ΓΥΘΕΙΟ
Γύθειο (Ανατολική Μάνη)
Βρίσκεται 42 χλμ. νότια της Σπάρτης και είναι η έδρα του ομώνυμου Δήμου, όπου υπάγονται και οι οικισμοί Άγιος Κωνσταντίνος, Βουτρούβη, Γυριστά, Λίμνη, Μαρούλια, Πασσαβάς, Πριτσιώτικο και Σελινίτσα. Η πόλη είναι αμφιθεατρικά κτισμένη στους πρόποδες του βουνού Ακούμαρου (Λαρυσσίου κατά την αρχαιότητα), στο μυχό του Λακωνικού κόλπου.
Συνδέεται οδικά με την υπόλοιπη Μάνη και μέσω θαλάσσης με Νεάπολη, Κύθηρα, Πειραιά και Κρήτη. Στο Γύθειο καταλήγει η εθνική οδός από τη Σπάρτη και ο παραλιακός δρόμος από τη Σκάλα. Από εδώ συνεχίζει ο δρόμος για την Αρεόπολη και τη γνωριμία με τη Μάνη. Στο λιμάνι που πιάνει το φεριμπότ από Πειραιά συνδέει τη νότια Πελοπόννησο με τα Κύθηρα, ενώ λειτουργεί σταθμός ανεφοδιασμού, για τα σκάφη αναψυχής και στο καρνάγιο γίνονται επισκευές – συντηρήσεις.
Το Γύθειο έχει κατοικηθεί από τα Προϊστορικά χρόνια όπως μαρτυρούν και τα ευρήματα του σπηλαίου στη θέση Λακωνίς, κοντά στη πόλη του Γυθείου.
Σύμφωνα με την παράδοση όταν ο Θεός Απόλλωνας φιλονίκησε με τον Ηρακλή για τον μαγικό τρίποδα του μαντείου των Δελφών και στο τέλος συμφιλιώθηκαν, ο τόπος ονομάσθηκε ‘’Γύη Θεών’’ δηλαδή Γύθειο.
Ήταν το επίνειο και ο ναύσταθμος της αρχαίας Σπάρτης και αργότερα, στη Ρωμαϊκή εποχή και στα χρόνια της Φραγκοκρατίας ένα από τα κυριότερα εμπορικά λιμάνια της νότιας Πελοποννήσου με κατεργασία και εμπόριο πορφύρας, μαρμάρου, κλπ.
Στα Ρωμαϊκά χρόνια (195 π.χ.) το Γύθειο ήταν η πρωτεύουσα του Κοινού των Ελευθερολακώνων, με πληθυσμό 25.000 κατοίκους. Τότε κατασκευάσθηκαν το θέατρο της πόλης, η ακρόπολή της, τα δημόσια λουτρά, ναοί και αρκετά σπίτια με πλούσιο διάκοσμο και ψηφιδωτά, ενώ η πόλη διακοσμήθηκε με περίτεχνα αγάλματα.
Αργότερα η πόλη καταστράφηκε από σεισμό (το 375 μ.X.) και τμήματα των ερειπίων της αρχαίας πόλεως του Γυθείου βρίσκονται στο βόρειο άκρο της σημερινής πόλης. Ο επισκέπτης μπορεί να τα δει βυθισμένα στο βυθό της θάλασσας ανατολικά του σταδίου της. Πιο κάτω, στο βάθος του κόλπου, βρίσκονται τα Τρίνησα, το άλλοτε αγκυροβόλι της Σπαρτιάτικης αρμάδας.
Οι σωστικές ανασκαφές μέσα στη πόλη έχουν φέρει στο φως μνημεία σημαντικής αξίας: ψηφιδωτά, δημόσια κτίρια, κατοικίες με ωραία διακοσμητικά ψηφιδωτά δάπεδα, νεκροταφεία, καλή κεραμική, γλυπτά, νομίσματα, επιγραφές κλπ. Πολλά ευρήματα βρίσκονται στο αρχαιολογικό Μουσείο του Γυθείου.
Περίπου 11 χλμ. ΝΑ είναι τα ερείπια του μεγάλου φράγκικου κάστρου του Πασσαβά, κτισμένο τον 13ο αιώνα και 36 χλμ. προς την ίδια κατεύθυνση τα περίφημα σπήλαια Δυρού.
