλαγιά του βουνού, αλλά το 1811, όπως αναφέρεται στο εξωτερικό υπέρθυρο του καθολικού της μεταφέρθηκε στη σημερινή της τοποθεσία. Αφορμή για το χτίσιμο του μοναστηριού, κατά την παράδοση, στάθηκε η ανεύρεση της θαυματουργής εικόνας του Αγ. Αθανασίου στη μεγάλη ελιά, που βρίσκεται κοντά στο Ιερό Βήμα του καθολικού.

    Η Μόνη του Αγ. Αθανασίου, κατά το Μουσελίμη ( Αρχαιότητες της Θεσπρωτίας, σελ. 187):

    «Ήταν σεβαστό μοναστήρι από χριστιανούς και τούρκους. Γι’ αυτό πολλές φορές πλην των χριστιανών έμπαιναν και τούρκοι επίτροποι.

    Λέγεται πως οι Περδικιώτες, προτού τουρκέψουν, έριξαν το βαγγέλιο στο πηγάδι τ΄ αη-Θανάση περιβαλμένο με αδιάβροχο ύφασμα κι όταν ορκίζονταν – όσοι έμειναν χριστιανοί – για να μη καταλάβουν οι τούρκοι έλεγαν όχι “μα το βαγγέλιο”, αλλά “μα σ’ εκείνο που είναι μέσα στο πηγάδι”.

    Για να μη βάζουν χέρι οι τούρκοι στα χτήματα του μοναστηριού, μολογιέται, πως κάποτε ένας επίτροπος παρουσιάστηκε γυμνός τη νύχτα σε ομάδα τούρκων που επέστρεφαν από τις εργασίες τους, δήθεν πως ήταν ο αη- Θανάσης, και τους φοβέρισε, πως θα πάθει πολλά κακά όποιος πάρει από το βακούφι. Έτσι σώθηκαν αρκετά χωράφια κι ελιές που προσποιούνταν οι τούρκοι πως είναι δικά τους.»

    Το μοναστηριακό συγκρότημα έχει ορθογώνιο σχήμα, με την πύλη – καμπαναριό – δωρεά «Κ. ΠΕΤΣΗ 1985» στη Νότια πλευρά, το καθολικό στη Βόρεια κι ένα καινούργιο κτίσμα – δωρεά Ανδρέου και Σωτηρίου Θεοδοσίου- στο Νοτιοανατολικό του άκρο. Στην αυλή του μοναστηριού, εκτός από την «ιερή» ελιά, υπάρχουν μια μικρή νερατζιά και μια ωραία δάφνη.

    To καθολικό της Μονής, μικρή βασιλική με τρούλλο, αποτελείται από πρόναο, κυρίως ναό και Ιερό Βήμα. Ο μικρός πρόναος χωρίζεται από τον κυρίως ναό με τοίχο, στον οποίο υπάρχουν μια κεντρική πύλη και δύο πλάγια ανοίγματα- από ένα σε κάθε πλευρά της πύλης-, ενώ ο κυρίως ναός από το Ιερό Βήμα με σκαλιστό ξύλινο τέμπλο, το οποίο, σύμφωνα με επιγραφή του, έγινε το 1968, από τον Πέτρο Μητρόπουλο:

    «ΤΟ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙΟΝ ΚΑΤΕΣΚΕΥΑΣΘΗ ΕΝ ΕΤΕΙ 1968 ΥΠΟ ΤΟΥ ΤΕΧΝΙΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ Δ. ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ»

    Στο τέμπλο υπάρχουν οι Δεσποτικές εικόνες της Παναγίας Βρεφοκρατούσας, του Χριστού και του Προδρόμου και οι 13 μικρές εικόνες του Δωδεκάορτου.

    Στο εσωτερικό του ναού δεν υπάρχουν αγιογραφίες, από δε τις φορητές του εικόνες, ξεχωρίζουν οι 3 του Αγ. Αθανασίου (μία μεγάλη στο Νότιο τοίχο της εκκλησίας, μία άλλη μικρότερη, του 1967, στο Βόρειο τοίχο και η θαυματουργή, ασφαλώς, σε εικονοστάσι).

