Το Αγκίστρι μαζί με την Αίγινα και τα γύρω νησιά αποτέλεσαν το Βασίλειο της Αίγινας του μυθικού Βασιλιά Αιακού.

Κατά τον Ομηρο και τον Πλήνιο, το Αγκίστρι είχε την ονομασία Κεκρυφάλεια, που σημαίνει “στολισμένη κεφαλή” και εμφανίζεται σαν σύμμαχος της Αίγινας στον Τρωϊκό Πόλεμο.

Η ονομασία “Αγκίστρι” αποδόθηκε στο νησί, γιατί εξ’ αιτίας του φυσικού του κάλλους γοήτευε τους ταξιδιώτες, πολλούς από τους οποίους “αγκίστρωνε” και έμεναν για πάντα στο νησί.

Άλλοι ιστορικοί που αναφέρονται στο νησί, στα συγγράματά τους, είναι ο Θουκυδίδης και ο Διόδωρος.

Το μεγαλύτερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν η Απόνησος, η Μεγαρίτισσα και το Κοντάρι. 

Σε όλη την δυτική ακτή του νησιού υπάρχουν, λίγο πιο κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, βυθισμένες αρχαιότητες, ενώ διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα υπάρχουν στο Μεγαλοχώρι, στο Πνευματικό κέντρο. Τα ευρήματα αυτά φανερώνουν ότι το νησί πρωτοκατοικήθηκε τουλάχιστον από τον 5ο π.Χ. αιώνα.

Το νησί έχει διαπιστωθεί ότι κατοικείται από την πρωτοελλαδική μέχρι και την ελληνιστική εποχή. Αργότερα περιέρχεται στους Ρωμαίους και στους Βυζαντινούς. Με την πτώση του Βυζαντίου, μαζί με την υπόλοιπη Ελλάδα, γίνεται τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Γενικά για την ιστορία του νησιού δεν έχουμε πολλές μαρτυρίες από τους ιστορικούς. Κατά καιρούς, στην νεότερη ιστορία του, το Αγκίστρι δέχτηκε πολλούς αποίκους από τις απένατι ακτές της Πελοποννήσου, κυρίως Αρβανίτες, γύρω στοn 14ο αι. μ.Χ.

Έτσι, ακόμα και σήμερα, μερικές ηλικιωμένες γυναίκες φορούν φούστες διακοσμημένες με συρίτια, κίτρινα μαντήλια και μιλούν Αρβανίτικα.

Στο τέλος του 17ου αιώνα οι κάτοικοι εγκατέλειψαν το νησί, λόγω των συχνών επιδρομών των πειρατών.

Το 1821 το νησί κατοικήθηκε πάλι από μικρό πληθυσμό ατόμων και το 1835 δημιουργήθηκε η πρώτη Κοινότητα του Αγκιστρίου με Βασιλικό Διάταγμα. Κατά την απογραφή που έγινε τότε, αναφέρθηκαν 248 κάτοικοι και σε λίγα χρόνια διπλασιάζει τον πληθυσμό του.

Η Κοινότητα διατηρήθηκε μέχρι την 31 Δεκεμβρίου 2010. Στη συνέχεια συστάθηκε ο Δήμος του Αγκιστρίου με το πρόγραμμα Καλλικράτης την 1η Ιανουαρίου του 2011, που περιλαμβάνει το Αγκίστρι και τις γύρω νησίδες.

Το 2011 αναγνωρίζεται ως “πράσινο νησί” από τη Νομαρχία Πειραιά και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

Μέχρι το 1940 ο πληθυσμός του νησιού διατηρήθηκε λιγοστός. Μετά το 1940, άρχισε να αυξάνεται και σήμερα έχει πάνω από 1.000 κατοίκους, οι οποίοι τους καλοκαιρινούς μήνες πλησιάζουν τους 5.000.

Μέχρι το 1960 η συγκοινωνία γινόταν με καϊκια που ερχόντουσαν από την Αίγινα. Το 1960 το νησί συνδέθηκε απ’ ευθείας με τον Πειραιά και το 1973 ηλεκτροδοτήθηκε.

Την 1η Σεπτεμβρίου 2006 έγιναν τα εγκαίνια του νέου λιμανιού στο Μεγαλοχώρι. Το νέο λιμάνι κατασκευάστηκε για την αποσυμφόρηση του κεντρικού λιμανιού της Σκάλας και για την γενικότερη αναβάθμιση του τουρισμού στο νησί.