-
Αρεόπολη
Χτισμένη σε ξερό και γυμνό τοπίο, τελείως απροστάτευτη από τη μανία των ανέμων, στέκει στην είσοδο της Μάνης. Ο οικισμός δημιουργήθηκε σε θέση με νευραλγική σημασία, πάνω στο βραχώδες ύψωμα που απλώνεται στα πόδια του βουνού Προφήτης Ηλίας του Σαγγιά, για να ελέγχει το βασικό οδικό άξονα της Ν – ΝΔ Μάνης.
Παλαιότερα ονομαζόταν Τζιμοβαή ή Τσίμοβα (σλάβικη ονομασία). Αερόπολη ονομάστηκε μετεπαναστατικά προς χάρη των Μαυρομιχαλαίων, όταν ορίστηκε διοικητική πρωτεύουσα της επαρχίας Οιτύλου (1836).Διάφορα στοιχεία (π.χ. το κωδωνοστάσιο των Ταξιαρχών και οι πυργοκατοικίες των Μαυρομιχάλη, Καπετανάκου και Μπαρελάκου) τονίζουν ιδιαίτερα την κατακόρυφη διάσταση. Το αρχοντικό πυργόσπιτο του Καπετανάκου (χτισμένο μετά το 1830) επεκτάθηκε σταδιακά προς ανατολάς και κατά μήκος του αναπτύχθηκε αγορά, σημαντική για όλη τη Μάνη. Αυτή την περίοδο χτίστηκαν και νέα μεγαλύτερα διώροφα ή τριώροφα κτήρια με ισόγεια μαγαζιά και κατοικίες και ο οικισμός απέκτησε χαρακτήρα μικρής πόλης. Η ανοικοδόμηση συνεχίστηκε μέχρι το 1940, όταν και άρχισε να μειώνεται.
Ιστορική είναι η εκκλησία των Ταξιαρχών του 18ου αι. στο κέντρο της πόλης και η Πέτρα που χρησίμευε για στήριγμα της ελληνικής σημαίας κατά την Επανάσταση του ’21. Παρά τη μείωση του πληθυσμού της μεταπολεμικά, παραμένει ο μεγαλύτερος οικισμός και η πρωτεύουσα της Μέσα Μάνης. Έχει προεπαναστατικά και μετεπαναστατικά έργα γοήτρου (μεγάλες και ενδιαφέρουσες κατοικίες, κατοικίες επιφανών γενεών). Η φύση συνυπάρχει με το δομημένο περιβάλλον. Μικροί κήποι με εληές, συκιές και μουριές καθώς και διάφορα αγριολούλουδα που φυτρώνουν στους κήπους και τους τοίχους των σπιτιών.
Βάθεια
ΒΑΘΕΙΑ Η Βάθεια είχε κατά την εξέλιξή της τρεις θέσεις. Αρχικά ήταν κτισμένη ανάμεσα στα χαμηλά βουνά σ΄ένα ίσιωμα γεμάτο μάντρες. Αργότερα μετακινείται στην πλαγιά του λόφου, στο Γουλά. Αυτός είναι ο πυρήνας από τον οποίο θα αναπτυχθεί (τον 18ο αι.) η Βάθεια στην κορυφή του λόφου, όπου βρίσκεται και σήμερα σε θέση ακρόπολης, δεσπόζοντας στη γύρω περιοχή. Τον κτιριακό πυρήνα του Γουλά αποτελούν οκτώ σπίτια και ο πολεμικός πύργος. Η Βάθεια σε θέση στρατηγική (κορυφές, λόφοι) είναι ένα πυκνοκτισμένο και εντυπωσιακό κτιριακό σύνολο αποτελούμενο από 70 περίπου κατοικίες, 4 εκκλησίες, 2 πολεμικούς πύργους και 5 λιοτρίβια. Πυρήνας του χωριού θεωρείται ο Μιχαλικιάνικος πύργος. Διαμορφώθηκε με διαδοχικές εγκαταστάσεις γενιών που με συνεχή κατοίκηση πύκνωσαν τις ιδιαίτερες γειτονιές του. Η ασφάλεια και η άμυνα είχαν ζωτική σημασία για τη σύνθεση και την αρχιτεκτονική του χωριού. Τα περισσότερα κτίρια κτίστηκαν μεταξύ 1840 και 1900. Διακρίνονται σε μονώροφα και διώροφα παλιά Μανιάτικα σπίτια, σε διώροφα, τριώροφα και τετραώροφα πυργόσπιτα και σε νεώτερα μονώροφα και διώροφα βοηθητικά προσκτίσματα. Ο οικισμός περιβάλλεται από πράσινο, δέντρα και θάμνους της Μάνης ενώ την άνοιξη προστίθενται και τα αγριολούλουδα που φυτρώνουν στους κήπους και
ΚΟΤΡΩΝΑΣ -ΠΥΡΓΟΣ ΔΕΜΕΣΤΙΧΑ τους δρόμους του χωριού.