    Η είσοδος στο καθολικό γίνεται από δύο πόρτες, που βρίσκονται στη Νότια πλευρά του. Η μία στον πρόναο και η άλλη στον κυρίως ναό. Πάνω από την εξωτερική πόρτα του κυρίως ναού, υπάρχει τσιμεντένιο χαγιάτι».*

    Η επίσκεψη της Μονής του Αγ. Αθανασίου μπορεί να γίνει με αυτοκίνητο από το χωριό Πέρδικα είτε μέσω της παραλίας Καραβοστάσι είτε μέσω της διασταύρωσης στον δρόμο από Πέρδικα προς Αγιά.

    Κατά την εορτή της Μονής στις 2 Μαΐου, πραγματοποιείται ημερήσιο πανηγύρι στον διπλανό ελαιώνα ενώ την παραμονή πραγματοποιείται η λιτάνευση της θαυματουργής Εικόνας.

    Συνιστάται δε όχι μόνο για το θρησκευτικό, αλλά και για το φυσιολατρικό ενδιαφέρον της καθώς πλησίον της Μονής, υπάρχει το ομώνυμο περιπατητικό μονοπάτι μήκους 2 περίπου χιλιομέτρων, μιας δασώδης περιοχή πλησίον ποταμού που εκβάλει στο Καραβοστάσι.

    *Δημήτριος Καμαρούλιας, «Τα μοναστήρια της Ηπείρου» τ. Β’, Αθήνα 1996

  • ΑΓΙΟΝΗΣΙ

    Στο κατάφυτο από πεύκα μικρό νησάκι – Αγιονήσι – που βρίσκεται στην είσοδο του Όρμου της Ηγουμενίτσας, υπάρχει το καθολικό της Μονής της Ζωοδόχου Πηγής, μετοχιού της Μονής Γηρομερίου Θεσπρωτίας.

    Για το μοναστήρι αυτό, η Αδελφότητα της Ιεράς Μονής Κοίμησης Θεοτόκου Γηρομερίου (Ίερά Μονή Γηρομερίου, 1993, σελ. 68), αναφέρει τα εξής:

    «Εις τήν εισοδον τού κόλπου της Ηγουμενίτσας καί εις άπόστασιν ολίγων μέτρων από τήν ακτή ύπάρχει μία κατάφυτος νησίδα πού ονομάζεται Αγιονήσι.

    Εις τό μέσον της νησίδας υπάρχει παλαιόν ναίδριον εφιερωμένον  εις τήν Ζωοδόχον  Πηγήν, απροσδιορίστου χρονολογίας . Κατά τήν παράδοσιν, πρίν από πολλά χρόνια εκεί ελειτούργησε ανδρική  Μονή . Αυτό αποδεικνύεται από τήν ύπαξη ερειπωμένων κελλίων, ένός πηγαδιού, επιχωματωμένου σήμερα, καθώς καί από τήν εύρεσιν πολλών ανθρωπίνων οστών, κατά τήν πρόσφατον ανακαίνισιν τού ναϊδρίου. Πέραν αυτών, δέν ύπάρχουν κάποια επιπλέον ίστορικά στοιχεία, σχετικά μέ τό Μετόχων αυτό.»

    Το καθολικό της Μονής της Ζωοδόχου Πηγής είναι μικρή μονόκλιτη βασιλική, χωρίς πρόναο και τοιχογραφίες. Στην εξωτερική Δυτική πλευρά της εκκλησίας, έχει εντοιχιστεί μία μικρή ενεπίγραφη πλάκα, με δυσανάγνωστη χρονολογία.

    Στα Δυτικά της εκκλησίας υπάρχουν τα ερείπια των κελλιών του μοναστηριού, ενώ στα ΒΑ της, μία δεξαμενή βρόχινου νερού .

    Η επίσκεψη του Αγιονησιού γίνεται με καΐκι από την Ηγουμενίτσα (μισή ώρα διαδρομή).