Τα ιπτάμενα δελφίνια της ακτοπλοϊκής σύνδεσης με Πειραιά σήμερα προσεγγίζουν το νέο λιμάνι στο Μεγαλοχώρι, ενώ τα ferry boat στο λιμάνι της Σκάλας.

Το Αγκίστρι από μόνο του αποτελεί το σημαντικότερο αξιοθέατο του Αργοσαρωνικού. Μόλις 55 λεπτά από τον Πειραιά και 10 λεπτά από την Αίγινα, βρίσκεται ο μικρός παράδεισος του Αργοσαρωνικού, με φιλόξενους ανθρώπους, καταπράσινος και με καταγάλανα νερά.

Πρέπει να επισκεφθείτε όλες τις παραλίες του, οπωσδήποτε όμως, την Χαλικιάδα, την Απόνησο και την Δαγωνέρα.

Αξίζει να επισκεφτείτε τα διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα που υπάρχουν στο Πνευματικό κέντρο του Μεγαλοχωρίου.

Επίσης πρέπει να επισκεφθείτε και τις Εκκλησίες που αναφερονται πιο κάτω:

Οι Άγιοι Ανάργυροι.
Πρόκειται για μία κάτασπρη με γαλάζιο τρούλο, επιβλητική Εκκλησία που δεσπόζει στην Σκάλα και γιορτάζει την 1η Ιουλίου.

Η Ζωοδόχος Πηγή.
Είναι η Μητρόπολη του νησιού, βρίσκεται στο Μεγαλοχώρι και αξίζει να την επισκεφθείτε για τις αξιόλογες τοιχογραφίες που υπάρχουν σ’ αυτή. Γιορτάζει την Παρασκευή του Πάσχα και γίνεται πανηγύρι.

Τα Εκκλησάκια των Αγίων Πάντων και των Αγίων Θεοδώρων.
Βρίσκονται πανω από το Μεγαλοχώρι, 10 λεπτά με τα πόδια, μέσα σε ένα πευκόφυτο δάσος. Στέκουν εκεί μέσα στο πέρασμα των χρόνων και καλούν τον επισκέπτη να γνωρίσει τις ρίζες του νησιού, το Καντούντι, το παλιό χωριό του Αγκιστρίου, δηλαδή ότι έχει μείνει από τον παλαιότερο οικισμό του Αγκιστρίου.

H Παναγία στο Μετόχι.
Βρίσκεται στο Μετόχι και μπορείτε να την επισκεφτείτε με πεζοπορία. Όταν φτάσετε στην Εκκλησία θα αποζημιωθείτε από την θέα, η οποία είναι φανταστική. Γιορτάζει τον Δεκαπενταύγουστο και γίνεται μεγάλο πανηγύρι.

Η Αγία Βαρβάρα στο Πολέμι.
Βρίσκεται στο Πολέμι και στην παλιά Εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας είχε τη τύχη να καθαγιάσει ο Αγιος Νεκτάριος. 

Η Εκκλησία της Αγίας Κυριακής.
Βρίσκεται στα Λιμενάρια και γιορτάζει στις 7 Ιουλίου, ημέρα κατά την οποία γίνεται μεγάλο πανηγύρι. 

Ο Άγιος Νικόλαος.
Βρίσκεται έξω από τα Λιμενάρια, 10 λεπτά με τα πόδια, στον δρόμο όπως πηγαίνουμε για την μαγευτική παραλία της Απόνησου.

Το νησάκι Μετώπη βρίσκεται βορειοανατολικά του Αγκιστρίου. Στο νησάκι υπάρχει το ξωκλήσι των Αγίων Θεοδώρων.

Το νησάκι Δορούσα βρίσκεται νοτιοδυτικά του Αγκιστρίου. Στο νησάκι υπάρχει το Εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία.

Το νησάκι Κύρα βρίσκεται βορειοδυτικά της Δορούσας.

Δυτικά από το νησάκι Κύρα βρίσκεται η βραχονησίδα Σπαλαθρονήσι.

Το νησάκι Απόνησος βρίσκεται μετά την Δραγωνέρα, δυτικά από τα Λιμενάρα. Τον μικρό όρμο του χρησιμοποιούν σαν αγκυροβόλιο μικρά και μεγάλα σκάφη. Υπάρχει οργανωμένη παραλία με ξαπλώστρες, ομπρέλες και θαλάσσια σπορ.