Κότρωνας
Το χωριό Κότρωνας είναι το μεγαλύτερο παραθαλάσσιο χωριό της ανατολικής Μάνης. Βρίσκεται νότια της Σπάρτης και σε απόσταση 87 χλμ. από αυτήν και σε απόσταση 41 χλμ. από το Γύθειο.
Φημίζεται για τις υπέροχες παραλίες (μικρή και μεγάλη άμμο, συκιάς στη νησίδα Σκόπα) που διαθέτει αλλά και για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του.
Κατά την περιήγησή σας στην περιοχή θα δείτε ότι υπάρχουν πολλά λιμανάκια με αμμουδιά ή βότσαλα.Έτσι, μπορείτε να επιλέξετε ανάλογα με τις ιδιαίτερες προτιμήσεις σας το κατάλληλο για να κολυμπήσετε και να περάσετε ξέγνοιαστες ώρες.
Σύμφωνα με την παράδοση το όνομά του το οφείλει στη μορφολογία του εδάφους του. Μυτεροί βράχοι και πέτρες συνθέτουν ένα τοπίο ξερό και άνυδρο με πέτρινα σπίτια παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Μια εικόνα δηλαδή χαρακτηριστική της Μάνης…
Είναι κτισμένος στο μυχό ενός ήρεμου, συνήθως όρμου, προφυλαγμένου από το βοριά, στον οποίο τοποθετείται η αρχαία πόλη Τευθρώνη, που σύμφωνα με το Παυσανία, οικιστής της ήταν ο Αθηναίος Τεύθραντας.
Η Τευθρώνη είχε επεκταθεί από τη σημερινή Ζούδα μέχρι τη Γονέα και είχε δύο ακροπόλεις, μια στη χερσονησίδα Σκοπά και μια στο κάστρο των Λουκάδικων.
Στη πόλη υπήρξε η Νάϊα πηγή και οι κάτοικοι τιμούσαν περισσότερο την Ισσωρία Άρτεμη (προδωρική θεότητα) που η λατρεία της μεταδόθηκε από το Κότρωνα στην Σπάρτη.
Η ονομαστή πόλη του Κοινού των Ελευθερολακώνων βυθίστηκε στο νερό με το μεγάλο σεισμό του 3ου αιώνα μ.Χ.
Ερείπια και ευρήματα της Τευθρώνης έχουν βρεθεί τυχαία από ψαράδες και δύτες, στην περιοχή της νησίδας Σκοπά.Σύμφωνα με τα ευρήματα η περιοχή παρουσιάζει Πρωτοελλαδική – Μεσοελλαδική και Μυκηναϊκή κατοίκηση, όπως μαρτυρούν ο οψιανός, τα κεραμικά οι ζαφικοί πίθοι και οι προϊστορικοί λίθινοι πέλεκεις, ενώ παρουσιάζει ανάπτυξη και κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους.
Ο Κότρωνας συνδέεται με τη νησίδα Σκοπά, με χερσόνησο μήκους 300 μ., στο οποίο έχουν βρεθεί όστρακα, οψιανοί λίθοι και ταφές σε πιθάρια.
Διασώζονται νεολιθικά, προελληνικά, Ελληνικά και βυζαντινά ερείπια, καθώς και ερείπια εκκλησιών, όπως του Αγίου Νικολάου στον οποίο διακρίνουμε τοιχογραφίες.