    Την ημέρα εορτασμού της Μονής, την Παρασκευή μετά το Πάσχα, ξεκινούν από την Ηγουμενίτσα καΐκια που μεταφέρουν τους πιστούς και τελείται θεία λειτουργία.

Φυσικό περιβάλλον

  • ΠΑΡΑΛΙΕΣ

    ΔΡΕΠΑΝΟ
    Γαλάζια Σημαία,  Ομπρελοκαθίσματα, Ντουζ, Αποδυτήρια, Δραστηριότητες στη θάλασσα, Πρόσβαση ΑΜΕΑ
    ΜΕΓΑ ΑΜΜΟΣ
    Γαλάζια Σημαία,  Ομπρελοκαθίσματα, Ντουζ, Αποδυτήρια, Δραστηριότητες στη θάλασσα, Πρόσβαση ΑΜΕΑ, Βότσαλο
    ΚΑΡΑΒΟΣΤΑΣΙ
    Γαλάζια Σημαία, Ομπρελοκαθίσματα, Ντουζ, Αποδυτήρια, Δραστηριότητες στη θάλασσα, Πρόσβαση ΑΜΕΑ, Αμμώδης 
    ΠΙΣΙΝΑ
    Άμμωδης, Πρόσβαση δια θαλάσσης 
    ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
    Γαλάζια Σημαία, Ντουζ, Αποδυτήρια, Δραστηριότητες στη θάλασσα, Πρόσβαση ΑΜΕΑ, Βότσαλο  
    ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΒΡΑΧΟΣ
    Ντουζ, Αποδυτήρια, Ομπρελοκαθίσματα, Αναψυκτήριο, Bar, Βότσαλο
    ΜΠΕΛΑ ΒΡΑΚΑ
    Δραστηριότητες στη θάλασσα, Αμμώδης 
    ΜΙΚΡΗ ΑΜΜΟΣ
    Ντουζ, Αποδυτήρια, Δραστηριότητες στη θάλασσα, Ομπρελοκαθήσματα, Αναψυκτήριο, Bar, Αμμώδης.
    ΓΑΛΛΙΚΟΣ ΜΟΛΟΣ
    Ντουζ, Αποδυτήρια,  Ομπρελοκαθίσματα, Αναψυκτήριο, Bar, Βότσαλο
    ΓΑΤΑ
    Ντουζ, Αποδυτήρια,  Ομπρελοκαθίσματα, Αναψυκτήριο, Βότσαλο
    ΝΑΥΤΙΛΟΣ
    Camping, Ντουζ, Αποδυτήρια,  Ομπρελοκαθίσματα, Αναψυκτήριο, Bar, Βότσαλο
    ΚΑΛΑΜΙ
    Camping, Ντουζ, Αποδυτήρια, Αναψυκτήριο, Bar, Βότσαλο
    ΣΟΦΑΣ
    Camping, Ντουζ, Αποδυτήρια, Αναψυκτήριο, Bar, Βότσαλο
    ΔΕΗ
    Ντουζ, Αποδυτήρια, Αναψυκτήριο, Bar, Βότσαλο
    ΑΡΙΛΑ
    Ντουζ, Αποδυτήρια, Ομπρελοκαθίσματα, Αναψυκτήριο, Bar, Αμμώδης
    ΚΑΡΒΟΥΝΟ
    Ντουζ, Ομπρελοκαθίσματα, Αποδυτήρια, Αναψυκτήριο, Bar, Βότσαλο
    ΠΛΑΤΑΡΙΑ
    Ντουζ, Αποδυτήρια, Ομπρελοκαθίσματα, Αναψυκτήριο, Bar, Αμμώδης
    ΚΑΜΙΝΙ
    Ντουζ, Αναψυκτήριο, Bar, Βότσαλο
    ΜΕΓΑ ΝΤΡΑΦΙ
    Ομπρελοκαθίσματα, Αναψυκτήριο, Βότσαλο 
    ΣΠΗΛΑΙΟ, ΜΑΤΙ ΚΥΚΛΩΠΑ
    Βότσαλο, Σπήλαιο 
    ΣΟΥΦΗΣ
    Ντουζ, Ομπρελοκαθίσματα, Αποδυτήρια, Αναψυκτήριο, Bar, Βότσαλο
    ΜΠΟΥΚΑ
    Ντουζ, Αποδυτήρια, Δραστηριότητες στη θάλασσα, Ομπρελοκαθίσματα, Αναψυκτήριο, Bar, Αμμώδης. 
    ΖΑΒΙΑ
    Ομπρελοκαθίσματα, Βότσαλο 

