Ο πρώην Δήμος (1997-2010) και νυν Δημοτική Ενότητα (ΔΕ) Αιγίου (2011) περιλαμβάνει 14 Δημοτικές και Τοπικές Κοινότητες, οι οποίες αποτελούνται από 32 αυτοτελείς αναγνωρισμένους οικισμούς, ο πολυπληθέστερος εκ των οποίων είναι το οικιστικό συγκρότημα του Αιγίου, με 20.664 κατοίκους ή 77,9% του συνολικού πληθυσμού (26.523 κάτοικοι)της ΔΕ Αιγίου.

Το Αίγιο είναι η δεύτερη σε μέγεθος πόλη της Αχαΐας, και εκτείνεται σε μια περιοχή, όπου το βουνό και η θάλασσα βρίσκονται σε απόλυτη αρμονία. Η σημερινή Δημοτική Ενότητα Αιγίου καλύπτει συνολική έκταση 151.100 στρ. με συνολικό πληθυσμό (απογραφή 2011) 26.523 κατοίκους. Ειδικότερα, το 37,5% των εκμεταλλεύσεων του Δήμου βρίσκονται στη Δημοτική Ενότητα (ΔΕ) Αιγίου, η έκταση των οποίων ανέρχεται στα 44.841,4 στρ. ή 33,4% της συνολικής καλλιεργούμενης έκτασης του Δήμου. 
Η πόλη είναι κτισμένη αμφιθεατρικά, με θέα στον Κορινθιακό και απλώνεται σε τρία επίπεδα: 
(α) παραλιακή ζώνη (κάτω πόλη), 
(β) Γαλαξιδιώτικα ή περιοχή Αγ. Ανδρέα (μέση πόλη) και 
(γ) άνω πόλη όπου βρίσκεται και το ιστορικό κέντρο και ο \”Συνοικισμός\”.
Η πόλη συνδέεται με οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο με την Πάτρα, και την Αθήνα, ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει κανείς την πόλη ως βάση για κοντινές εξορμήσεις στους Δελφούς, την Ολυμπία, τις Μυκήνες, το Ναύπλιο, τα Καλάβρυτα, κ.λπ., καθώς και για τα νησιά του Ιονίου. Η πόλη του Αιγίου είναι κτισμένη κύρια σε κροκαλοπαγή λόφο σε ύψος 60 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, ΒΑ τού βουνού Χιονίστρα (κλάδου τού Παναχαϊκού), με ελαφρά αμφιθεατρική κλίση. Η γεωγραφική του θέση προσδιορίζεται ανάμεσα στους δύο ποταμούς Σελινούντα και Μεγανίτη.
Η κύρια οικονομική δραστηριότητα της περιοχής είναι η γεωργία. Η μεταποίηση έχει δεχθεί ισχυρό πλήγμα στα πλαίσια της αποβιομηχάνισης των προηγούμενων δεκαετιών. Το λιμάνι της πόλης παρουσιάζει χαμηλή εμπορική κυρίως κίνηση, η οποία έχει σημαντικά περιθώρια ανάπτυξης, ειδικά με την προοπτική ολοκλήρωσης των έργων του σιδηροδρόμου, της Ολυμπίας Οδού, καθώς και εκμετάλλευση του νέου λιμένα Αιγίου. Σήμερα, η επιβατική και τουριστική αξιοποίηση του λιμανιού είναι ουσιαστικά ανύπαρκτη, παρά τα σημαντικά πλεονεκτήματα της περιοχής στον τομέα αυτό. Η τουριστική κίνηση στην ευρύτερη περιοχή αφορά κυρίως σε παραθεριστικό τουρισμό, με αξιοποίηση της μεγάλης ακτογραμμής.
Το Αίγιο διαθέτει πνευματικά ιδρύματα, σύγχρονο νοσοκομείο, ευρύχωρο στάδιο και κλειστό γυμναστήριο.
Το Αίγιο είχε πάντοτε ένα υψηλό πνευματικό επίπεδο και ανέδειξε κατά καιρούς λαμπρούς επιστήμονες, αξιόλογους πνευματικούς ανθρώπους και φωτισμένους εκπαιδευτικούς.