Στα σπίτια του σημερινού Κότρωνα, όπως και σε ορισμένες εκκλησίες, παρατηρούμε εντοιχισμένες επιγραφές, κιονόκρανα και αρχιτεκτονικά μέλη της αρχαίας πόλης. Αξιόλογες οι εκκλησίες του Αγίου Νικολάου, σταυροειδής με τρούλο και καμπαναριό, κτισμένη πάνω σε ομώνυμη παλαιότερη, της Υπαπαντής, του Αγίου Χαραλάμπου κ.α.
Ο Κότρωνας και τα γύρω χωριά συμμετείχαν -όπως όλοι οι Μανιάτες- στην πρώτη γραμμή των εθνικών αγώνων, στα νεότερα χρόνια, (Επανάσταση 1821, εκστρατεία στην Κρήτη, Μακεδονικό Αγώνα, Βορειηπειρωτικό κ.ά.).
Στη παραλία βρίσκεται η προτομή του μακεδονομάχου ήρωα, Νικηφόρου Δεμέστιχα, ενώ ο Πύργος της οικογένειας είναι στον οικισμό Αλεπού.
Από το Κότρωνα είναι δυνατή η επίσκεψη στα χωριά της Μάνης,όπως το Φλομοχώρι με την υπεροχή παραλία της “χαλικιάς του βάτα” καθώς και η επίσκεψη στη σπηλιά του Άδη, στο ακρωτήριο Ταίναρο.
Ο Κότρωνας έχει έναν δραστήριο Σύλλογο, που συσπειρώνει τα μέλη και τους φίλους του στην Αττική.
Έχει προσφέρει πολλά στο χωριό και κάθε χρόνο διοργανώνει ένα μοναδικό πανηγύρι στην προβλήτα του λιμανιού, τις μέρες του Σωτήρος (περί τις 6 Αυγούστου) -προς τιμήν της πάλαι ποτέ ακμάζουσας Ιεράς Μονής Σωτήρος που δεσπόζει πάνω απ’ τον Κότρωνα κοντά στο ερημοχώρι Γoνέα.
Η περιτειχισμένη Μονή χτίστηκε στα 1500 και έχει υπέροχες τοιχογραφίες- δεν είναι εξάλλου το μοναδικό βυζαντινό και μεταβυζαντινό μνημείο της περιοχής.
Η οικονομία της περιοχής στηρίζεται κατά βάση στην πρωτογενή αγροτική παραγωγή με μικρή απόδοση λόγω του πετρώδους χαρακτήρα του εδάφους της. Κατά δεύτερο λόγο, η οικονομία στηρίζεται στη Κτηνοτροφία, την αλιεία, το εμπόριο, τις κατασκευές, και τον τουρισμό.
Ωστόσο, οι αρχαιολογικές περιοχές και το φυσικό περιβάλλον δεν έχουν αξιοποιηθεί τουριστικά σε σημαντικό βαθμό.Η ομορφιά της περιοχής του γραφικού Κότρωνα και σε συνδυασμό με το υπέροχο γαλάζιο της θάλασσας, θα σας χαρίσει αξέχαστες στιγμές…
Και βέβαια αξίζει μια επίσκεψη μας!Από τον Σταύρο Λιλόγλου
http://www.pireasnews.gr -
Γερολιμένας
Κτισμένος δίπλα στη θάλασσα ο γραφικός μανιάτικος οικισμός με μικρό φυσικό λιμάνι. Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του Κάβο Γκρόσσο. Παλιότερα ήταν το σπουδαιότερο εμπορικό λιμάνι της Μέσα Μάνης.Σήμερα παρουσιάζει τουριστική άνοδο, απόρροια της τουριστικής υποδομής του. Έχει χώρους διαμονής και ταβέρνες με φρέσκα ψάρια.
Κατά πάσα πιθανότητα βρίσκεται στη θέση της αρχαίας Ιππόλας, ενώ απέχει 96 χιλιόμετρα από τη Σπάρτη. Οφείλει το όνομά του, στο γεγονός ότι στην αρχαιότητα θεωρείτο «Ιερός Λιμένας». Ανοιχτά ο κόλπος του καταλήγει στο ακρωτήριο Κάβο Γκρόσσο.Παρέχει μια ξεχωριστή θέα εμπρός στην απεραντοσύνη του νότιου πελάγους που απλώνεται και πέρα από το ακρωτήριο Ταίναρο.