  • Κοντινές εξορμήσεις

    Στην Kεστρίνη, 8,5 χλμ. BΔ, χτισμένη αμφιθεατρικά στους πρόποδες του Μαυρονόρους, με πανοραμική θέα στην πεδιάδα του Καλαμά. Στη διαδρομή προς τη μονή Ραγιού (11ου αι.) θα συναντήσετε το αρδευτικό φράγμα του ποταμού και το πέτρινο γεφύρι της Γκουμανής. Πολύ κοντά στο γεφύρι, βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας Γιτάνης, που άκμασε κατά την ελληνιστική περίοδο και καταστράφηκε από τους Ρωμαίους.
    Στον Παραπόταμο, 9 χλμ. Β. Κοντά στον οικισμό Γεροπλάτανος βρίσκεται το κάστρο της Ντόλιανης, το οποίο χρονολογείται στην κλασική εποχή.
    Στις Φιλιάτες, 17,5 χλμ. B, συγκοινωνιακό κι εμπορικό κόμβο, σε μια περιοχή γεμάτη πεύκα, κυπαρίσσια και καρυδιές. Σε απόσταση 10,5 χλμ. B βρίσκεται η μονή Γηρομερίου (14ου αι.), σε θαυμάσια τοποθεσία με αιωνόβια πλατάνια και τρεχούμενα νερά. Εδώ φυλάσσονται πολύτιμα εκκλησιαστικά κειμήλια. Οι Φιλιάτες αποτελούν αφετηρία για διαδρομές στα γύρω χωριά Φοινίκι, Φανερωμένη, Γιρομέρι, Πλαίσιο και Σιδέρη. Κοντά στο χωριό Ελαία δείτε το πέτρινο τοξωτό γεφύρι του ποταμού Καλπακιώτικου.

    Στη Σαγιάδα, 19,5 χλμ. BΔ, ένα παραθαλάσσιο χωριό γνωστό για τις ψαροταβέρνες και το όμορφο ηλιοβασίλεμά του. Από εδώ εκτελούνται επίσης δρομολόγια για την Κέρκυρα. Από τον σύγχρονο οικισμό ένα μονοπάτι οδηγεί στην Παλαιά Σαγιάδα, με αξιόλογα δείγματα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Σε λόφο πάνω από το Ασπροκκλήσι βρίσκεται η Λιόψη, άλλος ένας εγκαταλειμμένος παραδοσιακός οικισμός. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το Δέλτα του ποταμού Καλαμά, ένας σημαντικός υδροβιότοπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Στην περιοχή υπάρχουν μονάδες ιχθυοκαλλιέργειας.

  • ΔΕΛΤΑ ΚΑΛΑΜΑ

    Σε απόσταση λίγων μόλις χιλιομέτρων από τα σύνορα με την Αλβανία, στις ακτές του Ιονίου πελάγους βρίσκεται ένας από τους σημαντικότερους υγροτόπους της Δυτικής Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης. Είναι το Δέλτα του ποταμού Καλαμά που περιλαμβάνει τις εκβολές της παλιάς και νέας κοίτης του, τις λιμνοθάλασσες Ρηχό, Βατάτσα, Λούτσα Παπαδιά, Βοντάς κ.α., τους βαλτώδεις σχηματισμούς γύρω από αυτές και τη χερσαία εύφορη περιοχή που έχει δημιουργηθεί με τα χρόνια από τις αποθέσεις του ποταμού. Η έκταση της προστατευόμενης περιοχής του Δέλτα Καλαμά ανέρχεται σε 8.531 εκτάρια. Το υψόμετρο των επίπεδων δελταϊκών εκτάσεων κυμαίνεται από 0-12μ., ενώ μέσα σε αυτές ορθώνονται υψηλοί λόφοι μορφής νησιών, κυρίως το Μαύρο Όρος (ή βουνό της Κεστρίνης, 509μ. υψόμετρο) και η Μαστιλίτσα, αλλά και άλλοι μικρότεροι.