Στο Δήμο δραστηριοποιούνται πολλοί πολιτιστικοί σύλλογοι με πλούσια καλλιτεχνική δράση καλύπτοντας τις ανησυχίες των δημοτών για δημιουργία και έκφραση και προβάλλοντας το Δήμο στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Η πόλη του Αιγίου, είναι μία ζωντανή πόλη με σημαντική εμπορική δραστηριότητα, που προσπαθεί να κάνει αισθητή την παρουσία της στην καθημερινή Ελληνική πραγματικότητα τόσο σε επίπεδο Περιφέρειας όσο και σε επίπεδο Πελοποννήσου.
Οικιστική και πληθυσμιακή ταυτότητα Δήμου Αιγιαλείας [Απογραφή 2011]

Ο πρώην Δήμος (1997-2010) και νυν Δημοτική Ενότητα (ΔΕ) Αιγείρας (2011) περιλαμβάνει 11 Δημοτικές και Τοπικές Κοινότητες, οι οποίες αποτελούνται από 16 αυτοτελείς αναγνωρισμένους οικισμούς, ο πολυπληθέστερος εκ των οποίων είναι το οικιστικό συγκρότημα της Αιγείρας, με 1.462 κατοίκους ή 55,1% του συνολικού πληθυσμού (2.626 κάτοικοι) της ΔΕ Αιγείρας.
Η Δημοτική Ενότητα Αιγείρας βρίσκεται ανατολικά του Ν. Αχαίας, με έκταση 103.646 στρ., γειτνιάζει ανατολικά με το Ν. Κορινθίας και δυτικά με τη Δ.Ε. Ακράτας.  
Το 7% των εκμεταλλεύσεων του Δήμου προέρχονται από τη ΔΕ Αιγείρας, η έκταση των οποίων ανέρχεται στα 13.281,9 στρ. ή 9,9% της συνολικής καλλιεργούμενης έκτασης του Δήμου. 
Είναι μία περιοχή με πεδινή, ημιορεινή και ορεινή ζώνη Μεγάλο τμήμα της περιοχής καλύπτεται από δάσος πεύκης και θάμνους ενώ μικρή είναι η έκταση βοσκότοπων λόγω και της αστάθειας των πρανών. Το υπόλοιπο τμήμα καλύπτεται από φυτείες εσπεριδοειδών, ελιών και σταφίδας.
Εκτός από την παραλιακή ζώνη και της τουριστικές υποδομές που έχουν δημιουργηθεί σε αυτή, η Δ.Ε. Αιγείρας συγκεντρώνει ενδιαφέροντα αξιοθέατα όπως το χωριό Αιγές, το   οποίο   βρίσκεται   σε   υψόμετρο   400   μ.   στους  πρόποδες   του   βουνού   Ευρωστίνα,  το Μοναστήρι, η Σελιάνα, το Περιθώρι ,το χωριό Χρυσάνθιο, 13 χιλ. από την Αιγείρα  και το Συνεβρό
Στα όρια των Νομών Αχαΐας και Κορινθίας, πλησίον του χωριού Αιγές της Δ.Ε. Αιγείρας, βρίσκεται η ακρόπολη της μυκηναϊκής πόλης, που λεγόταν Υπερησία ή Υπερησίη, οι κάτοικοι της οποίας έλαβαν μέρος στον Τρωικό Πόλεμο. Εκεί κοντά βρίσκονται επίσης τα ερείπια της κλασσικής – ελληνιστικής – ρωμαϊκής Αιγείρας, της οποίας σπουδαιότερα μνημεία είναι το Θέατρο, δύο Ναοί και το Γυμνάσιο. Πρόσφατα στην περιοχή του δημοτικού διαμερίσματος Οάσεως βρέθηκε οικισμός του 3ου π.Χ. αιώνα.
Οικιστική και πληθυσμιακή ταυτότητα Δήμου Αιγιαλείας [Απογραφή 2001]

Ο πρώην Δήμος (1997-2010) και νυν Δημοτική Ενότητα (ΔΕ) Ακράτας (2011) περιλαμβάνει 14 Δημοτικές και Τοπικές Κοινότητες, οι οποίες αποτελούνται από 29 αυτοτελείς αναγνωρισμένους οικισμούς, ο πολυπληθέστερος εκ των οποίων είναι το οικιστικό συγκρότημα της Ακράτας, με 1.393 κατοίκους ή 29,3% του συνολικού πληθυσμού (4.747 κάτοικοι) της ΔΕ Ακράτας.