Λίγο πιο νότια είναι το ακρωτήριο Ταίναρο ή Κάβο Ματαπάς με το μεγάλο φορτίο του.Στην απόκρημνη δυτική άκρη του είναι η Σπηλιά του Άδη, όπου λατρευόταν ο Ποσειδώνας και λίγο πιο κάτω στο Πόρτο Στέρνες βρίσκεται το ιερό του Ταινάριου Ποσειδώνα, το σημερινό εκκλησάκι του Ασώματου, φτιαγμένο από αρχαία υλικά.
Οίτυλο
Είναι ένα πολύ όμορφο χωριό που απέχει 7 χιλιόμετρα (βορειότερα) από την Αρεόπολη. Το Οίτυλο πήρε το όνομά του από το μυθικό ήρωα Οίτυλο που καταγόταν από το Άργος και ήταν γιός του Αμφιάνακτα.Το Οίτυλο, από το οποίο πήρε την ονομασία του ο παλαιότερος Δήμος Οιτύλου, είναι κατοικημένο συνεχώς από την αρχαιότητα και την εποχή του Ομήρου έως σήμερα. Συγκεκριμένα από την εποχή του Ομήρου αναφέρεται το Οίτυλο ως τμήμα του βασιλείου του Μενελάου. Από το Στράβωνα αργότερα αναφέρεται με το όνομα Βοίτυλο και ο Παυσανίας αναφέρει πως ήταν μια από τις κυριότερες πόλεις του «Κοινού των Ελευθερολακώνων». Διασώζονται ερείπια αρχαίων μνημείων και επιγραφές ιδιαίτερα γύρω από την παραλία όπου θεωρείται πως υπήρχε ναός του Σεράπιδος.
Τη περίοδο της Τουρκοκρατίας, στο Οίτυλο, εγκαταστάθηκαν επιφανείς οικογένειες, όπως των Βυζαντινών πριγκίπων Κομνηνών (Στεφανόπουλων) και των Μεδίκων ή Γιατριάνων. Μεταξύ του 1672 και 1674, δημιουργήθηκαν κύματα προσφύγων. Οι Γιατριάνοι μετανάστευσαν στη Τοσκάνη και οι Κομνηνοί-Στεφανόπουλοι στη Γένοβα, ενώ μέλη και των δύο οικογενειών εγκαταστάθηκαν στη Κορσική. Στην πλατεία βρίσκεται η ανάγλυφη πλάκα της αδελφοποίησης του Καργκέζε με το Οίτυλο (1990).
Το 1770, αγκυροβόλησε εδώ ο Ναύαρχος του Ρωσικού Στόλου, Θεόδωρος Ορλώφ, που μαζί με τους Μαυρομιχαλαίους και τους Μανιάτες ξεκίνησε την επανάσταση του 1770 (Ορλωφικά). Στη Μονή Ντεκούλου ή Δεκούλου υπογράφηκε η σχετική συμφωνία.Αξιόλογοι οι ναοί του Αγίου Γεωργίου, της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, της Κοίμηση της Θεοτόκου, των Ταξιαρχών και της μονής Δεκούλου ή Ντεκούλου με σωζόμενη εκκλησία και καλοδιατηρημένες αγιογραφίες.
Πόρτο Κάγιο
Το Πόρτο Κάγιο βρίσκεται στη θέση της αρχαίας πόλης Ψαμαθούς, που ανήκε στο Κοινό των Λακεδαιμονίων. Το 1792 ο Λάμπρος Κατσώνης τοποθέτησε σε όλο τον όρμο του Πόρτο Κάγιο κανόνια, τον οχύρωσε και τον χρησιμοποιούσε σαν ορμητήριο για τις επιδρομές του εναντίον των Τούρκων.
-
Τα τελευταία 1.100 χρόνια το όνομα Μαϊνη ή Βραχίων της Μάνης ορίζει τον τόπο που κατέχει η μεσαία από τις τρεις χερσονήσους στη νότια Πελοπόννησο. Η επιβλητική οροσειρά του Ανω και Κάτω Ταϋγέτου είναι η απόληξη στη Μεσόγειο της αλπικής πτύχωσης της Πίνδου και έτσι σχηματίζεται η επιμήκης χερσόνησος.