    Η περιοχή είναι σημαντική τόσο σε Εθνικό επίπεδο (περιοχή προστασίας της φύσης, Ν.1650/86, άρθρο 19, παραγρ.2), όσο και σε Ευρωπαϊκό (έχει χαρακτηριστεί Τόπος Κοινοτικής Σημασίας με κωδικό GR 2120001 και Ζώνη Ειδικής Προστασίας για πουλιά με κωδικό GR 2120005), εξαιτίας της πλούσιας βιοποικιλότητας που παρουσιάζει, αλλά και της γεωγραφικής της θέσης που είναι σημαντική εφόσον αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Δυτικής μεταναστευτικής οδού των πουλιών.

    Παραγωγικές δραστηριότητες

    Η γεωργία αποτελεί την κύρια παραγωγική δραστηριότητα των κατοίκων των γύρω οικισμών. Η εύφορη δελταϊκή πεδιάδα που σχηματίστηκε με τα χρόνια από τον ποταμό Καλαμά σε συνδυασμό με την κατασκευή του φράγματος και των εγγειοβελτιωτικών έργων σε αυτή, συντέλεσαν στην εντατική ανάπτυξη της γεωργίας στην περιοχή με κυριότερες καλλιέργειες τα εσπεριδοειδή, το καλαμπόκι και τη μηδική. Επίσης σημαντική είναι και η αλιεία που πραγματοποιείται εντός των λιμνοθαλασσών από τους αλιευτικούς συνεταιρισμούς της περιοχής, και οι ιχθυοκαλλιέργειες που έχουν αναπτυχθεί εντός της θαλάσσιας περιοχής. Τα τελευταία χρόνια στη θαλάσσια περιοχή κοντά στις εκβολές του Καλαμά αναπτύσσονται και μυδοκαλλιέργειες.

  • ΠΟΤΑΜΟΣ ΚΑΛΑΜΑΣ (ΘΥΑΜΙΣ)

    Οργισμένος και ορμητικός, όπως υποδηλώνει και η ονομασία του (θύω = εφορμώ, κατασπαράζω, βρίσκομαι σε οργή), ο ποταμός Καλαμάς – Θύαμις αποτελεί τον μεγαλύτερο ποταμό της Ηπείρου και τον σημαντικότερο υδροβιότοπο της Δυτικής Ελλάδας. Με πηγές στα βουνά των Ιωαννίνων, ο ποταμός Καλαμάς ξεκινάει ένα μακρινό ταξίδι ανάμεσα σε χωριά των Ιωαννίνων και της Θεσπρωτίας, δημιουργώντας τοπία αξεπέραστου φυσικού κάλλους, δίπλα σε δάση με πλατάνια, λεύκες και ιτιές, για να συνεχίσει απτόητος μέχρι τη θάλασσα και το Ιόνιο Πέλαγος.

    Πηγή ζωής για τις γύρω απ’ αυτόν περιοχές αποτελεί σπουδαίο καταφύγιο βαλκανικών ενδημικών ειδών, με το Δέλτα Καλαμά να προστατεύεται και από το Δίκτυο Natura 2000. Αποτελεί ιδανικό προορισμό για όσους αναζητούν την επαφή με τη φύση και την άγρια ομορφιά της. 

  • Η ΛΙΜΝΗ ΜΕ ΤΑ ΝΟΥΦΑΡΑ

    Στο νότιο άκρο του Νομού Θεσπρωτίας, στα όρια με το Νομό Πρέβεζας και σε οροπέδιο που δημιουργήθηκε σε υψόμετρο 100μ. περίπου μεταξύ των βουνών της Πάργας δυτικά και της οροσειράς του Μαργαριτίου ανατολικά, δημιουργήθηκε η λιμναία έκταση που αποτελεί το Έλος Καλοδικίου. Η στάθμη των νερών του έλους, καθώς και η φυσιογνωμία του εξαιτίας της βλάστησης κυμαίνεται μεταξύ των εποχών του έτους.