Η Δημοτική Ενότητα Ακράτας, απλώνεται από τις παραλίες του Κορινθιακού μέχρι τους πρόποδες του Χελμού. Απέχει περίπου 150 χλμ. από την Αθήνα και 70 χλμ. από την Πάτρα.  Το 14,5% των εκμεταλλεύσεων του Δήμου προέρχονται από τη ΔΕ Ακράτας, η έκταση των οποίων ανέρχεται στα 16.838,7 στρ. ή 12,5% της συνολικής καλλιεργούμενης έκτασης του Δήμου. 
Διαθέτει ιδιαίτερες φυσικές καλλονές και συνδυάζει μοναδικά τη θάλασσα και το βουνό, γι\’ αυτό τα τελευταία χρόνια γνωρίζει μεγάλη τουριστική κίνηση. Οι κάτοικοι α σχολούνται κυρίως με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, το εμπόριο τον τουρισμό κ.α. Στην Ακράτα λειτουργούν Νηπιαγωγεία, Δημοτικά Σχολεία, Γυμνάσιο, Ενιαίο Λύκειο, Παιδικός Σταθμός, Κέντρο Υγείας, Δ.Ο.Υ., Δ.Ε.Η., Ο.Τ.Ε., Ι.Κ.Α., Ειρηνοδικείο, Τράπεζες, Γρ. Γεωργικής Ανάπτυξης και άλλες υπηρεσίες.
Στην ευρύτερη περιοχή της Ακράτας βρίσκεται η λίμνη του Τσιβλού, τα Ύδατα της Στυγός, το δάσος της Ζαρούχλας, πολύτιμα ιστορικά μνημεία, βυζαντινά ξωκλήσια, παραδοσιακοί οικισμοί και άλλα αξιοθέατα.

Ο πρώην Δήμος (1997-2010) και νυν Δημοτική Ενότητα (ΔΕ) Διακοπτού (2011) περιλαμβάνει 12 Δημοτικές και Τοπικές Κοινότητες, οι οποίες αποτελούνται από 23 αυτοτελείς αναγνωρισμένους οικισμούς, ο πολυπληθέστερος εκ των οποίων είναι το οικιστικό συγκρότημα του Διακοπτού, με 2.183 κατοίκους ή 33,9% του συνολικού πληθυσμού (6.429 κάτοικοι) της ΔΕ Διακοπτού.
Το 16,2% των εκμεταλλεύσεων του Δήμου προέρχονται από τη ΔΕ Διακοπτού, η έκταση των οποίων ανέρχεται στα 19.851,7 στρ. ή 14,8% της συνολικής καλλιεργούμενης έκτασης του Δήμου.  Το Διακοπτό αποτελεί σπουδαίο παραθεριστικό κέντρο και έχει περίπου 2.000 μόνιμους κατοίκους. Πρόκειται για μια όμορφη, περιποιημένη κωμόπολη με πολλά λουλούδια και ωραίους κήπους. 
Η πλατεία του σιδηροδρομικού σταθμού και του φημισμένου «Οδοντωτού» αποτελεί το εμπορικό κέντρο της πόλης και το μέρος σφύζει από ζωή καθώς εδώ υπάρχουν καφενεία, εστιατόρια, ψησταριές, πιάτσα ταξί και αρκετά καταστήματα.. Στο σιδηροδρομικό σταθμό, όπου σύντομα θα ανακατασκευαστεί σε μουσείο Οδοντωτού ο επισκέπτης μπορεί να δει την παλιά ατμομηχανή  που ονομαζόταν \”Μουτζούρης\” και κυκλοφορούσε ακατάπαυστα από το 1890 ως το 1965 οπότε καταργήθηκε για ν\’ αντικατασταθεί με νέα αυτοκινητάμαξα. Από το Διακοπτό ξεκινά ο φημισμένος οδοντωτός σιδηρόδρομος με προορισμό τα Καλάβρυτα. 
Εντός της Δ.Ε. Διακοπτού βρίσκονται γνωστά τουριστικά θέρετρα που συγκεντρώνουν πλήθος τουριστών και διαθέτουν υποδομές για ευχάριστη διαμονή και εξυπηρέτηση. Ειδικότερα αναφέρουμε τα παραθαλάσσια θέρετρα του Ελαιώνα (Τρυπιά), της Ροδιάς, του Ριζόμυλου, των Νικολαιΐκων και της Πούντας. Ενώ και στην ενδοχώρα της Δ.Ε. συναντάμε τόπους σημαντικού τουριστικού ενδιαφέροντος όπως το γραφικό χωριό Μαμουσιά, δίπλα στο οποίο βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας Βούρας, τα Ζαχλωρίτικα στους πρόποδες του όρους Μαραθιά, η Ελίκη και Κερύνεια, τα χωριά Τράπεζα, Καθολικό και Άνω Διακοπτό.