Οι βορειοδυτικές υπώρειες αποτελούν την Εξω Μάνη ή Βόρεια Αποσκιερή, αλλά αναμφίβολα η καρδιά των Μανιατών χτυπά στη Μέσα Μάνη…
Που με τη σειρά της μοιράζεται στην Αποσκιερή, αυτή του Δήμου Οιτύλου, και στην Προσηλιακή, αυτή του Δήμου Ανατολικής Μάνης.
Εμείς σήμερα θα ανακαλύψουμε πτυχές της Ανατολικής Μάνης, θα κινηθούμε στο «φως», από το Πόρτο Κάγιο στον Κότρωνα, και από τα παράλια στην κορυφογραμμή του Σαγγιά.
Η ιδιόμορφη αρχιτεκτονική φυσιογνωμία της Μάνης δικαιολογείται στην κοινωνική διάρθρωση και η συμπαγής δομή της φαμίλιας στηριζόταν στα πολλά ντουφέκια. Πολεμόπυργοι και πυργόσπιτα σφραγίζουν την ιδιότυπη κοινωνική διάρθρωση της Μάνης. Μεμονωμένοι μανιάτικοι πύργοι και λιλιπούτειοι συνοικισμοί.
Βαδίζοντας στο μυθικό Ακροταίναρο, ζώντας τη δύναμη της μανιάτικης γης στη Λάγεια, στην Κοκάλα, στο Φλομοχώρι, στο Εξω Νύφι…
Εστω και λίγο, ως επισκέπτες-προσκυνητές, αξίζει λοιπόν να ζήσετε στη λεβεντιά και τις ομορφιές της μοναδικής και αυθεντικής Μάνης που βλέπει στον Λακωνικό Κόλπο…
Αξιοθέατα-Αρχαιολογικοί χώροι
Κάστρα και Πύργοι
-
Το σπήλαιο “στα Καλαμάκια” σχηματίστηκε πριν από πολλές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια και χρησιμοποιήθηκε ως τόπος κατοικίας των παλαιολιθικών ανθρώπων. Οι επιχώσεις και τα αρχαιλογικά λείψανα που περιέχει σήμερα χρονολογούνται στην περίοδο πριν από 80.000 ως πριν από 40.000 χρόνια περίπου (μέση παλαιολιθική περίοδος). Στη συνέχεια, το σπήλαιο έκλεισε από πέτρες και χώματα που σωρεύτηκαν στην είσοδό του. Άνοιξε πάλι πριν από 5.000 χρόνια περίπου, όταν ο σωρός αυτός αποξηλώθηκε από τα θαλάσσια κύματα. Βρίσκεται στην είσοδο του ‘Ορμου του Οιτύλου, στη δυτική ακτή της χερσοννήσου της Μάνης (Νότια Πελοπόννησος). Ανοίγεται κοντά στη θάλασσα, στη βάση ενός γκρεμού ύψους 40 μέτρων και παρουσιάζεται ως διάδρομος, ύψους 8 μέτρων και πλάτους 7 μέτρων περίπου, στην είσοδο, ενώ το μήκος του φτάνει τα 20 μέτρα. Καθώς προχωρούμε προς το βάθος, ο διάδρομος αυτός γίνεται πολύ στενός και χαμηλός, αφού έχει γεμίσει, σχεδόν ως την οροφή, από επιχώσεις πλούσιες σε αρχαιολογικά λείψανα.
Η ανασκαφή άρχισε το 1993 και διεξάγεται με τη συνεργασία του Πανεπιστημίου Αθηνών και Museum National d’Histoire Naturelle της Γαλλίας, υπό την εποπτεία Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας.
Η συστηματική ανασκαφή και η διεπιστημονική μελέτη του σπηλαίου “στα Καλαμάκια” μας δίνουν, για πρώτη φορά, πολύτιμες πληροφορίες για τους παλαιολιθικούς ανθρώπους καθώς επίσης για το κλίμα, την πανίδα και τη χλωρίδα στη Νότια Πελοπόννησο, κατά το μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας παγετώδους περιόδου.
-
ΜΙΑ ΠΙΝΑΚΙΔΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΕΙ ΤΗΝ ΑΕΡΟΠΟΛΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΛΙΜΕΝΑ ΟΔΗΓΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΣΠΗΛΑΙΑ ΤΟΥ ΔΗΡΟΥ: την ξακουστή Βλυχάδα -ίσως το πιο γνωστό αξιοθέατο της Μάνης-και τη λιγότερο φημισμένη (κλειστή για το κοινό) Αλεπότρυπα.