    Το έλος Καλοδίκι είναι ένας από τους σημαντικούς και ιδιαίτερους υγροτόπους στην Ελλάδα που αποτελεί μοναδικό σχηματισμό τυρφώδους – γαιώδους περιοχής με μεγάλη οικολογική και ιδιαίτερη αισθητική αξία.

    Η σημαντικότητα του έπεται τόσο στην ορνιθοπανίδα που φιλοξενεί λόγω της γεωγραφικής του θέσης (βρίσκεται στη δυτική μεταναστευτική οδό και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του δικτύου μεταναστευτικών σταθμών των πουλιών στην Δυτική Ελλάδα), όσο και στα φυσικά του χαρακτηριστικά (έλος γλυκού νερού, πλούσια βλάστηση με νούφαρα, κλπ.). Την εποχή της ανθοφορίας των νούφαρων (Nymphea alba), αρχές καλοκαιριού, η όψη του έλους είναι μοναδική.

    Το Έλος Καλοδικίου είναι Περιοχή Κοινοτικού Ενδιαφέροντος (SCI), συμπεριλαμβανομένη στον Επιστημονικό Κατάλογο του Ευρωπαϊκού Δικτύου Natura 2000, με κωδικό GR2120002 καλύπτοντας επιφάνεια 787Ηa. Μαζί με άλλους υγρότοπους της ευρύτερης περιοχής έχει χαρακτηριστεί επίσης ως Ζώνη Ειδικής Προστασίας (Special Protected Area – SPA) με κωδικό GR2120006. Τέλος, σύμφωνα με τους χαρακτηρισμούς του άρθρου 19 παρ. 2 του Ν.1650/86, το έλος Καλοδικίου έχει προταθεί να χαρακτηριστεί ως περιοχή “προστασίας της φύσης” λόγω της μεγάλης οικολογικής και βιολογικής του αξίας.

  • ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΤΩΝ ΣΥΒΟΤΩΝ

    Στολίδι για τον Δήμο μας και σημείο αναφοράς χιλιάδων τουριστών, που αποφασίζουν να μας επισκεφτούν, αποτελούν τα Νησάκια των Συβότων. Μαύρο Όρος, Άγιος Νικόλαος, Χοιρονήσι, Μικρό Μουρτεμένο και Μεγάλο Μουρτεμένοσχηματίζουν την δική μας καταπράσινη Πολυνησία, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τους πιο εξωτικούς προορισμούς της Ελλάδας, αλλά και του εξωτερικού. Σε μικρή απόσταση από τον ομώνυμο γραφικό οικισμό αγκαλιάζουν προστατευτικά τον κόλπο, δημιουργώντας επίγειους κρυφούς παράδεισους που θα σας σαγηνεψουν.

    TIP:  Αξίζει να νοικιάσετε βαρκάκι για τις διάσημες παραλίες μας Πισίνα (παραλία που δικαιολογεί απόλυτα την ονομασία της), Μπέλλα Βράκα (παραλία που μπορείτε να προσεγγίσετε και πεζοί μέσω μιας στενής λωρίδας άμμου που συνδέεται με την στεριά), Διαπόρι και Αλάτι και ζήστε αξέχαστες στιγμές χαλάρωσης στα γαλαζοπράσινα νερά του Ιονίου.

  • ΠΡΟΣΒΑΣΗ & ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ

    ΠΡΟΣΒΑΣΗ

    Επισκεφτείτε τον Δήμο Ηγουμενίτσας με:

    Αυτοκίνητο μέσω των:

    Εγνατία Οδός (Ε90)
    Ιόνια Οδός (Α5)
    Ε.Ο. Ηγουμενίτσας – Πρέβεζας (Ε55)
    Οι αποστάσεις από Ηγουμενίτσα με κεντρικές πόλεις:

    Ιωάννινα : 79 χλμ
    Πρέβεζα: 87 χλμ
    Πάτρα: 289 χλμ
    Θεσσαλονίκη: 322 χλμ
    Αθήνα: 484 χλμ
    Λεωφορείο:

    Τακτική σύνδεση με τις κεντρικότερες πόλεις.

    Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του ΚΤΕΛ www.ktel-thesprotias.gr

    Πλοίο:

    Σύνδεση λιμένα Ηγουμενίτσας με Πάτρα, Κέρκυρα, Παξούς, αλλά και με Πρίντεζι, Μπάρι, Ανκόνα, Βενετία.

    Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του ΟΛΗΓ Α.Ε. www.olig.gr

    Αεροπλάνο μέσω των:

    Αεροδρόμιο Ακτίου τηλ. 2682026113
    Αεροδρόμιο Κέρκυρας «Ιωάννης Καποδίστριας» τηλ. 2661089600
    Αεροδρόμιο Ιωαννίνων «Βασιλεύς Πύρρος» τηλ.2651083600
     

  • ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ
    • EKAB / ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ: Τηλ. 166
    • Νοσοκομείο Φιλιατών: Τηλ. 26640 22203
    • Κ.Υ. Ηγουμενίτσας: Τηλ. 26650 24420
    • Κ.Υ. Παραμυθιάς: Τηλ. 26660 22124
    • Κ.Υ. Μαργαριτίου: Τηλ. 26650 94211
    • Περ. Ιατρείο Πέρδικας: Τηλ.26650 91290
    • Περ. Ιατρείο Συβώτων: Τηλ.26650 71256
    • Αστυνομία: Τηλ. 26650 29600
    • Αστυνομία Ηγουμενίτσας: Τηλ. 26650 29665
    • Αστυνομία Παραμυθιάς: Τηλ. 26660 22222
    • Αστυνομία Πέρδικας: Τηλ. 26650 91292
    • Αστυνομία Μαργαριτίου: Τηλ. 26650 94206
    • Αστυνομία Συβότων: Τηλ. 26650 93333
    • Αστυνομία Φιλιατών: Τηλ. 26640 22393
    • Τροχαία: Τηλ. 26650 24133
    • Λιμεναρχείο Ηγουμενίτσας: Τηλ. 26650 99400
    • Λιμενικός Σταθμός Συβότων: Τηλ. 26650 43100
    • Οργανισμός Λιμένος Ηγουμενίτσας: Τηλ. 26650 99300
    • Τελωνείο Ηγουμενίτσας: Τηλ. 26650 22290
    • Τελωνείο Σαγιάδας: Τηλ. 26640 51217
    • ΕΟΤ: Τηλ. 26650 22227
    •  

Πηγή :Με την ευγενική παραχώρηση του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού www.visitgreece.gr ,Δήμος, Ηγουμενίτσας , Βικιπαιδεια
φωτο : https://igoumenitsa.gr/el/

Το boutique ξενοδοχείο Aktaion, που χρονολογείται από το 1936, βρίσκεται στην παραλία της Ηγουμενίτσας και απέχει 5 λεπτά από το λιμάνι και 5 λεπτά από το κέντρο. Παρέχεται δωρεάν Wi-Fi σε όλους τους χώρους. Προσφέρει 20 άνετα δωμάτια. Όλα τα δωμάτια περιλαμβάνουν δωρεάν κλιματισμό, δορυφορική τηλεόραση 32 ιντσών και μπάνιο με στεγνωτήρα ….περισσότερα εδώ

Κτισμένο στην παραλιακή οδό της Ηγουμενίτσας, στο κέντρο της πόλης και μόλις 500m από το νέο λιμάνι, το ξενοδοχείο Jolly θα σας κερδίσει με την απλότητα, την άνεση και την πολυτέλεια, στοιχεία που χαρακτηρίζουν την υψηλή του αισθητική. Διαθέτει 27 δωμάτια όλα εξοπλισμένα με το δικό τους λουτρό, τηλεόραση, τηλέφωνο και κλιματισμό. Κατά την διαμονή σας,..περισσότερα εδώ

Η Athellas στο