Πολύ σημαντικός πόλος έλξης επισκεπτών και σημείο αναφοράς για την περιοχή είναι το Φαράγγι του Βουραϊκού, όπου η βλάστηση είναι πυκνή και φυτρώνουν σπάνια αγριολούλουδα. Στην πανέμορφη διαδρομή κατά μήκος του ποταμού Βουραϊκού κινείται το τραινάκι του Οδοντωτού σε μία από τις θεαματικότερες σιδηροδρομικές γραμμές, καλύπτοντας μια διαδρομή 22 χλμ που εκτείνεται από το Διακοφτό μέχρι τα Καλάβρυτα.

Ο πρώην Δήμος (1997-2010) και νυν Δημοτική Ενότητα (ΔΕ) Συμπολιτείας (2011) περιλαμβάνει 16 Δημοτικές και Τοπικές Κοινότητες, οι οποίες αποτελούνται από 21 αυτοτελείς αναγνωρισμένους οικισμούς, ο πολυπληθέστερος εκ των οποίων είναι το οικιστικό συγκρότημα της Ροδοδάφνης, με 2.564 κατοίκους ή 40% του συνολικού πληθυσμού (6.311 κάτοικοι) της ΔΕ Συμπολιτείας.
Η Δημοτική Ενότητα Συμπολιτείας εκτείνεται σε 85.505 τ.χμ, με τη συντριπτική πλειοψηφία των εδαφών να αποτελείται από ορεινά εδάφη. Το 14,9% των εκμεταλλεύσεων του Δήμου προέρχονται από τη ΔΕ Συμπολιτείας, η έκταση των οποίων ανέρχεται στα 24.797,6 στρέμματα ή 18,5% της συνολικής καλλιεργούμενης έκτασης του Δήμου.  
Ειδικότερα, εννέα από τις δεκαέξι Δημοτικές/Τοπικές Κοινότητες χαρακτηρίζονται ορεινές, έξι πεδινές, ενώ μία Δημοτική/Τοπική Κοινότητα χαρακτηρίζεται ως ημιορεινή. Έδρα της Δ.Ε. Συμπολιτείας είναι η Δημοτική Κοινότητα Ροδοδάφνης, η οποία απέχει περίπου 30 χιλιόμετρα από την Πάτρα και 4 χιλιόμετρα από το Αίγιο.
Στην ορεινή ενδοχώρα της Δ.Ε. Συμπολιτείας κυριαρχούν οι αγροτικές και κτηνοτροφικές δραστηριότητες, ενώ τα παράλια αποτελούν ιδανικό τόπο για την ανάπτυξη παραθεριστικού τουρισμού και συναφών δραστηριοτήτων.Οι παραλίες της Ροδοδάφνης, της Άκολης, των Σελιανιτίκων και του Λόγγου σφύζουν από ζωή κάθε καλοκαίρι και προσφέρουν υπηρεσίες εστίασης, διασκέδασης και διαμονής  υψηλής ποιότητας στον παραθεριστή. 
Η Δ.Ε. Συμπολιτείας έχει να επιδείξει ένα αξιόλογο ιστορικό παρελθόν όπως αυτό φαίνεται από τα διάφορα ιστορικά μνημεία που υπάρχουν στις περισσότερες Δημοτικές/Τοπικές Κοινότητες και που αποτελούν πόλο έλξης για πολλούς επισκέπτες του Δήμου ετησίως. Στα ορεινά, στο Βερίνο, υπάρχει το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου που ιδρύθηκε το 14ο αιώνα και σήμερα ζουν εκεί είκοσι μοναχές. Από το χωριό Κρήνη (Αράχοβα) αρχίζουν όμορφες ορεινές διαδρομές στο Παναχαϊκό, με προορισμό τους κατάφυτους οικισμούς Ρακίτα, Μικρόνι. Ακολουθώντας ορεινούς χωματόδρομους η περιοχή συνδέεται μέσω του Παναχαϊκού, τόσο με την περιοχή Καλαβρύτων, όσο και με το Δήμο Ερυμάνθου.