Το σπήλαιο Βλυχάδα ή Γλυφάδα βρίσκεται στον κόλπο του Διρού. Πρόκειται για την υπόγεια κοίτη του ποταμού Γλυφάδα, που εκβάλλει στη θάλασσα αφού σχηματίσει μικρές λίμνες μέσα στη γη της Μάνης. Πρώτος το ανακάλυψε ο Πέτρος Αραπάκης το 1898, αλλά η συστηματική μελέτη του άρχισε το 1949 από το ζεύγος των σπηλαιολόγων Ιωάννη και Αννας Πετροχείλου. Το 1958 ξεκίνησε η αξιοποίησή του και πέντε χρόνια αργότερα λειτούργησε με χερσαίο τμήμα 600 μ. Το 1979 ανακαλύφθηκαν νέα τμήματα και χαρτογραφήθηκαν χερσαίοι και λιμναίοι διάδρομοι. Παρότι μέχρι τώρα έχουν εξερευνηθεί περισσότερα από 10.000 τ.μ. στοών, θαλάμων και αιθουσών, μόνο 3.100 μ. είναι επισκέψιμα, από τα οποία τα 300 μ. είναι ξηρά.
Το μεγαλύτερο μέρος του σπηλαίου καλύπτεται με θαλασσινό νερό. Ετσι, η ξενάγηση, που διαρκεί 45΄, γίνεται κυρίως με μικρές βάρκες που απαιτούν μια σχετική… ισορροπία από τους επισκέπτες. Ισως να φταίει το μισοσκόταδο, ίσως η αρχέτυπη εικόνα του «βαρκάρη των ψυχών», πάντως νιώθουμε μια κάποια ανησυχία γι’ αυτή την επίσκεψη στον… κάτω κόσμο. Μπαίνουμε στη βάρκα και, σαν πιτσιρίκια σε σχολική εκδρομή, τεστάρουμε την ταλάντωσή της. Ο βαρκάρης μάς επαναφέρει στην τάξη και αρχίζει την ξενάγηση με έναν κάπως κουρασμένο -από την επανάληψη- τόνο στη φωνή του: «Αυτός είναι ο Μανδύας του Ποσειδώνα, η Νεκρή Πολιτεία, το Σταυροδρόμι με τις Νηρηίδες, το Λευκό Αρκουδάκι, το Πέλμα του Ποσειδώνα, η Κρεμασμένη Αλεπού…». Οι φωτισμένοι σταλαγμιτικοί σχηματισμοί είναι μαγευτικοί και συνοδεύονται από περιγραφικά ονόματα που βοηθούν τον επισκέπτη να αντιληφθεί με τι μοιάζουν. Αφηνόμαστε στη μαγεία των εικόνων, παρατηρώντας εντυπωσιασμένοι το έργο της φύσης, που σμίλεψε υπομονετικά αυτό το «πέτρινο δάσος». Διασχίζουμε τον «Μεγάλο Ωκεανό», μια αίθουσα μήκους 160 μ. και ύψους 30 μ., και στη συνέχεια αποβιβαζόμαστε από τη βάρκα για να ακολουθήσουμε το μονοπάτι, στο χερσαίο τμήμα του σπηλαίου. Βαδίζουμε ανάμεσα στον θαυμάσιο διάκοσμο με τους πολύχρωμους σταλακτίτες, σταλαγμίτες και τις κολόνες και παρατηρούμε το Μνημείο του Αγνώστου Ναύτη, τα Ανάκτορα του Πλούτωνα, τα Νούφαρα. Μετά από αυτό το σύντομο ταξίδι κάτω από τη γη, βγαίνουμε ξανά στον έξω κόσμο. Το φως του ήλιου μάς τυφλώνει, τα κρυστάλλινα νερά κάτω στον όρμο λαμπυρίζουν…
Κοντά στη Βλυχάδα βρίσκεται και το άλλο σπήλαιο, η Αλεπότρυπα, που ανακαλύφθηκε το 1958. Οπως προκύπτει από τα ευρήματα, εδώ υπήρχαν κατοικίες κατά τη Νεολιθική εποχή. Βρέθηκαν ανθρώπινοι σκελετοί και κρανία, σκελετοί ζώων, εργαλεία, μαρμάρινα ειδώλια, αγγεία και ένας λίθινος πέλεκυς. Εικάζεται ότι, πριν από 45 αιώνες, οι άτυχοι κάτοικοι εγκλωβίστηκαν μέσα στο σπήλαιο έπειτα από ισχυρό σεισμό. Προς το παρόν, δεν είναι ανοιχτό στο κοινό. Ομως, τα ευρήματα εκτίθενται στο παρακείμενο Νεολιθικό Μουσείο Διρού.
Πηγή : Εφημερίδα Καθημερινή
ΚΕΙΜΕΝΟ:ΤΑΣΟΣ ΔΑΡΗΣ
info
Ωράριο λειτουργίας 09:00 – 18:00 ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ (ΜΑΙΟΣ – ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ)
08:30 – 15:30 (ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ – ΑΠΡΙΛΙΟΣ)
Σπήλαιο: Τ/27330-52.222
Νεολιθικό Μουσείο: Τ/27330-52.223
Βικιπαιδεια
Το Ξενοδοχείο Ακταίον αναπαλαιώθηκε το 1995. Έχει παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Το Υπουργείο Πολιτισμού το έχει χαρακτηρίσει Διατηρητέο Κτίριο Εξαιρέτου Κάλλους και Μνημείο του Γυθείου. Η νεοκλασσική του γραμμή το καθιστά το πιο όμορφο κτίσμα του Γυθείου. Τα δωμάτια του σύγχρονα, διαθέτουν ατομικά λουτρά με σεσουάρ μαλλιών, κλιματισμό με ψύξη – θέρμανση, τηλεόραση και μουσική 2 καναλιών. . ..…..περισσότερα εδώ
Στην ιστορική πρωτεύουσα της Μάνης, στο κέντρο του παραδοσιακού οικισμού της Αρεόπολης, βρίσκεται το Άρεως Πόλις Boutique Hotel. Από την είσοδο κιόλας το χαμόγελο και η Μανιάτικη φιλοξενία που προσφέρει η οικογένεια του Άρεως Πόλις σε συνδυασμό με την ιδανική τοποθεσία, σας υπόσχεται μια αξέχαστη διαμονή στην Μάνη μέσα σε μια ατμόσφαιρα προσιτής πολυτέλειας. Το Άρεως Πόλις είναι ένα ξενοδοχείο με σεβασμό στο περιβάλλον,.…….περισσότερα ΕΔΩ
Το ξενοδοχείο ΠΑΝΘΕΟΝ σας υποδέχεται στην πάντα φιλόξενη πόλη του Γυθείου. Η πλούσια σε ιστορία λακωνική Γη περιμένει να την εξερευνήσετε.Το ξενοδοχείο ΠΑΝΘΕΟΝ προσφέρει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες και γίνεται κομμάτι των διακοπών σας εδω και σχεδόν 40 χρόνια…περισσότερα εδώ
Minimal αισθητική με γήινους τόνους… αγκαλιάζει τις πιο ξεχωριστές γαστριμαργικές στιγμές! Οι αγαπημένες παραδοσιακές γεύσεις ισορροπούν αρμονικά με την δημιουργική φαντασία. Η αυθεντική Ελληνική και η Μεσογειακή κουζίνα εξελίσσονται στην πιο μοντέρνα εκδοχή τους. Οι αγνές πρώτες ύλες και τα ξεχωριστά πιάτα ημέρας κερδίζουν και τους πιο απαιτητικούς ουρανίσκους! Τα εξωτικά cocktails εντυπωσιάζουν! ..…..περισσότερα εδώ
Η οικογένεια Αναστασίου Θεοδωρακάκη αποτελεί ενεργό μέλος της τοπικής κοινότητας Μάνης και δραστηριοποιείται στο Γερολιμένα από το 1950. Ο “μπαρμπα-Τάσος”, με αφετηρία ένα παραδοσιακό μπακάλικο και ελαιοτριβείο, δημιούργησε το 1958 τον πρώτο του ξενώνα στο Γερολιμένα και έκτοτε δραστηριοποιείται στον τομέα του τουρισμού. Οι υιοί του Γιάννης και Γιώργος εξελίσσουν μέχρι και σήμερα την τουριστική μονάδα με την ποιοτική αναβάθμιση των υποδομών,. … ..περισσότερα εδώ
